How to Aim a Gun

Chapter 5

How to Aim a Gun

• • •

    Napasimangot na lang ako habang nakatingin sa salamin. Pinagalitan ako ni Aunt Merissa kanina dahil lang sa nalaman niyang nagbabalak akong magsuot ng pajama papuntang school. Ugh, what's wrong with that anyway?!

   Isa rin si Kuso na pinaulanan ako ng tanong kagabi dahil nakarinig daw siya ng putok ng baril nang tinawagan niya ako kahapon, turns out hindi ko pala napatay ang tawag n'on.

   He told me he's worried sick but I know he didn't listen when I told him to go home. A liar, but good acting though. To the point na sinira ko ang alarm clock niya para 'di siya magising nang maaga.

    "Tinatakwil na kita." Inirapan ko lamang si Kuso na mangiyak-ngiyak na nakanguso sa gilid. Heh, kung 'di kasi siya ginising ng isa sa mga maids dito ay late na siya agad. Sumunod na lang siya sa akin habang dala ang bag naming dalawa.

   And yes, he's attending my school too. Napapabayaan na raw kasi niya ang pag-aaral niya dahil sa kakapunta kay Blood Moon kaya pinagalitan din siya ni Aunt Merissa at pinapasok sa school na papasukan ko. Dapat akong nakangisi ako ngayon at tinatawanan siya, kung hindi lang ako nawala sa mood dahil naniwala agad si Aunt Merissa na nagpapadalos-dalos nalanag ako lagi.

   "Oh my cuties, how's your morning?" bati sa amin ni Lola at nakangiting lumapit nang makababa kami galing sa second floor.

   "As always, we're good, grandma," ngingiti-ngiting saad ni Kuso, displaying his irritating dimples.

   "Poor my Kunosoi, Merissa's not so over-protective is she?" saad ni Lola. Sa pagkakataong ito ay sumabat na ako.

   "You know Aunt Merissa, grandma, everything worries her. It's no big deal," walang ganang saad ko at ipinagkrus ang braso. Ngayon ay napatingin naman sa akin si Lola at nilapitan ako.

   "Oh there you are my Raynie sweetie." Grandma pinched my cheeks and stretched it. Napasimangot na lang ako. "Ang payat mo na. Hindi ka ba pinapakain ng Lolo mo? I just baked your favorite cupcakes, you can bring few boxes in school," dagdag ni lola at binitawan ang pisngi ko.

   "Sure Grandma, I missed your home-baked cupcakes anyway." Ngumiti si lola sa amin at iginiya kami papunta sa dining table. Doon bumungad sa amin ang napakaraming putahe.

   Holy sweet potatoes, it's only the three of us eating. Did Grandma really think I'm not filling my stomach with food each day? I mean that's quite true, but this is nuts. I'm not a machine.

   Nakita kong napangiwi rin si Kuso sa isang gilid habang nakatingin sa pagkain. Napabuntong-hininga na lang ako dahil nakaka-guilty na hindi ubusin lahat ng inihanda ni Lola. Knowing Grandma, she probably cooked this all without asking for the maids for help.

   "You know what they say, my dearests. Breakfast is the most important of all meals. So you better fill your bellies before going to school so you won't get tired easily, okay?" Filling our bellies? More like killing us for eating too much.

   Labag sa loob kaming naupo at nagsimulang kumain. Damn, hindi na ako magugulat kung bigla akong lolobo sa taba one day.

   Nang maubos namin ni Kuso lahat ay halos iika-ika kaming naglakad palabas para ihatid kami ni Butler Jin sa school. Good thing it's still early and we're transferees kaya hindi masyadong madudumihan ang record namin sa pagiging late.

   Nagpaalam na rin kami kay Lola bago pumasok sa loob ng kotse. It's just a simple car dahil hindi kami pwedeng mag-limousine.

   To lay low, is a part of my mission. A serious clichè. Pero hindi namin puwedeng basta na lang ipagsabing nasa lahi kami ng mga Fujimaki. If that happens, siguradong makakatunog ang mga Kurono at pipigilan kami sa misyon na ito. Possibly the other Pillars too.