Chapter 8

2.6K 103 2
                                    

How to Aim a Gun

• • •

   It's really nice, sitting comfortably inside a cold place, watching my classmates bring havoc inside this tiny little room, the professor who don't give a shit on what's happening, and not actually paying attention to some dude staring at me for exactly 3 hours straight and counting.

   "You're really pretty." Napabuntong-hininga na lang ako sa inis. Matatapos na rin naman ang klase. Still, I hate him, he's annoying.

    I don't know who he is but it feels like students keeps a large distance away from him. Maybe that's the reason why that girl, goody-two-shoes keeps glancing at me and just glares, nothing more. Well, that ain't fun.

   "It's a shame you're stuck in this place. You know you have arrived in the wrong backyard, Ms. Rayne." His voice is chilly. It's calm yet threatening. Looks like he only knows my first name though.

   "There's no wrong backyard, whoever-who-you-are," madilim na sagot ko at nahalumbaba.

   "Hmm, I see." Tumahimik na siya pagkatapos n'on. Great. But when I'm just about to rest my mind, nagsalita siyang muli. "Schyden is a hunter, Ms. Rayne. He just seems like playing, but he's strong. He often uses his fist a lot that he grew more familiar with punching." Tinignan ko siya ng maigi.

   "I'll trade my lollipops if you give me information about myself. Tell me what you observed." Nginitian ko siya nang matamis at pinakita ang tatlong lollipop na binili ko kanina sa canteen.

   "You're scary and beautiful " Napasimangot ako sa sinabi niya pero nakangiti pa rin siya at kalmado. Nevermind, why did I even bother asking?

   "I don't like it. I'm giving you just two." Dalawang lollipop lang ang binigay ko sa kanya at binuksan ang isang natira. Agad ko itong sinubo at inirapan siya.

   "That's not fair." Hindi ko na lamang siya sinagot at tumingin sa propesor naming nagtuturo pa rin kahit alam niyang wala naman talagang nakikinig sa kanya.

    Pagkatapos ng ilang minuto, nag-bell na rin, uwian na. Napatingin ako sa lalaking katabi ko lang kanina at bigla na lang siyang nawala nang parang bula. Napailing-iling na lang ako at isinukbit ang bag sa balikat ko bago naglakad palabas.

   "Bitch weirdo." Napangisi na lang ako sa narinig at nagpatuloy sa paglalakad palabas. Doon ko nasalubong si Kuso na sumabay sa akin maglakad, nagtatatalak na naman patungkol sa nangyari sa 'duel' kaninang umaga lang.

   Pinag-uusapan pa rin 'yun ng mga estudyante hanggang ngayon. Luckily, mukhang hindi ako namukhaan ng mga estudyante dahil na rin sa bilis ng pangyayari.

   After I kicked some sense to Stupizic that time, agad akong umalis doon at iniwang walang malay ang lalaking yon. Mukhang wala na ring nakapansin dahil nagkagulo na ang mga nurse sa school clinic para dalhin agad sa hospital si Stupizic.

   I didn't kick him too hard, did I? Nah.

   But of course, meron pa ring nakakaalam kung sino ako. Unang-una, si Sweden na nasa harap ko ngayon.

   "What the—" Napatigil din sa paglalakad si Kuso na nasa gilid ko nang humarang sa amin si Sweden kasama ang mga kaibigan niya. Bahagya akong lumingon sa likod ko at nakita si Stupizic na may benda sa ulo at may gauze ang pisngi. Kasama niya si button smasher at ang iba pa niyang kasama.

   Napabuntong hininga ako.

   My mission: it's to drag the heirs of two clans to end an incoming war upon the four mafias. But since I transferred to this school, the unfortunate happens. I'm not really surprised about it. Hindi ko lang inaasahang darating sa puntong madadamay muna ako sa personal nilang buhay kahit ang plano ko lang ay madaliin ang pangyayari, so we can all be happy together. The end.

How to Aim a GunTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon