Με Την Πρώτη Ματιά {EDITING}

Τόσο κοντά.

Χωρίς να δίνω περισσότερη σημασία στα λόγια της Άννης, μπήκα στην τάξη και κάθισα στο προτελευταίο θρανίο,ενώ λίγο αργότερα ήρθε και εκείνη δίπλα μου.

Έβαλα την τσάντα μου πίσω απο την ενοχλητική καρέκλα μου και τον αγκώνα μου πάνω στο θρανίο,στηρίζοντας με το χέρι το κεφάλι μου και ξεφύσιξα βαριεστημένα ενώ έριχνα μια ματιά στα άτομα που έμπαιναν στην τάξη.

Οι περισσότεροι ήταν οι ίδιοι με πέρσι..

Για κάποιο λόγο έπιασα τον εαυτό μου να ψάχνει για τα μάτια του.

Αλλά δεν ήταν πουθενά, αν βρισκόταν στην τάξη μου σίγουρα θα τον είχα προσέξει.

Ήμουν έτοιμη να κοιμηθώ μιας που κανένας καθηγητής δεν είχε έρθει ακόμη, όταν ένιωσα μια καρέκλα από πίσω μου να τραβιέται και ένα έντονο και ενοχλητικό σκούντηγμα να με ξυπνάει από δίπλα μου.

Αμέσως κατάλαβα
πως ήταν η Άννη
και γύρισα να την κατσαδιάσω που με ξύπνησε.

"Τι θες μωρή;
Ούτε να κοιμηθούμε δεν μπορούμε με την ησυχία μας!"

Της φώναξα με έναν παιχνιδιάρικο τρόπο.

Όταν όμως είδα την έκφραση στο πρόσωπό της παραξενεύτικα.

Ήταν κόκκινη μέχρι τα
αυτιά και είχε ένα τελείως αμήχανο χαμόγελο κοτσαρισμένο στη μούρη της.

Πρόσεξα πως με τα μάτια της μου έκανε νόημα να κοιτάξω από πίσω μου.

Όχι.

Σε παρακαλώ,απλά όχι.

Γύρισα γρήγορα το κεφάλι μου πίσω.

Και.Τότε.Είναι.Που.Έμεινα.

Άννη εσύ και τα ύπουλα προαισθήματά σου!

Το αγόρι απο πριν και έχοντας για ακόμη μια φορά όλα τα αδιάκριτα βλέμματα της τάξης πάνω του,καθόταν ακριβώς απο πίσω μου.

Και για μισό λεπτό...με κοιτούσε!

Το βλέμματά μας είχαν παγώσει καθώς τον κοιτούσα πίσω.

Μόλις άρχισα να καταλαβαίνω τι συμβαίνει ένιωσα τα μάγουλά μου να φλέγονται.

Όχι,δεν καρφώθηκα καθόλου.

Αφήνοντας τις σκέψεις μου πίσω, τον κοίταξα από πάνω μέχρι κάτω για μία τελευταία φορά και τον είδα να με παρατηρεί με ενα σοβαρό βλέμμα στην υπέροχη φάτσα του και ενα στραβό χαμόγελο να ξεπροβάλει από τα χειλη του.

Στραβοκατάπια και πήρα το βλέμμα μου από πάνω του.

Κάνοντας την αδιάφορη έκανα πως μου έπεσε το στυλό στο πάτωμα.