Aklımdan gitmiyor annem,
Kalbi o kadar gūzel ki beni kendine çekip sarhoş ediyor.
Korkuyorum anne,
Senin var olduğun bir şehir de
Ben kalbine yenik dūşmekten korkuyorum.
Öyle bir içim acıyor ki
Nerden nasıl geldi bilmiyorum ama,
Benim galiba kanadım kırık
İstesende o kırık kanadı geri veremezsin
Ne sen ne de o beni seven şahit
Sen olmaz dersin annem.
Bilirim bu aşk imkansız
Ne imkansız aşklar var
Ama bazen,
Sen imkansızı yaşabiliyorsun.
Hiç yaşamak istemiyorum annem.
Özūr dilerim ama ben kendi semtimde yaşamak istemiyorum
Buranın insanlarını sevmiyorum
Sende biliyorsun
Herkes yalan
Herkes birşey söylūyor
Onlar yapsa değil de neden biz birşey yaptığımız da çok şey çıkıyor
Seni de kendi dūnyamda ki varlıkları anlamıyorum
Boş bir dūnyanın içinde öylece yūzūyorsun
Birgūn herşey değişecek
Sen ister inan istersen inanma ama,
Ben senin gibi olmayacağım
Kafama hiç birşeyi takmayacağım takıntılı olmayacağım
Benim içimde başka bir insan var annem.
Ben o insanla yaşayacağım
Şimdilik susuyorum
Ve başarana kadar susuyorum
#İÇİMDEKİİNSAN
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İÇİMDE Kİ İNSAN
Short Storyİçimde bir garip ses vardı. Kalk diyor, uyuma diyor. En çok da bana savaş diyor. İnsanlarla değil, Kendinle savaş Ve o gūn, içimde ki insan'la tanıştım. İçimde ki insanın sözlerini dinlemeye karar verdim. Nasıl ki, boş dursam Başıma hançer gibi ağrı...
