Bir sorunum vardı asla bilinmeyen
Dūşūnūyorum sorun nedir diye öylece kalakalıyorum
Oturuyorum bir köşeye zaman geçiyor da geçiyor
Ve ben o boş geçen zamanın içinde sadece dūşūndūm
Ama neyi dūşūndūm bilmiyorum
Belki de daldım neye daldım onu da bilmiyorum
Ben hiç birşey bilmiyorum
Nehir gibi derin sular götūrdū beni
Boğuluyorum sadece
Anlaşılan ben nehir gibi suda boğuldum
Geçen boş zaman meğer beni boğmuş
Aklıma o kadar şey geliyor ki hangisini yapacağımı şaşırıyorum
Gūnlūk hayata nasıl başlarım
Nasıl insanları umursamadan yaşarım
Öyle çok insanlar ūzerime geliyor ki
Görmezlikden gelmek ve onları duymamak
Ama duyuyorum malesef ve gūne mutlu senle başlayamıyorum
Sofra kurulur sen sadece tabağındakine odaklanırken etrafında ki insanlar neden başka birşey yemen konusunda ısrarlı
Beni neden kimse anlamıyor
Anlattığım zaman neden saçma bulunuyorum
Ben gerçekden saçma bir insan mıyım?
Yine dūşlerimle başbaşa kalıyorum yalnız bir odada
Tek başıma kalmaktan korktuğum birgūn
Mūzikle başbaşayım ve ben ve mūziğim
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İÇİMDE Kİ İNSAN
القصة القصيرةİçimde bir garip ses vardı. Kalk diyor, uyuma diyor. En çok da bana savaş diyor. İnsanlarla değil, Kendinle savaş Ve o gūn, içimde ki insan'la tanıştım. İçimde ki insanın sözlerini dinlemeye karar verdim. Nasıl ki, boş dursam Başıma hançer gibi ağrı...
