DŪŞLERİM VE BEN

89 11 5
                                    

Alıştım hayal kurmaya
Alıştım içimde ki sesleri dinlemeye.
Gecelerj ne uyku tutar gözlerimi  boyu hiç susmaz içimde ki insan

Aslında insan demiyelim
İçimiz de insan olmadığını hepimiz biliyoruz

Ben dūşūncelerimle konuştuğumu bilmiyordum

Nereden bilebilirdim ki çocukdum daha

Kimse bahsetmedi bana bundan böylece herşeyi kendim öğrenmeyi başardım.

Ama kimse bana demedi savaşmalısın kendinle
Ayağa kalkmalısın

Meğer ben kendi kendime konuşuyormuşum.

Böyle olunca içime korku ve mutluluk doğdu çūnkū içimde bir canlı olduğu için mutluydum çūnkū beni bir tek o anlıyordu

Merhaba İçimde Ki İnsan

İÇİMDE Kİ İNSANHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin