Mijn leraar

Hoofdstuk 8 || Michel

'Ik kan niet meegymen door mijn enkel,' zeg ik tegen Michel.
'Oké, je kan naast de kant zitten,' zegt hij. Hij klinkt alsof er niks is gebeurt, maar in zijn ogen zie ik lust.
Zonder iets te zeggen loop ik naar de kant. Ik laat mezelf zakken tegen de muur.
Michel introduceert de les en ik vat op dat ze gaan voetballen. Mijn favoriete sport. Ik pak mijn telefoon en zie dat Matthijs berichtjes heeft gestuurd. Als ik het open zie ik dat het de foto's zijn. Ze zijn leuk gelukt. Ik stuur wat smileys naar hem.
'Mandy.' Hoor ik ineens.
Verschrikt kijk ik op. Het is Michel. Ik kijk hem vragend aan.
'Loop je even mee?' vraagt hij.
Ik raak in paniek. Nee, denk ik. 'Ja-a,' zeg ik. Ik loop achter me aan.
Hij maakt een deur open en laat mij daarin lopen. Het is een kamertje met een bureau, een kast en wat planten. Heel hoog hangt er een klein raampje.
Hij pakt een stoel en klemt die onder de deurklink. Ik sta recht voor hem, hij staart me aan. Ik ril. Hij komt een stap dichterbij, waardoor ik automatisch een stap naar achter zet. Na wat stappen bots ik tegen het bureau aan. Ik zit geklemd tussen zijn gespierde armen en het bureau. Ik ben bang.
Hij streelt met zijn hand over mijn wang. Ik kijk hem ijzig aan. Dan pakt hij mijn benen en tilt me op. Hij plaats me op het bureau en gaat tussen mijn benen staan.
'Ik weet dat je het fijn vind,' fluisterd hij, dichtbij mijn lippen zodat ik zijn warme adem voel. Ik kan niks zeggen. Mijn mond werkt niet mee. Ik weet dat ik het niet fijn vind, het is fout..
'Kijk me eens aan,' zegt hij.
Ik laat mijn ogen naar boven glijden. Ik kijk in zijn helderblauwe ogen. Ik tril en mijn ogen worden vochtig. Ik wil weg, ik bedenk een manier om weg te komen.
Maar dan ineens, kust hij mij. Ik weet even niet wat ik moet doen en houd mijn lippen stijf op elkaar. Dan realiseer ik mezelf war hij doet, en wat ik doe...
Ik stop de zoen.
'Je kan niet zeggen dat het niks voor je betekende,' fluisterd hij.
Ik vond het vreselijk.
Nee, het is walgelijk. Het is mijn leraar. Ik glip onder zijn arm en haal zo snel mogelijk de stoel weg. Dan maak ik dat ik zo snel mogelijk weg kom. Ik ren de lange gang uit naar buiten.
Ik sta een aantal minuten hijgend tegen de muur. Dan pak ik mijn telefoon.
Matthijs heeft me een berichtje gestuurd, of ik zin heb om af te spreken. Ik twijfel even. Maar eigenlijk heb ik wel behoefte aan iemand die wél met me wil praten, behalve Michel.

Zou Mandy Matthijs in vertrouwen nemen? Je leest het t volgende hoofdstuk <3