Hoofdstuk 11 | Kristel

1.1K 24 0
                                    

Ik loop door de gangen. Er is gister niets bijzonders gebeurt. Matthijs probeerde wel wat, maar ik durfde niet. Ik kreeg Michel niet uit mijn hoofd.
Ik kijk op en zie dan Kristel. Ik probeer wat slapjes te glimlachen.
'Mandy,' zegt ze zonder enige emotie. 'Ja?' Ik kijk een beetje angstig.
'Matthijs wilt je niet.' Ze loopt weg zonder nog één keer om te kijken. Ik ben in de war.
Wat bedoelt ze daarmee? Heeft Matthijs dat tegen haar gezegd?

7e uur - gym

Ik duw de bok terug op zijn plek. 'Bedankt voor het helpen,' zegt Michel.
Ik loop naar de kleedkamers. Ik doe mijn broekje uit, iedereen is al weg omdat ik als enige moest helpen.
Kristel fluisterde wat over mij, ik weet niet precies wat.
Dan doet iemand de deur open. Ik kijk op en zie Michel. Van schrik pak ik mijn broek en houd die voor mijn benen.
Hij komt op mij afgelopen en trekt de broek uit mijn handen.
Dan pakt hij mijn polsen en drukt deze tegen de muur.
Ik kijk in zijn ogen terwijl mijne gevuld zijn met angst.
'Stop,' kan ik alleen maar zeggen.
Hij doet alsof hij mij niet hoort en drukt zijn lippen of die van mij. Ik houd mijn lippen stijf op elkaar.
Hij stopt de kus en kijkt mij strak aan.
'Werk mee, ik weet dat je dit wilt.
Met tranen in mijn ogen schud ik zacht mijn hoofd.
'Anders maak ik het heel onaangenaam voor jou,' fluistert hij in mn oor.
Dan kust hij mij weer. Hij legt zijn hand op mijn middel en veegt voorzichtig omhoog. Hij trekt mijn topje mee omhoog en trek deze uit.

Daar sta ik dan, in bh en slip voor een docent. De tranen stromen over mijn wangen terwijl hij mij aanraakt.

Mijn leraarWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu