myeonသိေနခ့ဲပါတယ္ေနာင္ျဖစ္လာမ့ဲအက်ိဳးဆက္ကို----
"ျဖန္းmyeonပါးတစ္ဖက္က်ိန္းစပ္ပူေလာင္သြားသည္။
soonhee-"ေပးစမ္း"
ေလွာင္အိမ္နဲ႕ပန္းစည္းကိုေဆာင့္ဆြဲယူကာအားနဲ႕လႊဲ၍ကိုင္ေပါက္ပစ္လိုက္သည္။သို႔ေသာ္ေလွာင္အိမ္ကလည္းပြင့္မသြားေပ။ပလပ္စတစ္အၾကည္သားနဲ႕ပါကင္ပိတ္ထားသည့္ပန္းစည္းကလဲပ်က္စီးမသြား။
soonhee-"ေျခလွမ္းေတြသြက္လွေခ်လားဟင္
မွန္းလိုက္ရင္လဲတကယ့္gradeေတတြခ်ည္းပဲနင္ငါ့သမီးေတြသက္သက္စိန္ေခၚအရွက္ခြဲျပေနတာလားေျပာစမ္း"
myeon-"မဟုတ္ရပါဘူးmyeon--myeon
အမိန္႔ရွင္ဆိုတာကိုလုံးဝမသိပါဘူး"
soonhee-"ဘာမသိတာလဲသိလို႔ဒါေတြေရာက္
လာတာေပါ့ဘာလဲနင္ကအမိန္႔ရွင္ေတာ့မသိဘူးyixingဆိုတ့ဲသူကိုေတာ့သိတယ္ေပါ့ဟုတ္လားနင့္ကိုမေက်နပ္ဘူးနင့္ကိုငါဒီေန႔သတ္ျပမယ္"
soonheeအိမ္မွာအဆင္မေျပစိတ္ညစ္သမ်ွကိုmyeonအေပၚကိုဆုကာအနီးနားမွာရွိတ့ဲျျကက္ေမႊးတံနဲ႕myeonေျခေထာက္ေတြကိုတအားလႊဲရိုက္ပစ္သည္။
myeon-"အား--အား--ေၾကာက္ပါျပီမရိုက္ပါနဲ႕ေတာ့myeonေတာင္ပန္ပါတယ္"
soonhee-"ဘာေျကာက္တာလဲေျပာလိုက္ရင္ပါ
စပ္ကသူေတာ္ေကာင္းသံနဲ႕နင့္ကိုငါလုံးဝမညွာဘူးကဲဟယ္"
ရွိသမ်ွအားကုန္နဲ႕လႊဲရိုက္ေနတာမို႔myeonၾကမ္းျပင္ေပၚမွာလူးလူးလွိမ့္လွိမ့္ျဖသ္ေနသည္။ထိျခင္တ့ဲေနရာထိဆိုတ့ဲလႊဲရိုက္ခ်က္ေတြကလက္ေမာင္းနဲ႕ရင္ဘက္ပါးျပင္ေတြမွာပါရိုက္ခ်က္ေတြထနကုန္သည္။myeonကိုယ္မွာအရႈိးရာေတြျမင္မေကာင္းေတာ့ေပ။ထိုအခ်ိန္sawyoungတို႔ညီမနွစ္ေယာက္ျပန္လာသည္။
saw-"ဘာျဖစ္ေနတာလဲomma"
soon-"ဘာျဖစ္ရမလဲငါတို႔ကမင္းသမီးေလ
ဟိုမွာေတြ႔လားအမိန္႔ရွင္ကပို႔ေပးလိုက္တာတ့ဲငွက္ေလွာင္အိမ္နဲ႕ပန္းစည္း"
saw-"ဘာ"
jin-"သူ႔ကိုyixingက"
soonhee-"ဟုတ္တယ္ဟုတ္တယ္ငါေတာင္
အမိန္႔ရွင္ဆိုတာyixingဆိုတာဘာမွန္းမသိဘူး"
saw-"သူတို႔ကျငိကုန္ၾကျပီေပါ့ေကာင္းေသးရဲ႕
လား"
sawyoungလက္ထဲကပိုက္ဆံအိပ္ကိုဆိုဖာေပၚျဖစ္သလိုလွမ္းတင္လိုက္၏။
jin-"ကိုကမွန္းလိုိက္သူကယူသြားလိုက္"
saw-"ကိုကမရဲတရဲပဲရွိေသးတယ္သူကပိုင္သြာ
းျပီ"
ေျပာရင္းဆိုရင္soonheeလက္ထဲကၾကက္ေမႊးကိုလက္ေျပာင္းယူကာျဖစ္ျဖစ္လာသမ်ွမေက်နပ္ခ်က္ေတြပုံေအာျပီးရိုက္ၾကသည္။
jin-"ဘာအခုမွနာခ်င္ဟန္ေဆာင္ေနတာလဲ"
jinyoungကmyeonဆံပင္ေတြကိုေျပမသြားနိုင္ေအာင္စုဆြဲထားေပးသည္။soonheeကပုခုံးတစ္ခ်က္တြန္႔ကာအေပၚထက္သို႔တတ္သြာူေလသည္။myeonသတိလစ္ေမ့ေမ်ာသြားသည္။သို႔ေသာ္မနာလိုေသာမ်က္ရွေသာေတာက္ေခါက္သံတို႔ရွိေနဆဲ။
hun-"သူေက်ာင္းမလာတာသုံးရက္ရွိျပီ"
kai-"ဟုတ္တယ္ဟိုနွစ္ေယာက္ရိပ္မိသြားျပီထင္
တယ္နဲနဲအရွိန္ထိန္းလိုက္ေတာ့hunၾကာရင္myeonအတြက္မေကာင္းဘူး"
yeol-"ဟုတ္တယ္hunသူတို႔လဲငါတို႔ကိုသိပ္မၾကည္ေတာ့ဘူးbaekကလဲစိတ္ဆိုးေနျပီ"
hun-"ရပါတယ္မင္းတို႔ဒီေလာက္ကူညီတာပဲ
ေက်းဇူးတင္ပါတယ္myeonနဲ႕ငါ့အျဖစ္ကစျပီးဆုံဆည္းၾကကတည္းကကိုအဆင္မေျပခ့ဲတာသူတို႔သိသြားျပီဆိုmyeonကိုနွိပ္စပ္ၾကမယ္ထင္တယ္အ့ဲဒီအတြက္ငါစိတ္ပူေနတယ္ကြာmyeonေက်ာင္းမတတ္နိုင္တာအ့ဲဒါေၾကာင့္လားမသိဘူးmyeonကိုငါနွိပ္ဆက္သလိုျဖစ္ေနျပီ"
ျပိဳေတာ့မ့ဲမိုးလိုညိဳ႕မိႈင္ေနတ့ဲhunရဲ႕မ်က္နွာက္ုၾကည့္ျပီးkaiကတို႔သက္ျပင္းခ်မိသည္။
kai-"ေကာင္မေလးကသနားဖို႔ေကာင္တာေတာ့
အမွန္ပဲbaekေျပာျပပုံအရဆိုရင္ဟိုမိသားစုကိုတုန္ေနေအာင္ေၾကာက္ရတာတ့ဲ"
hun-"သူဘာျဖစ္လို႔ဒီေလာက္ေၾကာကေနရ
တာလဲကြာ"
yeol-"ငါတို႔လဲအ့ဲဒါေတြးမိတယ္အ့ဲဒီတိုက္ေတြ
ကားေတြနဲ႕လုပ္ငန္းေတြကmyeonမိဘပိုင္ပစၥည္းေတြမွန္းလုတိုင္းသိတယ္သူတို႔ကိုအစကကားဂိုေဒါင္မွာထားတာတ့ဲ"
hun-"အ့ဲဒါကိုဘာျဖစ္လို႔အဲ႔ေလာက္ေၾကာက္ရ
တာလဲ"
kai-"ရွင္းေနတာပဲကြာကေလးဘဝနဲ႕သူတို႔
လက္ထဲေရာက္ေတာ့ဘယ္ေလာက္ထိနွိပ္ဆက္ေနမွန္းမွမသိတာေက်ာင္းေတာင္မွလူေျပာလြတ္ေအာင္ထားတာကြဒါ့အျပင္myeonကိုပတ္ဝန္းက်င္နဲ႕ထိစပ္ခြင့္မေပးဘူးတ့ဲအ့ဲဒါေၾကာင့္myeonကအသိဥာဏ္နည္းျပီးသူတို႔ျပဳသမ်ွခံေနရတာေပါ့ကြ"
ommaကmyeonကိုလက္မခံနိုင္တာဒါပဲဟုစိတါထဲမွာေဆြးမိသည္။အညြန္႔ခ်ိဳးခ့ဲတ့ဲmyeonအသိဥာဏ္ပညာအဖူးအညြန္႔ေလးကိုျပန္လည္လန္းဆန္းလာေအာင္သူမေတာ္ၾကီးၾကိဳးစားရဦးမည္။အထူးသျဖင့္ထိုအသိုင္းအဝိုင္းနဲ႕ပတ္သက္မႈျဖစ္သည္။
yeol="မင္းဘာလုပ္ခ်င္လဲhun"
hun-"ငါmyeonကိုလြမ္းတယ္အရမ္းေတြ႔ခ်က္တာပဲသူ႔ဆီသြားမယိကြာ"
kaiကအ့ံၾသဟန္နွင့္ဖ်က္ခနဲၾကည့္၏။
kai-"သြားခ်င္တယ္"
hun-"ဟုတ္တယ္"
kai-"မင္းသူ႔ကိုသနားရင္သြားဖို႔မၾကိဳးစားသင့္
ဘူးhunမင္းကိုေရာသူကထြက္ေတြ႔နိုင္မွာမိုလိုလားေကာင္းတာထက္ဆိုးတာျဖစ္ဖို႔ပိုမ်ားတယ္"
hunမ်က္ေမွာက္ကုတ္လ်က္ျငိမ္က်သြားသည္။
yeol-"မင္းသူ႔ကိုညွာတာဖို႔စိတ္ကူးရင္မသြားပါနဲ
ကြာမင္းေၾကာင့္သူအရိုက္ခံေနရရက္ခ်စ္တာမေရာက္ပဲနွစ္ရာေရာက္မွာခုေက်ာင္းမတတ္နိုင္တာလဲဒိီကိစၥပဲျဖစ္မွာ"
hun-"ဖုန္းလဲဆက္လို႔မရလူလည္းမျမင္ရနဲ႕ငါမ
ေနတတ္ေတာ့ဘူးကြာ"
ခုံတန္းေနာက္မွီမွာမ်က္နွာလွမ္းတင္လိုက္ေတာ့အပြင့္ျဖဴျဖဴေလးေတြနဲ႕တင့္တယ္ေနတ့ဲစြယ္ေတာ္ပင္ၾကီးကသူ႔ကိုငု႕ံၾကည့္ၾကင္နာေလဟန္နွင့္ေလညွင္းနုနုကိုဖန္ဆင္းေပးေနျပန္သည္။
ခုေတာ့ပန္းစြယ္ေတာ္မွာသူတစ္ေယာင္တည္းပါလားလြမ္းလိုက္တာmyeonရယ္............
A/N
မေကာင္းလို႔လားဟင္voteေတြလဲမရဘူး
