saw-"jinyoungေရငါနဲ႕ခနအျပင္လိုက္ခ့ဲစမ္းjunmyeonနင္ဒီဆိုင္မွာခဏေစာင့္ငါျပန္လာမယ္"
myeon-"မမတို႔ဘယ္သြားၾကမွာလဲ"
jin-"နင္ေတာ္ေတာ္ရွည္တာပဲခဏပဲျပန္လာ
မယ္"
myeon-"ဟုတ္"
myeonကိုတစ္ေယာက္တည္းထားခ့ဲျပီဆိုတာmyeonသေဘာေပါက္သလိုေတာ့ရွိသားေန႔စဥ္လိုလိုမႈန္႔ဝယ္ေကြ်းေနၾကတာသိေပမ့ဲဒီေန႔မွထူးဆန္းေနသလိုတျခားဝိုင္းေတြမွာလဲလူေတြကအျပည့္မမတို႕ထထြက္သြားတာဟာျပန္လာမွာမဟုတ္မွန္းmyeonသိသည္။ရင္ထဲပူေလာင္ျပင္းျပသြားရသည္။myeonကိုပိုက္ဆံတစ္ရြက္မွေပးမကိုင္တာမို႔။ေလာေလာဆယ္ဒီျပသနာကိုဘယ္လိုရွင္းရပါမလဲ။
kai-"ဆိုင္ကလဲဒီေန႔မွလူစည္ေနပါလား"
yeol-"လာပါေယာက္ဖရယ္ဒီမွာထိုင္လို႔ရတယ္"
myeonေက်ာဘက္စားပြဲဝိုင္းကလူေတြထက္ေရာက္လာတာေၾကာင့္ပို၍ပူေလာင္ရပါသည္။လူေတြၾကားထဲပိုက္ဆံရွင္းစရာမရွိတ့ဲအျဖစ္ကိုဘယ္လိုလုပ္ရပါမလဲ။က်န္ေနတ့ဲcoffeeကိုသာငုံၾကည့္ရင္းမ်က္ရည္ေတြေဝ႔သီလာသည္။
yeol-"ေဟ့ဒီဝိုင္းကေလအရင္-----"
kai-"ေဟ့ေကာင္ဘာျဖစ္ေနလဲဆက္ေျပာေလ"
ပုခုံးလွမ္းပုတ္သည့္kaiလက္ကိုဖယ္ခ်ကာsehunေျခေထာက္ကိုလွမ္းတို႔ျပီး
yeol-"hunဟိုမွာjunmyeonဆိုတ့ဲဟာေလးမလား"
hun-"ဘယ္မွာလဲ"
kai-"မင္းအေနာက္မွာ"
kaiေမးဆက္ျပသျဖင့္hunလွမ္းၾငည့္လိုက္သည္။hunအေတာ္ၾကာၾကာစိုက္ျ့ကည့္ေနမိတာေတာင္myeonကေခါင္းကိုငုံထားျပီးမလႈပ္ရွားပဲထိုင္ေနသည္ဝိုင္းကခုံေပၚၾကည့္ေတာ့လဲcoffeeခြက္ေတြမႈန္႔ပြဲေတြကအထက္လိုက္ဒါေပမ့ဲစားေနတာလဲမဟုတ္။သူဘာလုပ္ေနတာလဲသူ႔လက္ကလက္စြပ္ကိုခြ်တ္ေနတာပဲသူရွင္းစရာပိုက္ဆံမပါဘူးထင္တယ္။myeonဒီလိုအရွက္ကြဲခံလို႔ေတာ့မျဖစ္ေမေမေပးခ့ဲတ့ဲလက္စြပ္ေလးပဲထိုးေပးလိုက္ရမွာေပါ့။လက္စြပ္ကိုခြ်တ္ျပီးတ့ဲအထိmyeonေခါင္းမေမာ့ရဲေသးပါ။မ်က္နွာေအာက္ငုံထားစဥ္ဝင္ေရာက္လာတ့ဲဖိနက္တစ္စုံ။
ထိုဖိနပ္ပိုင္ရွင္myeonေဘးနားမွာဝင္ထိုင္လိုက္တာျဖစ္လ်က္
hun-"မင္းဘာျဖစ္ေနတာလဲmyeon"
မိန္းကေလးသူငယ္ခ်င္းေတာင္ထားခြင့္႐ွိတ့ဲmyeonကိုဒီလိုေယာက်ာ္းေလးတစ္ေယာက္ကတရင္းတနွီးmyeonလို႔ေခၚတာေၾကာင့္သူဘယ္သူလဲ။myeonဖ်က္ခနဲေမာ့ၾကည့္လိုက္မိ၏။
mueon-"ဟင္--ဟိုလူ"
မ်က္ရည္စေတြျပည့္ေနေသာမ်က္လုံးေတြဝိုင္စက္သြားရသည္။ေခ်ာေမြ႕သန္႔စင္ေသာမ်က္နွာနွင့္နီျမန္းပိရိေသာႏႈတ္ခမ္းတစ္စုံျပံဳးရယ္ခ်င္းမရွိပါပဲဆြဲညိႈ႕နိုင္စြမ္းရွိသူျဖစ္သည္။ဘာမသိညာမသိmyeonစာလိုက္ေပးခဲရတ့ဲသူပဲ။
hun-"အေဖာ္မပါဘူးလားတစ္ေယာက္တည္း"
myeon-"ပါပါတယ္"
hun-"မင္းကိုတစ္ေယာက္တည္းထားခ့ဲၾကတာ
လား"
သုန္ဘယ္လိုေျဖရမွန္မသိဘဲမ်က္လႊာခ်မိသည္။
hun-"myeonမင္းဘာထက္စားခ်င္ေသးလဲကိုဝယ္ေကြ်းပါမယ္"
myeon-"စားျပီးပါျပီ"
သူကစူးစိုက္ၾကည့္ေနေတာ့myeonပိုလို႔ေခါင္းငုံ႕ထားမိသည္။
hun-"kim junmyeon-"
myeon-"myeonကိုသိေနတယ္"
myeonေယာင္ယမ္းေရရြတ္ရင္းမ်က္နွာေလးရဲသြား၏။
hun-"myeonမင္းနဲ႕ကိုယ္စကားေအးေဆးေျပာခ်င္တယ္"
myeoncoffeeခြက္ကိုင္ထားတ့ဲသူ႔လက္ကိုသာျကည့္ရင္းေခါင္းရမ္းလိုက္မိသည္။ျပီးေတာ့ေနရာမွထဖို႔ျပင္လိုက္သည္။
hun-"ဘယ္သြားမလို႔လဲ"
myeon-"myeonသြားေတာ့မယ္"
hun-"မင္းထသြားေတာ့ကိုယ္ဒီမွာတစ္ေယာက္
တည္းေၾကာင္ေတာင္ေတာင္က်န္ခ့ဲမွာေပါ့ကြမထနဲ႕"
အမိန္႔သံမ်ားစြာကိုနာခံလာခ့ဲရေသာစိတ္ဟာ"မထနဲ႕"ဆိုတ့ဲသူ႔စကားအဆုံးမွာတုတ္တုတ္မလႈပ္ဘဲထိုင္ေနမိျပန္သည္။
hun-"ဘယ္ေမဂ်ာကလဲ"
myeon-"first year chemistry"
hun-"aww--မင္းနဲကိုဘယ္မွာဆုံခ့ဲဖူးလဲ"
myeon-"ဟင့္အင္း"
hunမ်က္ခုံးနွစ္ဖက္တြန္႔ကုတ္သြားရသည္။
hun-"ကိုယ္ေမးခ်င္တာမင္းသိလား"
myeon-"ဟင့္အင္း"
hun-"kim junmyeonဆိုတာမင္းဟုတ္တယ္ေနာ္"
myeon-"ဟုတ္ပါတယ္"
မ်က္ဝန္းလက္လက္ကေလးေတြကပို၍အေရာင္လ့ဲလာသည္။သူမႏႈတ္ဖ်ားမွတစ္စုံတစ္ရာေသာအေျဖကိုစိတ္ရွည္စြာေစာင့္စားခ့ဲေသာ္လဲ
hun-"မင္းကိုယ္႔နာမည္ေရာသိလား"
myeon-"ဟင့္အင္း"
ရင္ထဲမွာမတင္မၾကရွိေနေသာရႈပ္ေထြးမႈတစ္ခုဟာပိုျပီးခိုင္မာသြားရသည္။mueonရဲ႕ကေယာင္ေျခာက္ျခားပုံစံေလးကိုပို၍စူးစိုက္ၾငည့္ေနမိသည္။
myeon-"myeonသြားပါရေစ---"
hun-"သြားလို႔မရဘူးmyeonမင္းကိုေမးတာကိုတစ္ခုမွမေျဖရေသးဘူး"
yeol-"ပိုက္ဆံရွင္းလိုက္မယ္"
kai-"ငါတို႔သြားနွင့္မယ္hun"
hunေခါင္းသာျငိမ့္ျပလိုက္သည္။myeonသူ႔ကိုအားငယ္စြာေမာ့ၾကည္၏။သူကျပန္သိုက္ၾကည့္ေတာ့မ်က္နွာလႊဲျပစ္လိုက္သည္။ထို႔ေနာက္ေနရာမွဆက္ခနဲထရပ္လိုက္၏။သူပါလိုက္ထာကာေတာ့အားလုံးရဲ႕မ်က္လုံးေတြကmyeonတို႔ဆီေရာက္လာသည္။သူရဲ႕ျပီးျပည့္စုံမႈေတြဟာmyeonနဲ႕ယဥ္လိုက္ရင္လမင္းေဘးကမႈန္ဝါးဝါးၾကယ္ပြင့္ေလးတစ္ပြင္႔မ်ွသာ။
အားလုံးကိုသူကဂရုမစိုက္စြာရွိေပမ့ဲmyeonကေတာ့ေခလွမ္းေတြမွားကုန္သည္။ျမင့္မားေသာသူ႔အရပ္ကိုမ်က္နွာတစ္ဆုံးထိေမာ့မၾကည့္ရဲဘဲလက္ဖ်ားေျခဖ်ားေတြေအးစက္လာသည္။
myeon-"ရွင္ဘာလိုလိုက္လာတာလဲဟင္ရွင္
ဘယ္သြားမလို႔လဲ"
hun-"မင္းနဲ႕စကားေျပာစရာက်န္ေသးတယ္ျပီး
ရင္ျပန္လိုက္ပို႔ေပးမယ္"
mueon-"myeonကိုဘာမွမေမးပါနဲ႕myeonဘာမွျပန္ေျပာနိုင္မွာမဟုတ္ဘူးလိုက္လဲမလိုက္ပါနဲ႕ခုနကရွင္းေပးခ့ဲတာအတြက္ေက်းဇူးတင္ပါတယ္"
myeonသူေျပာခ်င္ရာေျပာျပီးမေျပးရံုတစ္မယ္ေလ်ွာက္သြားသည္။hunေခၚဖို႔ျပင္လိုက္ျပီးမွမေခၚေတာ့ေပ။ေသခ်ာတာကေတာ့hunဒီေကာင္မေလးကိုစိတ္ဝင္စားေနျပီဆိုတာပါပဲ။
အျမဲတမ္းေျခာက္ျခားအားငယ္ေနတ့ဲလ်ွဳ႕ိဝွက္ခ်က္ဆန္သည့္သူမရဲ႕လႈပ္ရွားမႈေတြေၾကာင့္လားမရိုးသားစြာစိတ္ဝင္စားခ့ဲျခင္းလား။
myeonကိုသူအမွတ္တမ့ဲထားလို႔မရေတာ့မွာေသခ်ာေနသည္။myeonကိုဘယ္လိုအရာေတြကေျခာက္ျခားဖြယ္ဖိနွိပ္ေနပါသနည္း။သာမဘဝဘယ္လိုရွိသနည္း။ဆင္းရဲ၍ျဖဴစင္မႈေလးကိုသူနားလည္ခ့ဲသည္။
