ความรัก ของระยะทาง

พนมมือรับกรรม🙏🙏

ซวย..แล้ว!!
"เที่ยงนี้เจอกันที่ห้องสภา" เขายื่น ื้โทรศัพให้ฉันแล้วเดินออกห้องไป
แต่ยังทิ้งความอาฆาตไว้ในห้อง
"เห้ย!ไอ้เฟย์ตายยังว่ะ"น่ากลัว😱😱ใครจะโง่ไปห้องสภาล่ะ
"เฟย์! เฟย์! ยัยเฟย์!"
"มีไร?"ฉันตอบกลับยัยขนมหวาน..อ่อลืมแนะนำยัยนี่เป็นเพื่อนฉันอีกคนแต่ไม่สนิทมากเท่าไรเป็นลูกคนละแม่กับยัยลูกกวาด
"แกเป็นไรป่ะเนี้ย.ยืนแข็งทื่ออย่างกับอนุสาวรี"นี้เป็นห่วงหรือหลอกด่ากันแน่เนี้ย
"เออเฟย์แล้วแกจะไปห้องสภาไหม"
ยัยชิปเฟิลที่เงียบไปนานถามขึ้นมา
แต่ก่อนที่ฉันจะตอบกลับหัวหน้าห้องก็พูดขึ้นสะก่อน
"ยังกล้าถามอีกหรอชิปเฟิล ใครกล้าขัดใจประธานนักเรียนนะ ตายสะฐานเดียว" เสียวสันหลังขึ้นมาทันที
"งั้น ชิปเฟิลไปเป็นเพื่อนหน่อยสิ" รู้ว่ามันคงไม่ไปหรอกขอร้องมันไปงั้นแหละ
"อื้อ ได้ดิ"😦😦ถึงกับค้างกันทั้งกลุ่ม
"เห้ย!เดี๋ยวนะประจำแกไม่ชอบพวกเรื่องแบบนี้ไม่ใช่หรอ" ยัยลูกกวาดที่ตั้งตัวได้ก่อนเพื่อน
"อื้อก็ใช่นะ แต่้ไม่รู้ทำไมฉันถึงอยากไป" เอิ่ม..อึ้งกับคำตอบที่ได้
...แต่ก่อนที่ทุกคนจะถามอะไรกันมากกว่านี้คุณครูประจำห้องเดินเข้ามาขัดสะก่อน
"นักเรียนพรุ่งนี้เราจะมีงานรับน้องครูจะให้นักเรียนคิดประโยคหรืออะไรก็ได้ที่เกี่ยวกับตัวเรามากที่สุด โอเครไหมจ้ะ"
"ค่ะ!!" ผู้ชายทำไมเงียบกันจัง
"ครูขอก่อนเริ่มเรียนคาบแรกนะจ้ะ"
จะเขียนว่าไงดีละ..ครูหาเรื่องหนักใจมาให้อีกแล้ว
"แกจะเขียนว่าไร" ยัยลูกกวาด
"ไม่รู้ว่ะ แล้วแกล่ะ ชิปเฟิล" ยัยชิปเฟิลไม่ตอบเอาแต่ก้มหน้าก้มตาเขียนอยู่นั้นแหละ 😕😕
ฉันนึกออกแล้ว เขียนแบบนี้ก็แล้วกัน คงไม่ยากหรอก เขียนจบฉันม้วนกระดาษแล้วเอาไปหย่อนใส่กล่องหน้าห้องที่ครูเตรียมไว้ให้
ยัยลูกกกวาดสะกิดจากด้านหลัง
"เขียนว่าอะไรอ่ะ"
"ไม่รู้ลืมไปแล้วแบร่😛😛"ฉันแลบลิ้นใส่ยัยลูกกวาดเสร็จก็รีบวิ่งกลับมานั่งที่ตัวเองเหมือนเดิมเดี๋ยวเจอบาทาฟาดหน้า
"นี้ ชิปเฟิลแกเป็นไรว่ะเห็นเงียบมาตั้งนานล่ะ"
"ป่าว แค่รู้สึกแปลกๆ"
"ยังไง"
"เฟย์ความรักมันเป็นยังไง"เปลี่ยนเรื่องอีก แต่ชั่งมันเถอะถ้าอยากเล่าก็คงจะเล่าให้ฟังเองนั้นแหละมั้ง
"นี้แกหันมาสนใจความรักตั้งแต่เมื่อไร"
"เออน่า จะเล่าให้ฟัง บอกมาก่อน"
"ก็เวลาที่เราจะชอบใครสักคนเราจะไม่รู้ตัวตั้งแต่แรกหรอกรู้อีกทีก็รักเขาไปแล้ว"
"แล้วเราจะรู้สึกได้ยังไง"
"เขาจะมาเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตประจำวันของเรา..." ฉันหยุดเว้นวรรคให้ชิปเฟิลหันหน้ามาสนใจฉัน เพราะเธอเอาแต่เหม่อมองนอกหน้าต่าง
....และก็เป็นผลชิปเฟิลหันมาสนใจฉัน
"ยังไง"
"ก็แบบ เวลาจะกินแกก็จะคิดถึงเขา เวลาอยู่โรงอาหารคนเยอะแค่ไหนแกก็ยังจะเห็นเขาเวลาเลิกเรียนถึงจะอยู่คนละห้องก็ยังจะเห็นเขาอยู่ดี"
"อืม" แค่เนี้ย แกตอบกลับแค่เนี้ย
เข้าสู่โหมดเรียน
เมื่อไรจะพักเที่ยงเนี้ยฉันเบื่อแล้วนะ
"ณภัสสร ขอนี้ตอบว่ายังไง"
สงสัยครูเห็นฉันเหงาเลยถามคนิตแก้เครียด
"12ยกกำลัง 3 ค่ะ" ครูยิ้มที่มุมปากเล็กน้อย คงภูมิใจกับคำตอบที่ได้ สวยก็งี้
"ดีมากค่ะ ต่อมาเราจะ......"
กริ่ง! กริ่ง! กริ่ง!
้เสียงสวรรค์อันเป็นที่รักของฉันในที่สุด
ก็ถึงเวลาพักเที่ยงสักที
"อ่ะ งั้นเอาเป็นว่าชั่วโมงนี้พอแค่นี้ก่อน เรามาต่อกันชั่วโมงหน้านะจ้ะเด็กๆพักเที่ยงได้จ้ะ" ได้พักสักที
พวกเรามานั่งกินข้าวกันที่ม้าหินอ่อน เพราะกลัวมีคนมารบกวนเวลากิน
.....อยู่ดีๆก็มีน้องคนหนึ่งเดินมาที่โต๊ะเรา
"พี่เฟย์คับ เป็นแฟนกับผมได้ไหมคับ"
รุ่นน้องสินะ แต่ก็หล่อนะเนี้ย
"พี่มีแฟนแล้ว" ตอบกลับ
"คับ ขอโทษที่ทำให้เสียเวลา"
แล้วน้องเขาก็เดิน จากไป ง่ายไปไหมนั้น
"เห้ย! ยอมง่ายไปไหม" ยัยลูกกวาดยังตกใจคิดดู
" เฟย์ไปห้องสภาได้ยัง" โธ่...ลืมไปแล้ว
แกจะพูดขึ้นมาทำเพื่อ อะไรยัยชิปเฟิล
"เออๆๆ ไปก็ไปว่ะ นี้ฉันเพื่อนแกป่ะเนี้ย"
😣😣😣
มันไม่ตอบ แทบยังมีลากไปอีก เน้น!!ว่าลาก
น้ำตาจะตก ขณะนี้เรามายืนอยู่ที่หน้าห้องสภา
"เฟย์เปิดสิ" ยัยลูกกวาดทำท่าขนลุก
"งั้นนับสามนะ" ยัยชิปเฟิลให้สัญญา
เอาก็เอาว่ะ
"สาม!" อีผี บอกว่านับสามมันก็นับแต่สามจริงๆ
"มาแล้วรอ นึกว่าจะให้รอให้ หิมะตกเมืองไทยสะก่อนถึงจะมาได้" ถ้าทำได้ก็อยากทำอยู่หรอก😂😂
"อื้อ.." หน้าตาก็ดีอยู่แต่สายตานี้ คืออะไร
"บทลงโทษที่เธอจะได้รับคือ.."
คุนประธานยังพูดไม่ทันจบ ยัยลูกกวาดก็ห้ามสะก่อน
"มีไร"
"นี้ เพิ่งมาก็จะได้รับโทษเลยหรอ โหดไปม่ะ"
"แล้วเธอเกี่ยวอะไรด้วย"
"ก็ป่าวเกี่ยว แต่นี้เพื่อนฉันม่ะ"
"พอ" ฉันขัดสงครามน้ำลายของคุนประธานกับยัยลูกกวาดก่อนจะมีอาวุธขึ้นมาฆ่ากัน
** อาวุธหมายถึง มือ เท้า ศอก
"จะเอายังไงก็ว่ามา"
"ฉันจะให้เธอไปอบรมที่โรงเรียนกีฬาชลบุรี"
"ทำไหมฉันต้องไปที่นั้น"
"เพราะว่าเธอเก่งด้านกีฬา กรรมการที่นั้นเลยอยากให้เธอไปเป็นคณะ็กรรมการให้โรงเรียนชลบุรีที่กำลังจะจัดขึ้น ต้นเดือนนี้"
"ไม่ไป" ดูมันทำสายตา😡😡
"เอ่อ... ไปก็ไปจ้ะ" เปลี่ยนสีหน้าทันทีทันใด😊😊
"เอาเพื่อนเธอไปด้วยได้ ส่วนเรื่องเรียนหาทางจัดการเอง" อ่าว ทำไมเป็นงี้ละ
"แล้วไปวันไหน" ยัยชิปเฟิลถาม เงียบตั้งนานกว่าจะเปิดปากได้เพื่อนเรา
"วันที่ 5 กุมภา ผ่านวันรับน้องไปนั้นแหละ"
"วันนี้วันที่เท่าไรว่ะ" ยัยลูกกวาดกระซิบ
"วันที่ 1 กุมภา" อีกแค่ 4 วันนิวา
"ไปได้ล่ะ ฉันจะทำงาน" ไม่ไปไม่ได้ใช่ไหมไอ้โรงเรียนกีฬาเนี้ย
"มันเป็นเวรกรรมอะไรเนี้ย" ฉันพูดลอยๆนะ แต่เ_ือก ไปเข้าหูคุนประธานสะงั้น
"ไม่ใช่เวรกรรมหรอกแต่เป็น นรกเลยล่ะ"
ยิ่งพูดยิ่งขนลุก ไปดีกว่า เตรียมตัวรับน้องจะเป็นใครน่า

ตอนต่อไป : รหัส

จบไปอีกตอน นานๆอัพทีก็ขออภัยด้วยนะค่ะ