ความรัก ของระยะทาง

ปวดหัว😑

"คุนหนูคับ"
"คุนหนูคับ"
"ห้ะ?" ฉันตอบรับอาชิโซ เรียกทำไมรึ
แต่ก่อนที่ฉันจะเอ่ยถาม ก็มองออกไปนอกหน้าต่างรถ ถึงโรงเรียนแล้วนี้เอง
"ขอบใจมาก" ฉันบอกอาชิโซ
"!!! ขอประกาศนะค่ะ วันรับน้องของรุ่นพี่ม.6 ขอเลื่อนไปเดือนหน้านะค่ะ!!" อ่าว..เห้ย อะรายว้า วันนี้อุสาเตรียมตัวเตรียมใจมา
ฉันเดินขึ้นไปในห้องเรียน เสียงดังฮือฮา
"มีเป็นไรกันว่ะ" ฉันเดินเข้าไปถามเพื่อนที่อยู่ในห้อง
"ก็จะมีนักกีฑามาพักที่โรงเรียนเราเนี้ยสิ" ห้ะ..นักกีฑา
"แค่นักกีฑาหรอ" ไม่มีนักบาสเลยรึ 😢😢
"อื้อใช่ แต่ว่านักบอลโรงเรียนเราก็เกินพอแล้วนะ นี้จะมีนักกีฑามาพักอีกกรรม" ชิปเฟิล
"แต่ว่ายังก็ไม่น่าสนใจเท่า..." ลูกกวาด
"นักบาส" ฉันเสริมให้ยัยลูกกวาด
"ไม่ต้องมารู้ดี" ลูกกวาดทำหน้าบึ้งใส่
เสียงรถบัสคันใหญ่ 1คันเคลื่อนเข้ามาในโรงเรียนทำให้นักเรียนทุกคนแตกตื่น
"มากันแล้ว" นักกีฑาแต่ละคนสูง 170อัพทุกคนทำให้ดูดีมีสง่า หน้าตาหล่อคม
กานทุกคน
"นักเรียนไปต้อนรับเพื่อนใหม่เรากันหน่อย"
ผู้หญิงแต่ละคน วิ่งเลยจร้าอย่างกับรังมดแตก
"เฟย์ไปกัน"สายข่าวเจ้าแม่ลูกกวาดเข้าสิงแล้วสิ
"ไปอยู่หรอ" ชิปเฟิลก็เอาแต่เงียบ เพราะชิปเฟิลแล้วแต่ฉัน ถ้าฉันไปชิปเฟิลก็ไป
ถ้าฉันไม่ชิปเฟิลก็ไม่
"ไปๆ อยากสืบ" สรุปคือไป ไม่ใช่อะไรหรอกโดนลาก 😂😂
ฉันลงมา ยัยลูกกวาดก็ลากฉันไปอยู่ด้านหน้า
นั้นเปรตรึป่าว คงไม่ใช่หรอกมั่ง
"เฟย์ นั้นแฟนแกป่ะ" ไม่ใช่ฉันคนเดียวสิที่เห็น 😕😕
"อื้อ..หน้าจะใช่" ฉันตอบยัยลูกกวาด แต่ถ้าเป็นอย่างนั้นเปรตไปอยู่อะไรตรงนั้นละ
"แล้วนั้นใครอ่ะ" ยัยชิปเฟิลยัยไป ที่เปรตยืนอยู่ตรงนั้นมีผู้หญิงคนหนึ่ง สวยด้วยรูปร่างเพียวส่วนสูงใช้ได้เป็นระดับนางเอกเลยก็ว่าได้
"ฉันก็ไม่รู้...ช่างเถอะ"ที่เห็นอย่างนี้ถามว่าฉันรู้สึกอะไรบ้างไหม รู้นะ แต่จะทำไงได้ล่ะ
"เห้ย..แกเป็นไรรึป่าว" ยัยลูกกวาดทัก
"ป่าวๆ ขอตัวก่อนนะ ฉันไม่ค่อยชอบคนเยอะ"ฉันบอกพวกเพื่อนฉันก่อนจะเดินออกมาจากตรงนั้น
"ไงดูสิว่าเราเจอใคร" ใครอ่ะ
"........"
"สงสัยเป็นใบ้ 5555" คือ?
"............."
"นี้ จะไม่ตอบกันใช่ไหมห้ะ"
"แล้วจะให้ฉันตอบว่าไรล่ะ"
"อ่าว นึกว่าเป็นใบ้"
".........." เบื่อ กับคนพวกนี้จัง จะหาด
เรื่องกันไปถึงไหน
"มีเรื่องไร พูดมาจะมาเล่นอยู่นี้แหละน่ารำคาน" ฉันด่าด้วยสายตาดุดันทำให้พวกเธอ สดุ้ง เล่นผิดคนละมั่ง
"ก็ป่าว แต่เธอรู้จักคนชื่อเอ็มช่ะ" อย่างนี้ละทำหน้าตาใสซื่อ
"อื้อ..ทำไม"
"เขามาจีบยัยลูกแพรอ่ะ" ลูกแพรใครง่ะ ไม่รู้จัก
"แล้ว"
"เธอไม่รู้จักลูกแพรหรอ"
"แล้วฉันจำเป็นต้องรู้จักคนทั้งโลกไหม"
"หมดธุระแล้วช่ะ จะได้ไปสักที" ฉันเดินออกมาจากตรงนั้น ที่จะขึ้นอาคารเรียน
"ง้อว...น้องเฟย์เว้ยเห้ย" อีพวกพี่ ตินอีกละ
ฉันเดินตรงไปโดยไม่สนใจ พวกพี่ตินที่เห่าหอน ปล่อยให้เห่าไป
"แค่นี้ หยิ่งจัง" พี่ตินพูดแค่นั้น ฉันก็ไม่สนใจพี่เขา
"เตี้ย!" เสียงเอ็ม เรียกมาจากด้านหลัง
"เปรต ทำไมได้มาอยู่นี้" ทำไมต้องทำหน้าเศร้า
"เตี้ย.รักเค้าไหม" ถามแปลกๆอีก เป็นไรของเขา
"รักดิ"  คำตอบของฉันทำให้เขายิ้ม
"เค้าก็รักเตี้ยนะ สัญญาอย่างหนึ่งได้ไหม" มาแปลกจัง
"ไม่รับปากบอกมาก่อน"
"ก็ได้ๆ "
"ว่ามา"
"ถ้าเกินอะไรขึ้นกับเค้าเตี้ยจะไม่ร้องไม่งอแง เข้าใจไหม" ทำไมพูดสะน่ากลัวเลย
"ไม่อ่ะ เปรตชอบพูดให้มันเป็นราง"

อยู่ดีๆเปรตก็ดึงฉันเข้าไปกอดสะงั้น