ความรัก ของระยะทาง

ขบวนสวนทาง

ฉันกลับมาถึงบ้านอย่างปลอดภัย
แต่สิ่งที่ไม่ปลอดภัยคือ
"คุนหนูคับ"เน้นไปไหมค่ะ
"ค่ะ" ธาชิโซ เป็นลูกครึ่ง ญี่ปุ่นเกาหลีไทย
คือ แม่เป็นคนไทยตาเป็นลูกครึ่งเกาหลีพ่อเป็นคนญี่ปุ่น คิดสิค่ะว่าลูกออกมาจะหน้าตาดีขนาดไหน
อยากได้แบบนี้😂😂
"ผมบอกกี่ครั้งแล้วคับว่าอย่ากลับบ้านเอง ให้ผมไปรับ" ใครอยากให้ไปกันล่ะ มีหวังโรงเรียนฉันได้แตกตื่นกันพอดี
"ขอโทษ" บ่นๆยาวจ้ะ บลาๆๆๆๆๆๆๆ
"เป็นผู้หญิงต้องรักนวลสงวนตัว"ไทยผ่านไปเกาหลีก็มา😅😅😅
"พอได้แล้วมั่งค่ะ ขี้หูฉันเต้นระบำกันได้เลยมั่งเนี้ย"
"คับ งั้นไปอาบน้ำแล้วลงมากินข้าวน่ะคับ"
บทจะดีก็ดี ตามไม่ทัน😁😁
"คร้า" ฉันเดินเข้าห้องหยิบผ้าเช็ด เข้าห้องน้ำ เดี๋ยวช้า โดนบ่นอีก
ชั่วโมงครึ่งในการแต่งตัว
เสร็จเรียบร้อยไปข้างล่างสิค่ะ รอไร
"ไง ยัยตัวแสบ"
"เปรต!!" น้ำตาไหลเลยจร้า
วิ่งกอดสิจ้ะ

คิดถึงมาก
"มาได้ไงอ่ะ" น้ำตาเจ้าเก่า
"ก็คิดถึงมากเลยรีบมา"
"โกหก!!"
"คับๆ อย่าพึ่งพูดเลย" ร้องไห้หนักกว่าเดิมอีก
อ่ะ เปรตพลักฉันออกเบาๆ ค่อยๆใช้นิ้วเช็ดน้ำตาที่แก้มออกให้
"คิดถึงเค้าไหม" เปรตพูดด้วยน้ำเสียงที่โคตรจะอ่อนโยน
"คิดถึงมากเลยล่ะ"
"อ่ะๆ พอได้แล้วหมดเวลาแล้วคับคุนหนู"
ธาชิโซ ฉันเกลียดนาย😠😠
"งั้น เปรตก็ไปกินข้าวด้วยกันดิ" ธาชิโซ เตรียมตัวจะขัดแต่สายตาที่ได้รับจากฉันทำให้เขาต้องหยุด
"คับ" ยังจะกล้าขัดฉันอีกไหม
ห้องอาหาร
น่ากิน หิวข้าว😬😬😬
"จะกินเลยไหมคับ"
"อย่าถาม" หิวนะเนี้ยจะถามทำไม
"คับ" พี่เนี้ยง ตักข้าวให้ฉัน ตักให้เปรต คนสุดท้ายก็ตักให้ ธาชิโซ สงสัยล่ะสิ ว่าทำไหมธาชิโซถึงได้มานั่งร่วมกับเจ้านาย
คือจริงๆแล้ว ธาชิโซ เป็น คนรับใช้นั้นแหละ
แต่ฉันไม่มีเพื่อนเพราะพ่อกับแม่ชอบไม่กลับบ้านงานเยอะ ไอ้พี่บ้านั้นก็ไปนอนคอลโดเลยให้ธาชิโซมากินข้าวเป็นเพื่อน เหงาม่ะถามใจดู
"กินเลยน่า"ฉันบอกพร้อมกับใช้ช้อนกลางตักอาหารที่เล็งไว้เป็นอย่างแรก กินเสร็จก็ต้องมีของหวานสิจ้ะ
"วันนี้เอาไรเป็นของหวานดีค่ะ"
"เครปเค้กค่ะ ของสองก้อนนะค่ะ"
"แล้วคุนผู้ชายแต่ละท่านเอาอะไรดีค่ะ"
"ไม่ล่ะคับ!" พร้อมใจกันจัง
ฉันก็ไม่ได้ว่าอะไรหรอกคงแค่บังเอิญมั่ง
พอพี่เนี้ยงเอาเค้กมาเสริฟ เท่านั้นแหละ
หน้าเหมือนผีตาย แต่ล่ะคนเป็นไรกันว่ะเนี้ย
อย่างนี้ใครจะกินลง
"ไม่กินล่ะค่ะ เอาเก็บไว้ในตู้เย็นนะค่ะ พรุ่งนี้เช้าค่อยว่ากัน" ฉันเดินเข้าห้อง ขึ้นไปนั่งบนเตียง ยังไม่ทันจะนอน ก็มีคนมาเคาะห้องสะก่อน
"เตี้ย" ยังไม่ทันจะได้ลุกออกจากเตียงไปเปิดประตู แขกผู้มาเยือนก็เปิดเข้ามาเสียก่อน
มารยาท มีบ้างไหมค่ะ คุนผู้ชาย
"มีไรจะนอนแล้ว" ยังจะมากวนอีก
"เล่นเกมเป็นเพื่อนหน่อย" เอิ่ม...
"ไม่อยากเล่น จะนอน" เดินมาอ้อนถึงที่เลยจ้ะคราวนี้
"น่า..อยากเล่นเกมกับเตี้ยนี้น่า" ดูทำหน้า😔😔
"เล่นก็เล่น ที่ไหน"
"ห้องเค้าไง" ไม่ทันจะลุกจากเตียง เปรตก็ลากฉันไปที่ห้องของเขา เปิดประตู ปิดประตู เรียบร้อย อย่างง่ายดาย
"นั่งลง เดี๋ยวไปเอาเค้กมาให้"
"กล้าถือมาหรอ" เมื่อตอนเย็นยังเห็นทำหน้าเหมือนผีตายอยู่เลย
"ไม่อ่ะ" งั้นจะเอามาได้ไง
"ไม่เป็นไรหรอก" ชั่งเถอะ
"มาเริ่มเลยดีกว่า เดี๋ยวจะดึกสะก่อน" เปรตก็เตรียมอุปกรณ์ที่จะเล่นเกม เสร็จสรรพ
"เอาเกมไหนดี"
"เอาอันไหนก็เอามาเลย" เปรตก็คลิก เกมนี้ยังไม่เคยเล่นแหะ
"ยังไม่เคยเล่น เอาเกมอื่นได้ม่ะ"
"ไม่เป็นไรเดี๋ยวสอน" พอเปรตพูดจบ ก็โอบฉันจากด้านหลัง

เขินเหมือนกันนะเนี้ย
"เล่นอย่างนี้นะ กดปุ่นซ้าย ต่อสู้ ปุ่มกลางกระโดด เค้าเคยสอนอยู่ช่ะ"
"ก็เคยแต่ลืมไปแล้วไม่ได้เล่นนาน"
เราเล่นไปได้สักพักก็เริ่มง่วงแล้วล่ะ
"นอนก่อนได้เลยนะ" เปรตคงเห็นเราเหนื่อยล่ะมั่ง
ไม่รู้เป็นอะไร ขี้เกรียจขยับตัว เลยนอนหมุนตักเปรตนี้แหละ แต่จะว่าไปเปรตก็คงเหนื่อยนะ นั่งเครื่องมา
แทบยังไม่ได้พักเลย ชั่งมันเถอะ นอนดีกว่า
บันทึก:เอ็ม
เฟย์นอนหลับไปแล้ว แต่ผมยังนั่งเล่นเกมอยู่เลย ผมเริ่มง่วงแล้วล่ะ
ผมปิดเกมเก็บของเข้าที่เข้าทางเสร็จ ผมก็อุ้มเฟย์ไปนอนที่เตียง
"คิดถึงมากเลยรู้ไหม" ผมบอกกับเฟย์ที่ยังหลับเป็นตาย
"เครปเค้ก พิซซ่า น่องไก่ ก๋วยเตี๋ยว ผัดไทย"
้ ถ้าจะขนาดนี้ ตื่นขึ้นมากินก่อนค่อยไปนอนดีกว่าไหม
จบบันทึก:เอ็ม
ฉันตื่นมาในห้องที่ทิวทัศมันแปลกๆ
เออ.ใช่เมื่อคืนนี้เรานอนห้องเปรตนี้ว้า
ฉันพยายามแกะมือของเปรตที่กอดเอวฉันไว้ไม่ปล่อย แกะได้แล้ววิ่งสิคับ
ปัง! เสียงประตูห้องเปรตปิด คงรีบเกินไป.😁😁 "อรุณสวัสดิ์ ยามเช้าคะ" กรรมแล้วไหมล่ะ
แม่บ้านเนี้ยงมาเห็นจนได้ ยิ้มแบบนี้หมายความว่าไงค่ะ
" เช่นกันค่ะ ขอตัวไปอาบน้ำแต่งตัวก่อนนะคะ" แม่บ้านเนี้ยงพยักหัว
ฉันก็เดินเข้าห้องตัวเองจัดการอาบน้ำแต่งตัว
เสร็จแล้วก็ลงมากินข้าวเช้า
"ไง" เปรตทักทายฉันก่อนคนแรก ตื่นตอนไหน? อาบน้ำเลวจัง?
"คับ" อุ้ย😯 ฉันหลงพูดคับอีกแล้ว
แผ่รังสี ออกมาแล้วไง 😈😈
"เค้าขอโตด😅😅" ฉันรีบนั่ง ทานข้าวเตรียมตัวขึ้นรถ รอ ธาชิโซมา
"ไปเลยไหมคับ" ธาชิโซมาตั้งแต่เมื่อไรเนี้ย
"อื้อ" ฉันตอบสั้นๆ ได้ใจความ
ธาชิโซขับรถออกนอก บ้านได้ไม่นาน ฉันก็เห็นรถของเปรตขับสวนออกไปคนละทาง อะไรของเขา จะรีบไปไหน
ไปหากิ้ก ป่ะเนี้ย

ตอนต่อไป: ปวดหัว😑