Başlangıç

44 2 0
                                    

Kendimden bahsetmeden konuya geçeceğim. Çünkü kendimi tanıyamıyorum. Nasil bir durum içinde olduğumu anlayamıyorum. ..
Hikayemin sonu belirlendi mi bilmiyorum. Belki devami gelir? Böyle bitmemeliydi çünkü. Ya bittiyse? O zaman haksizlik değil mi? Umutlarima hakaret olmuyor mu bu? Belki de yeni başliyor..
Hikayemi belirleyen kişi ve hikayemin devamini getirecek kişi ayrica hikayemde başrol olan kişi aslinda sadece o değil o ve duygularım. İkimiz başrol değiliz. Ikimiz başrol olacak kadar birşey yaşamadik çunkü. İkimiz yaşamadik..Ben yaşadim bir tek ben ve duygularim. Yaşayabilirdik olmadi korkak davrandım çünkü. Sen adim atmadın çünkü. Sen gittin çünkü.. Beni hayellerimle tek basima biraktin. Ve sanirim hiç bir zaman gerçekleşmeyecek hayeller. Ama bendeki etkisi hala duruyor biliyor musun? İnaniyorum geri geliceksin. Beni tek başıma bu okulda bırakmayacaksin. Bana tekrar bakacaksın uzaktan. Tekrar bakişacağiz. Ben senin için tekrar tenefusumun her zamanini kantine inerek geçiricem. Çünkü o zaman koridorda ve kantinde karsilaşiyorduk. Senin için erkenden okuldan çıkıp arkamdan gelmeni bekleyeceğim yada arkanda durup senin kivircik saclarini ezberleyeceğim. Biliyor musun senin geçtiğin yoldan hep korkarak geçerdim. Belki yanliş anlarsın diye. Artik seni hayel ederek cesurca geçiyorum. Arkama bakmak istiyorum senin olmadigini bildiğim halde. Senin gittiğin durağa doğru ilerliyorum senin bidaha oraya gelmeyeceğini bile bile. Çekinmiyorum. Her okula geç kaldiğimda koridorda karsilasirdik. Kantine her girdiğimde bana en son ki o bakişin geliyor aklima. Camdan beni izleyişini. Evet gordum. Beni izliyordun. Senden çekindiğim için göz ucuyla gördüm. Okuldan ayrılmadan bir kac gün okul cikisinda kapinin oradaki duvarda beklerdin. Ben de seni gördüğümde heyecanlanir goz ucuyla bana baktiğıni hissederdim. Bakişlarin her zamanki bakişlarindan kısaydı busefer. Nedenini hala çözemediğim o anlamsız bakişların. oradan gectiğim o saniye dilimini anlatamam sana. Sanki koskoca evrende ikimiz vardık. Ben bu hikayeye çok guzel hayel etmistim. Bizi cok guzel hayel etmiştim ben. Bu seneye çok güvenmiştim . Hikayemi yeni tasarlarken sen sildin hepsini. Sorun ne biliyor musun bütün bu hikayemi senin bakişlarindan cikardim ben. Çünkü uzaktan sevmek umut istiyor.. Ve canimi yakan şey de ben senin için roman yazarken senin beni coktan unutmuş olman.

İmkansizimHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin