The Hearthrob and The Bitch (SPG)

Kasalukuyan

Gabi na at mula ng nilisan ko ang tent na iyon hindi ko pa sya nakikita o maaaring sabihing sadya ko syang iniiwasan. Hindi ko nakita ang tatlo pero si Shina tahimik akong pinagmamasdan. Alam kong ramdam nyang may nakaraan kami ni Hue pero mas pinili nyang manahimik na syang ipinagpasalamat ko ng tahimik. Ilang buntong hininga na rin ang pinakawalan ko sa sobrang pag-iisip ko.

"Hindi pa ba tayo aalis dito? Nilalamok na kasi ako kanina pa po tapos ikaw binubuga mo yang masamang hangin sa bibig mo para lumayo yang mga lamok ang unfair naman non para sa akin."

Napatingin ako sa kanya ng bigla syang magsalita. Akala ko galit sya sa akin tapos pipilitin nyang magkwento ako pero hindi. si Shina ang kaharap ko at alam kong iba si Shina sa lahat. Katulad sya ng ina nya, kahit kailan hindi nya ako hinusgahan. Alam kong alam nya ang kwento ko hindi man buo pero may alam sya  pero kahit kailan hindi nya pinagsabi o hinusgahan lang man ako.

"Ano? Tititigan mo na lang ba ako? Alam ko maganda ako Gab pero hindi ako pumapatol sa kapwa babae. Tse." She rolled her eyes after flipping her hair that made me smile. She's really something, she is so pure and i envy her.

"Sino ba kasing nagsabi sayo na samahan mo ako dito?" I sighed.

"Di ba sabi ko di kita hihiwalayan, wala po akong photographer kapag hindi kita kasama." Napailing na lang ako sa sinabi nya. Kahit kailan talaga yon pa rin iniisip nya.

Bumalik na kami sa session hall kung saan naroon ang stage. Nakakapit sya sa braso ko habang iniikot ang paningin sa paligid sa pwedeng maging prospect nya. Malalim ang iniisip ko at hindi mawala ang kaba ko dahil alam kong ano mang sandali pwede kaming magkita at hindi ko na alam ang mangyayari kapag magkakasarilinan na naman kami.

"Oh my Gabriela bakit ganon? Si Hue lang ata ang pinakagwapo wala akong makitang  makakapantay sa kanya." Nakapangalumbabang saad nya. Nakaupo na kami ngayon sa assigned benches para sa cluster namin.  Tapos na kaming maghapunan kaya nakabalik kami agad sa area namin as requested by Shina dahil maghahanap nga raw sya ng prospect nya.

Pilit ko mang pigilan pero sadyang kumakabog ang puso ko sa tuwing nababanggit ang pangalan nya. Andoon pa rin yong pakiramdam na iyon. Urges. Huminga ako ng malalim para kontrolin ang sarili ko. I've been doing this for a month at medyo tumatalab na sya. Kahit papano nakokontrol ko na.

"Oh no Gab. Look! Huhu" she faked a cry while pointing at some direction.

Biglang nanikip ang dibdib ko sa nakita. Hindi ko na rin mabilang kung ilang beses akong napahinga ng malalim dahil sa mabilis kong paghinga. It's Hue at the flagpole talking to a girl, not just a girl but a gorgeous one. Hindi rin sila basta nag-uusap dahil halatang sinusuyo ng huli ang babae.

And there it goes again, my face went blank and I can feel the urges again. This time it's not the usual urge,  it is something very violent. Wala naman ito noon pero simula ng maghiwalay kami nadiskubre kong madaming klaseng urges ang meron ako that left me with no choice but to consult an expert.

"Oh no. Gab sorry. Gab!" I can hear Shina calling me but it seems blurry, distant voices.

"Gab, come on. Huminga ka ng malalim. Wake up Gab." I can hear her voice and she's panicking. And one moment I'm awake as I feel a tingling sensation at the side of my face.

"Hala Gab sorry di ko sinasadyang sampalin ka nagpanic ako. Gab sorry talaga hindi ko alam anong gagawin ko." I smiled at her bitterly.

"Thank you Shin." She was shocked. I know I'm weird but I know that I need to be hurt in order for me to see the reality. She bit her lower lip and sit down beside me. I hold her hand for her to know that it's okay. Alam ko may mutual understanding kami ni Shina na hindi na kailangan ng salita para maintindihan namin ang gustong ipahawatig ng isa't isa.

Nagsimula na ang session at pinilit kong mag participate. May sayawan kantahan na syang sinalihan ni Shin kahit na sintunado sya. Ako naman kasama sila Harlet ay nag tsicheer sa kanya kaya tumibay ang loob. Kahit papano nakalimutan ko bigla ang lahat, kung sino ako at kung ano ako sa mundong ito.

Hindi nagtagal at nagsindi na kaming lahat ng kandila para manalangin. Naibsan ang nararamdaman ko at hiniling ko na sana mawala na ang lahat ng bagay na nagpapabagabag sa akin.

Maalinsangan ng gabing iyon kaya napagpasyahan niyang lumabas at magpahangin. Hindi sya natatakot kahit malalim na ang gabi dahil may liwanag syang natatanaw mula sa session hall kung saan gising pa ang ibang facilitator at ibang participants na sinusulit ang gabi.

"Stop it Hue baka may makakita sa'yo diba sabi ko tigilan mo na yan?" Biglang nanigas ang katawan nya sa narinig.

"You really want me to stop?"

"Please Hue, magabago ka na. Andito na ako." Rinig nya ang pagsusumamo sa boses na iyon.

"You want me to stop? Then let me f*ck you." Napasinghap sya sa narinig. Hindi nya makita ang dalawang taong nag-uusap dahil natatabunan iyon ng lumang pader.

"Hue alam mong..."

"You can't be what I want Nics. I thought tanggap mo na ako?" Narinig nyang napaiyak ang kausap nito. Rinig nya ang mga yabag nito paalis sa lugar na iyon.

Paalis na sana sya nang matigilan sya dahil sa narinig.

"So, andito ka pa lang the whole time? What? Masaya ka ba sa narinig mo?" He was holding a liquor at the right hand and a cigarette at the other hand. Alam nyang lasing na ito dahil sa pamumula ng mukha nito na nasisilip nya dahil sa konting liwanag na nagmula sa malayo.

Napalunok sya. Kinakabahan at nakokonsensya. Maraming tanong ang tumatakbo sa isip nya pero di nya alam anong uunahin.

"Tigilan mo na 'yan dahil nasasaktan mo ang girlfriend mo." Pinilit nyang tatagan ang loob para masabi iyon sa kaharap nya na ngayon ay matiim syang tinititigan.

"Nasasaktan? Hindi mo alam ang salitang yon. Tss at wala kang karapatang pagsabihan ako dahil ikaw mismo ang dahilan kung bakit ganito ako." Puno ng hinanakit ang boses nito. Ramdam nya ang paghihirap nito dahil sya mismo ang gumawa non.

"Tigilan mo na to Hue, matagal na 'yon kalimutan mo na ang lahat." Narinig nya ang mahinang pag-iyak nito.

"Hindi ko kaya E-ela. Mahal na mahal pa rin kita." Naninikip na ang dibdib nya sa naririnig pero pilit nyang pinipigilan ang sarili nya. Kung tutuusin sumasang ayon sa kanya ang pagkakataon. Patay na patay pa rin ito sa kanya at kahit anong sabihin nya alam nyang gagawin nito bumalik lamang ito sa kanya pero hindi na sya ang dating Ela na kilala nito. Pilit nyang binabago ang sarili nya dahil alam nyang marami pa syang masisirang buhay kapag hinayaan nya ang sarili nya.

Lumagok ito sa hawak na alak at inilang hithit ang sigarilyo at ibinuga sa hangin na para bang nakasalalay doon ang buhay nito.

"Angelo akin na yang mga hawak mo." Pinipilit nyang kontrolin ito sa mahinahon na paraan.

"Huh!Angelo? Bakit? Babalik ka na ba sa akin Ela?" Malalim ang hinugot nya na hininga at umiling.

"Pwes, wala kang karapatang pagsabihan ako sa dapat kong gawin." Tatalikod na sana ito para umalis.

"Hue Angelo! Titigilan mo yang bisyo mo sa ayaw o gusto mo." Madiin ang pagkakasabi nya non na syang nagpatigil rito sa paglalakad. Narinig nya ang ang pagsigok nito.

"F*ck this life!! Aah!!" Nagulat pa sya ng itapon nito ang bote ng alak sa malayo at ang sigarilyo. Humarap ito sa kanya at inilang hakbang lang pagitan nila.

"I hate you. I hate it that I still love you more than anything else. You're a wicked little witch. And I hate it that I need you." She was breathless and her body stiffened as she felt his lips crashed on her lips. Longing. She can feel it because she felt it too.