Bir zamanlar Annemin karnındayken her taraf çok karanlıktı.
-A nerdeydim ben böyle burası çok karanlık.Sorularını sorar-
dım kendime.Bir gün kendimi dışarı çıkmak zorunda hissettim.
Artık öldüğümü sandığım zaman hayata yeni başlamıştım.Ara-dan 6 ay geçti nihayet okula başlamıştım. Sınıfta tam tamına
29 kişiydik. Bu 28 kişi benden başarılı mı olacaktı?
Kafam çok karışıktı okula gitmek istemiyordum. Ama An-
nem bana üniversiteyi okuyup iyi bir iş bulup para kazanmam
gerektiğini söylüyordu. Nihayet üniverstiye gelmiştim.mezuni-
yet töreni yapıp iyi bir iş bulmak için yola çıktım.
-Yok hayır yok.Bana göre bir iş yok.her neyse sonunda kendi-
me göre bir iş buldum ve evlendim bir ev bir araba satın Alıp
çalışmakla geçti hayatım. Ölüm döşeğime geldiğim zaman ba-
na ne olucak diye düşünüyordum.
Ölüm döşeğine geldiğimde bile hiç imana ilime dine gö-
re hiçbirşey yapmamıştım.
