Merhaba arkadaşlar, bu bölümü ben yazmadım üzgünüm. Sağlık sorunlarım nedeniyle yazamadım. Önemli birşey değil ama beni duygusal açıdan zorlayan bir süreç olduğu için böyle olması gerekti. Arkadaşıma rica ettim bu bölüm onun elinden umarım beğenirsiniz.
*********
Az önce gitmesen olmaz mı demiştim. Cesaretim karşısında şok olmuştum. Utançtan yanaklarım kırmızının elli tonuna dönmüş bir şekilde Kayranın cevabını merak içinde bekledim. Aradan 5 dakika geçti fakat ses yoktu. Orada olup olmadığını kontrol etmek için -aslında telefonu kapatıp kapatmadığını- seslendim.
- Alo? Orada mısın?
- E-evet.
- Peki.
Hala cevap vermemişti. Kesin reddecekti. Yani sonuç olarak birbirini tanımayan iki kişi ne kadar doğru olurdu. Yerin yarılması ve içine düşme isteğim ilk kez bu kadar çok olmuştu.
- Tamam bir süre daha kalabilirim galiba.
- T-tamam o zaman ben eve geçiyordum. Ş-şey o zaman b-ben kapatıyorum.
Telefonu kapatınca sevinçten nasıl bağırdım hatırlamıyorum. Kendimi tutamadım ve sanki çok param varmış gibi alışveriş yapmaya gittim. Mağazaya girdiğimde ağzım kulaklarımda olunca tabi tuhaf bakışlara maruz kaldım. Elime geçen elbiselerden birkaç tane alıp denedim. Hoşuma giden bir tanesini aldım. Eve gitmem gerekti. Bugün gerçekten mutluydum. Hem iş bulmuş hemde ev arkadaşı bulmuştum. Gerçi kız olsa daha iyiydi ama hiç yoktan iyiydi.
Eve gidince ilk işim üzerimi değiştirmek oldu. Yeni aldığım elbiseyle yemek yapmak için mutfağa yöneldim. Pek mutfak gibi sayılmazdı belki ama yemek yapmaya yetiyordu. Hemen internetten bulduğum yemek tarifine baktım. Malzemeleri hazırladım ve yemek yapmaya başladım. O sırada kapı çaldı. Daha yemek hazır değildi ki. Erken gelmişti Kayra. Mutfağın kapısını kapattım ve kapıya doğru hızlı adımlarla gidip açtım.
-Hoşgeldin.
Dediğimde karşımda Kayra değil Ahmet abi vardı.
- Gelmemi mi bekliyordun hayırdır?
- Yok seni değil.
- Kimi ?
- Yani kimseyi sadece komşumuz geldi zannettim.
-Komşumuz? Kız sen iyi olduğuna emin misin? Sanki evde bir başına kalmıyormuş gibi. Güldürdün beni. Ee içeri almiycak mısın?
- Tabi buyur gel abi ne demek.
Umarım Kayra gelmezdi. Hemen telefonumu aldım ve Kayra ya mesaj attım.
"Sakın eve gelme"
"Niye kovuyo musun beni???!! "
"Yok hayır Ahmet abi evde"
"İyi tamam gelmem"
"Teşekkür ederim kusura bakma"
- Telefonu bırak da az iki laf edelim.
- Kusura bakma öyle dalmışım.
-Eee bulabildin mi bakalım iş?
- Evet buldum. Yarın başlıyorum.
- İyi bakalım. Bu arada ilk ay kirayı ben ödedim sonrası sende artık.
- Ne gerek vardı şimdi. Ben parayı alınca öderdim.
- Belki seninde bana ilerde yardımın dokunur. Neyse ben kalkıyorum artık. Yengen beni bekler.
-Tamam abi görüşürüz o zaman.
- Bir gün bize de gel ama. Ne zaman istersen.
Kapıyı kapattığım anda telefonu elime alıp Kayra yı aradım.
