CHAPTER 7

14 0 0
                                    

CHAPTER 7

~Childish, irritating Asshole.~

EUNICE AGATH YTURALDE

Maaga akong nagising ngayon araw. Ala-sais palang ay mulat na ako at nagsimulang kumilos. Morning person kasi ako. Madalang atang mangyari na tanghali ako magising kahit anong puyat ko pa sa gabi.

Mabilis akong naligo at nagbihis ng jeans at shirt. Gaya ng sabi ko kagabi mago-grocery ako ngayon. Euan's running out of stock. Nagderetso ako sa kitchen to check what should I buy. Nang mailista ko na ang mga dapat kong bilhin lumabas na ko at nagderetso sa gate at ini-open iyon using the code at timer within five minutes ay dapat na itong magsara. Gaya ng nakagawian hinintay ko muna itong magsara ng makalabas ako tsaka muling nagmaneho.

It's still early, I don't think that there's an open supermarket at this hour.

'Aish! Stupid.' Hindi ko man lang naisip yon kanina. Ano pa nga bang magagawa ko since nasa labas na din ako might as well take my breakfast. Nagpunta ako sa isang coffee shop na malapit sa supermarket. Maayos kong ipinark ang sasakyan. Nagtuloy na ako sa loob.

"Good Morning Ma'am, May I take your order?" Magalang na tanong sa'akin ng waitress. Saglit ko munang tiningnan ang menu nila bago sumagot.

"I'll have pancakes and alfredo pasta."

"How about your coffee ma'am?"

"No coffee please. I'll have hot chocolate."

Nang makuha na niya ang order ay agad din itong umalis. Tumanaw lang ako sa kawalan habang naghihintay sa order ko. I yawn. 'Nakakainip maghintay ah.'

"Mukhang inaantok ka pa ah." Somebody said behind me. Napalingnon naman ako.

It's Dr. Lincoln.

"Uh.... Hi. Good Morning."I gave him my sweetest smile. Ilang araw ko siyang di nakausap at nakita. Nawawala na ko sa mga plano ko. Hindi porket pumayag na siya na kunin namin as the chief doctor of our Hospital in New York ay titigilan ko na siya. Kailangan ko pang mas makuha ang loob niya.

'In short I have to be close to him.'

"Would you mind if I join you?" He formally asked. I immediately shook my head.

"No. Of course not." He then smiled. That's the first time I saw him smile. 'Ang gwapo.'

"If I'm not mistaken, your shift starts at 11am, why so early?" He asked suddenly after taking the seat in front of me. 'May pagka-tsismoso.'

"Ah right. I'm actually going to supermarket. Unfortunately it opens at 8am."I said with as a matter of fact tone.

Tumango naman siya. Magsasalita sana siya ulit when my order arrived.

"Have you taken your order?" I asked him ng mailapag sa lamesa ang pagkain ko. I should wait for him before I start eating.

"Yes. I'm just waiting for it. Oh it's coming. "Aniya ng tumingin sa likod ko. I saw a waiter with a tray on his hand.

"Let's eat." He said when the waiter left. I just nodded on him.

'It's awkward.'

We've been eating for fifteen minures. 'I think' and we're totally not talking. Sumabay pa siya. Yeah right, it's obvious that he is a silent person. He do not speak when it is not needed.

'Fine! I'll start the conversation.'

"Ehem."Tumikhim pa muna ako. "So are you living within the area?" I just asked. Wala akong maisip na pag-usapan eh.

BRAIN and HEART CHAOSTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon