YENİDEN, ASLA

2012 - Nazlı

İnsan her daim olması gereken kişi olamıyor. Özellikle de sevdiği kişinin yanında bambaşka biri gibi davranıyor. Aslında sevdiğinin yanında olduğun kişi olmalı, seni gösterebilmelisin. Neyi doğru olan şekilde yapıyoruz ki?
Ben aslında hep onu arıyorum ama o gelince farketmemiş gibi davranıyorum. Ondan başkasını göremiyorum ama görmezden geliyor, önce onun görmesini bekliyorum. Onu sevdiğimi haykırmak istiyor ama o seslenmeden tek bir kelime dahi dökemiyorum. Ben aslında kaçıyor gibi görünsem de hep onu kovalıyorum. Ona bir kucak dolusu umut ile gidiyor elimde sadece farkedilmiş olmanın tesellisiyle dönüyorum. Olsun beni farketmesi bile güzel.
- Şoförünüzü fazla mı şımartıyorsunuz siz Nazlı Hanım?
- Olsa belki şımartırdım ama malesef henüz bir şoför edinemedim.
- Bir dakika bir dakika. Beni kovdun mu sen? Ne zaman?
- Sabah sabah dalga geçme benle şoförüm müsün sen benim Sinan?
- Peki bu işsiz adamın size eşlik etmesine izin verir misiniz küçük hanım?
- En çok da bu enerjine hayret ediyorum.
Bana kalsa kapısında bekleyecek, o çıkar çıkmaz koşacak, boynuna sarılacak, bir daha ayrılmayacağım. Ama işte ağırdan satıyoruz ya kendimizi güya!
- Günaydın.
- Günaydın. Nasılsın bakalım? Sabah selamladınız mı muhterem babanızı.
- Çok komik. Salih Bey benim babam değil bir kere.
- Ben baban diye biliyordum aslında ama...
- Hayır canım senin dayın olabilir kabul edersen ama ben babam olduğunu kabul etmiyorum.
- Acı gerçekleri ikimiz de kabullenelim be Nazlım. Salih Birkan bizim hayatımızın bir parçası. İnsanlar tümörle yaşamayı bile öğreniyor. Biz de Salih Bey ile yaşamayı öğrenmeliy...
Esasen bu cümleden sonra da epey gevezelik etti Sinan. Ama ne yalan söyleyeyim dinlemedim. Ben Nazlım kısmında kaldım. Nazlım... Ne güzel söylüyordu. Çocukluğumdan beri hep Nazlım diye çağırırdı beni. Nazlım...
Ben resmiyette Elif Nazlı Birkan. Doğmadan önce babam kızım olsun Elif olsun der dururmuş. Annemse Nazlı ismini istemiş. Sonra annem her iki ismi de koymuş. Babam Nazlı diye bir kez bile seslenmez, hep Elif derdi. Ben de zamanla nasıl babamdan soğuduysam Elif ismimden de soğudum. Elif benim yitik, ezik , eksik olan tarafım. Nazlı ise sevildiğimi hissettiren, ufacık da olsa umut veren, Sinan'ı hatırlatan tarafım. Nihayet Elif kağıt üzerinde bir karalamadan ibaret.
Tabiki ismimin hikayesini de ne annemden ne babamdan dinlemişliğim var. Babam genelde birilerini azarlama işlevi yoksa kelimelerini harcamazdı. Kendi konuşmadığı gibi annemin de konuşma lüksü yoktu. Kimse bana neyin ne olduğunu açıklama zahmetinde bulunmaz ben de gider halamdan dinlerdim. Halam benim ikinci annem gibiydi. Tek çocuğu olmuştu, Sinan. Hep kızı olsun istemiş ama olmamış,  beni kendi kızı gibi sevmişti. Hala babamla kardeş olduklarına inanamıyor halamın evlatlık olduğunu falan düşünüyorum. Babam ne kadar soğuk, tedbirli, kibirli, sert bir insansa halam da o kadar sıcak, samimi, deli dolu, yumuşacık kalpli bir kadın. Sanırım babamın insanlık nasibini de halam kullanmış.
- Sen beni dinliyor musun?
- Dinliyorum tabi.
- Bak yine yalan söylüyor. Umrunda bile değilim. Biraz benimle ilgilen, hep ilgisizlikten serseri oluyorum ben.
- Koskoca adamın yaptıklarına bak çocuk musun sen? diye kıkırdadım. Onun bu çocuksu halleri öylesine hoşuma gidiyordu ki...
- İçindeki çocuğu öldürenler utansın. İnsan sevdiğiyle çocuklaşabilmeli, unutmalı kim olduğunu.
Kesin benim delirmemi istiyor. Neden böyle konuşup da aklımı uçuruyorsun ki?
- Neyse okuluna geldik görev tamam. Şimdi zor kısma geldik. Babam şirkette direkt yanıma uğra dedi. Kim bilir yine nasıl bir kader beni bekliyor. Bana şans dile Nazlım, dedi yanağıma öpücük kondurdu. Allah'ım öleceğim birazdan. Kızarma sakın Nazlı, sakın.
Her ne kadar babam kadar olmasa da Sinan'ın babası da babamı aratmayacak nitelikteydi. Gençken simit satıcılığından bu günlere gelmiş, hırslı bir adamdı. Aklına koyduğu bir şeyi yapmaktan çekinmez, uğruna her şeyi feda ederdi. Böylesine idealist bir insanın da Sinan gibi bir evlattan memnun olması elbette imkansızdı.
- Baban ne derse desin boyun eğme. Biz bu ailenin direnişçi ekibiyiz unutma. Sana güveniyorum ortak.
- Anlaşıldı ortak.
Arabadan indim ama aklım tamamen onunla kaldı. Arkasından baktım, uzaklaşmasını izledim. İstediği kadar uzağa gitsin benimleydi. Bense her zaman onunla.