Laxus Dreyar
"Uyanmadı mı hala?" dedim odaya girerken.
"Uyanmadı." dedi Erza. "Bir süre uyumalı zaten."
"Yine kaçacak mısın?" dedi Jellal.
Omuzlarını silkti Erza.
"Nereye kaçabilirim ki? Benim evimde uyuyor."
Derin bir nefes aldı Jellal.
"Keşke kız uyurken hastaneden kaçırmasaydık."
"Hastanede canım sıkıldı." dedim. "Hem ona bir zarar gelmedi. Sadece yaşadığı aşırı stresten dolayı basit bir baygınlık geçirdi."
"Basit baygınlık? Mira bayıldığından beri uyuyor Laxus."
"O zaman birazdan uyanır."
Erza gözlerini devirdikten sonra bakışlarıyla omzumu işaret etti.
"Senin omzun nasıl?"
"Bıçak girmiş bir omuz nasıl olur? Mükemmel." dedim alayla.
"Doğru." dedi Erza bir nefes bırakırken. "Gece kabus gibiydi. Üstelik elimizden de kaçırdık."
"Olayı bilmiyorum ama kız Miranın peşini bırakmayacak." dedi Jellal.
"Bence de."
Birkaç dakikalık sessizliğin ardından Mira derin bir nefes alarak fırlamıştı yattığı yataktan. İlk başta bir şey demeden etrafı kontrol etti.
"Neredeyim? Juvia?" dedi yine elleriyle etrafı ararken.
"Şu an evinde değilsin." dedim yanına yaklaşırken. "Juvianın haberi var merak etme. Zaten ateşi yüksek olduğu için Lucy başında bekliyor."
"Laxus?" dedi kaşları çatılırken. Kendini yorganın altından çıkardıktan sonra karnıma kuvvetli bir tekme geçirdi. Ne olduğunu anlamadan geriye doğu sendeledim. Hepimiz Miraya şaşkınca bakıyorduk. "Senden hala nefret ediyorum!"
"Birileri bugün ters tarafından kalkmış." diye söylendi Jellal.
"Sen kimsin?" dedi Mira tedirgin bir şekilde yataktan çıkarken. "Neredeyim ben?"
"Benim evimdesin."
Erza konuşur konuşmaz Mira nefes almayı bile kesmişti. Sadece sesin kaynağına çevirmişti başını. Hareket bile etmeden o noktaya bakıyordu.
"Erza?" dedi güçsüz bir sesle. Ağır adımlarla ona doğru yaklaştı. "Sensin değil mi?"
Elini yaklaştırıp Erzanın yüzünde gezdirdi.
"Sensin..." dedi şaşkın bir şekilde. "Sensin."
Elini yüzünden çekti zarif hareketlerle. Sonra seri bir hareketle geçirebildiği kadar kuvvetli bir yumruk geçirdi Erzanın suratına.
"Salak! Bunca zamandır neredesin sen!"
Erza ateş saçan gözlerini Miraya çevirdi.
"Manyak! Kendimce sebeplerim vardı herhalde!"
"Bana ne senin sebeplerinden! Ya da bana ne değil! Hangi aptalca sebepten dolayı bunca zamandır benden kaçıyorsun!"
Yumruklarını sıktıktan sonra derin bir nefes aldı.
"Dün gece." dedi aniden başını kaldırırken. "Dün gece! Dün gece ne oldu?"
Dengesiz adımlarıyla koşmaya çalıştı önce. Adımlarını ayarlayamadığından yatağın dibine düşmüştü.
