Lisedeyken ayrı eve çıkma fikri bana öylesine uç noktalarda geliyordu ki. Nasıl ya diyordum, gece evde yalnız mı kalacam, şimdi buz dolabında bir sürü abur cubur mu olacak, 20 dakikada bir yanıma gelip benimle dalga geçen abim olmayacak mı? Peki sürekli basenlisin diyen arkadaşım? Mümkün değildi ama başarmıştım sonunda. Yalnız ev arkadaşlığı kısmında aceleci davrandım sanırım. Ne zaman " hadi akşam bir şeyler yapalım" desem kendimi pijamamı Allah katına kadar çekmiş, televizyonun karşısında güldür güldürü izlerken buluyorum. İşin ilginç kısmı güldür güldürü izlerken gülmüyorum. Ama bu program elifin vazgeçilmezi.Elif daha çok kendi halinde takılmayı seven, evde oturmaktan zevk alan asosyal biri. Ben ise daha deli dolu, gezmekten zevk alan biriyim. Bu gidişle aramızda sorunlar çıkacaktı.
O yüzden elifle bir karar aldık, haftanın bir günü onun istediği şekilde eğleneceğiz; diğer hafta benim. İlk haftamızı elifin istediği şekilde evde geçirdik. Ben oturduğum yerden hiç kalkmadım elim çenemin altında sadece off'ladım. Sonraki haftayı benim istedigim eller havaya bir mekanda geçirdik. Elifin dediğine göre şarkıların iğrençliğinden bütün gece tuvalette kusmuş. Allah affetsin ama en son Elif'i göbek dansı yaparken gördüğüme eminim. Işte olan o gece oldu. Ben kızlarla hoppidi hoppidi eğlenirken birden omzumda bir el hissettim. Arkama dönmemle Kuzeyi görmem bir oldu. Burun buruna gelmiştik. Kalbim break dans yapıyordu adeta.
Kuzey kaşlarını çatarak
" Ne işin var senin mekanımda. Beni rezil ettiğin yetmedi mi?" dedi.
Rezil ettiğin mi ben mi rezil etmişim. Ulan kafasını 2 katlı otobüsle ezdiğim, herkesin içinde benim bu kızla işim olmaz diyip beni rezil eden sen degil miydin? Ne sanıyorsun sen kendini beehh. Ayhh yeterr. Tabiki böyle demedim. Keşke iç sesim kadar cesaretli olsam.
" Ah hayır senin mekanın olduğunu bilmiyordum. Kimseyide rezil etme derdinde değilim" deyip göbek dansı yapan Elifi aldığımla mekanın dışına çıkmam bir oldu. Gururlu kızdım sonuçta karşısına geçip özür diliyecek halim yoktu. Şey galiba onu lisedeyken yapmış olabilirim. Haklı olduğum halde gidip özür dilemiştim. Ayh hatırlamak istemiyorum. Herkes o geri zekalı dönemden geçmiştir eminim. Ertesi gün hiç birsey olmamış gibi geçtim sırama oturdum. Hemen iki sıra ötemde de Kuzey oturuyordu. Göz ucuyla Kuzeyi keserken birden kafasını çevirip bana baktı. Amaan yarabbii o telaşla kalemimi kitabımı her şeyimi yere düşürdüm. Aha sıç yine dikkatleri üzerime toplamayı başarmıştım. Hızlıca kitaplarımı toplamaya başladım. Karşımda bir elin kitabımı bana uzattığını gördüm. İşte o el çocuklarımın babasının eliydi evet o Kuzeyin eliydi. Bana bakarak
" Artık daha dikkatli ol rezil etme " deyip kitabı hızlıca kollarıma bıraktı. Öküz kibarca versen ölür müsün. Kollarım felç oldu. Bir insan niye bu kadar kaba olur, niye hiç gülmez. Herkesten çok farklı biri olduğu belliydi. Benide kendine çeken kısmıda buydu işte. Farklı oluşu bende merak uyandıriyordu. Onu keşfetmek istiyordum. Bunları düşünürken herkesin oturmuş hocanın gelmiş olduğunu farkedip hemen yerime geçtim. Ders boyu onu kestim. Var bir şeyler bu çocukta . Kader seni boşuna karşıma çıkarmadı delikanlı...
Sabah dış kapının çalmasıyla uyandım, şöyle kafamı kaldırdım Elifin yatağının karşısından kendi suratımı gördüm öyle şişmiş ki suratımı binlerce arı sokmuş gibi duruyordu. Uyurken saçlarım nasıl bu hale geliyor anlamıyorum. Sanki biri gece saçlarıma düğüm atıp gidiyor. Peki ya akmış makyajım. Makyaj yapmak değilde silmek daha da zoruma gidiyor. off neden gözümüzün üstünde araba sileceği gibi silecek yok. Kapı ısrarla çalmaya devam ediyordu. Elim karnımda kaşıya kaşıya kapıya doğru yürüdüm. Kapıyı açtım. Hasssktir! Ali bu ali eski sevgilim. Nerden bulmuştu beni? Niye gelmişti? Biz ayrılmıştık ne işi vardı burda? En önemlisi niye öcü görmüş gibi yüzüme aval aval bakıyordu? Öcü gibi? ah aman tanrım şuanki halim öcüden farksızdı. Hiç bir şey demeden kapıyı suratına kapattım. Fırladım odaya. Üzerimi değiştirip makyajımı silip tekrar yaptım. İzzet altınmeşe gibi girip Hadise gibi çıktım odadan. Makyajın gücü adınaaa. Koşup kapıyı açtım tekrar. Hala şaşkın ifadeyle bana bakıyordu.
" Şey az önceki kı.."
" Ya o benim ev arkadaşımdı boşver onu sen şimdi. Ne işin var burda nerden buldun beni? "
" İçeride konuşalım mı bunları? "
Aldım artık içeriye kapıyı kapattım.
Neler bekliyordu beni acaba? Onca seneden sonra niye gelmişti ki?
İçimden bir his çok can ımın yanacağını söylüyor...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KÜÇÜK APTALIN DÜNYASI
Teen Fiction"Seninle ilk tanıştığımda iyiliğine inanmıyordum, ayrıldığımızda ise kötülüğüne. Şimdi sanki seninle onca şeyi yaşamamış, hatta hiç tanışmamış gibiyim..."
