İyi Bir Dilek

*4.BÖLÜM*

Bugün kasabının panayırı kurulacaktı. Her yıl kurulan panayırlarda her yılki gibi kasabanın en güzeli seçilecekti. Bu yarışma kasabada artık resmileşmişti. İnsanlar kasabanın küçük taşlı meydanında toplanmış duvarlarının yarısı yosun tutmuş belediye binasının önündeki kurulan kürsüye pür dikkat bakıyorlardı. Belediye binası ilk yapıldığı halindeki asaletini kaybetmişti. Thomas meydandaki küçük kalabalık üzerinde gözlerini gezdirdi. Emma'yı göremiyordu. Anlaşılan oda güzellik yarışmasına katılmıştı. Onun kazanacağını düşünüyordu. Çünkü Emma gözünde dünyanın en güzel kızıydı.
Kürsüden başkan konuşmaya başladı ve civardaki tepelerden yankılanan sesiyle bir devmişçesine görüntü veriyordu. Başkan her zamanki panayır kıyafetlerini giymişti. Anlaşılan geçen yılkine göre kilo almıştı ki gömleğinin düğmeleri patlayacak kadar gerilmişti. Başkan her zamanki panayır konuşmasına başladı. "Bayanlar ve baylar 65. Wellington Kasabası panayırına hoş geldiniz. Bu yılki panayırın açılışını yapmaktan onur duyarım" dedi ve her zamanki panayırın tarihçesini anlatmaya başladı. " Kasabamızın 65 yıl önceki iç karışıklığına son verdiren Frida Cohen ve yandaşındaki kadınları anıyoruz ve 65 yıl önce başlanan kasabanın en güzelini seçme yarışmasının bu yılki açılışını yapmaktan onur duyarım" dedi. Ve kürsünün arka tarafına geçti. Kürsünün arkasından kürsüye doğru yaklaşan bir yüz gördüm. Bu Frida Cohen'in en arkadaşı Suzanne Germenotta'ydı. Wellington Kasabası'nın iç karışıklığını önlemek için için 65 yıl önce kasabadaki olay çıkartan çeteyle korkusuzca savaşan 12 kadından birisiydi. Diğer 9 kişi ve Frida Cohen olayları sona erdirmek için ölmüştü. Diğer iki kadında geçmiş yıllarda ölmüştü.
Suzanne Germenotta bir iç geçirerek her yılki konuşmasına başlamıştı. "65 yıl önce korkusuzca savaşan arkadaşlarımı anıyorum ve ailelerine tekrardan geçmiş oldun mesajlarımı iletiyorum" dedi ve topallayarak kürsüden indi be kendine ayrılan ahşap sandalyeye geçti.
Başkan tekrardan çıktı ve " 65. Wellington Kasabası güzellik yarışmasını büyük bir onurla başlatıyorum" dedi be Suzanne Germenotta'nın yanındaki ahşap sandalyesine geçti. Ardından kasabadaki kızlar sırayla kürsüde yürümeye başladılar. İlk çıkan Mesuda'ydı ve cidden çok güzeldi ardından İtalyan asıllı Stefani gelmişti. Cidden Emma olmasaydı kasabadaki diğer erkekler gibi bende Stefani'nin peşinden mutlaka koşardım ve onu elde etmek için elimden gelen herşeyi yapardım. Ve ardından Emma'nın muhteşem görüntüsüyle karşı karşıya kaldım. Onu görmek beni on kez öldürüp on kez diriltmeye yetmişti. Gözlerimi ondan alamıyordum. Gözlerim tamamen onun üstüne kilitlenmişti. Oda beni görmüştü ki gülümsemeye başlamıştı. Emma kürsüde yürüdükten sonra paravanın arkasına geçmişti. Ve ardından diğer kızlarda paravanın arkasına geçmişlerdi. Jüride Başkan, Suzanne Germenotta ve kasabanın en zengin kadını yahudi kadın Ester vardı.
Jüri kendi arasında duyulacak seste fısıldaşarak kimsenin kendilerini duymaları adına masalarını meydandan birkaç metre yükseklikte oluşturdukları kürsüde oturuyorlardı. Ve kararlarını açıkladıklarını söyleyip kızları paravanın önüne gelmelerini söylemişlerdi. O sırada meydanın ortasındaki küçük havuzun yanında tanıdık bir sima gözüne çarpmıştı. Bu Horace'ydi. Thomas'ın ona baktığını görünce gözlerini hemen oradan kaçırdı. Thomas Horace'ın da Emma'dan hoşlandığını biliyordu. Bundan dolayı ondan hiç hoşlanmıyordu. Bir an Emma dan hoşlandığı için onun gözlerini göz yuvalarından çıkarası geliyordu. Emma sadece onundu. Onu bazen kendinden dahi kıskanıyordu. Jüri tam kararını açıklayacakken meydanın aşağısındaki yoldan tüfek sesleri yükseldi. Meydandaki herkes bir anlık ürkerek yola bakmaya başladı. Ve Başkan büyük bir hızla beklenmedik bir şekilde koşarak meydanın aşağısına indi.
Umarım beğenirsiniz. Bir sonraki bölümü daha uzun yazmayı düşünüyorum. Kitabımı beğenirseniz sevinirim. :)