Bi kalbi vardı hiç bu kadar baglanmamıştı belkide birine her gün koşulsuz şartsız sevecekti devam edecekti kalbini sevdigine açıp sadece onun yaralarını sarmasının istiyordu yanında olmasını sevmesini güvenmesini baglanmasını alışkanlık yapmasını isitiyordu kalbini sonuna kadar açmıştı kız ama o şansı kullanamayıp kırık döküp hırpalamıştı kalbini kalbini kırklarla bırakacak dı ama herşeyi feda edip de yalnız onu sevemezdi kelebekleri vardı kalbinin o kelebekler de uçunca da aşk sanılmıştı işte yoksa bi baglanmadan alışkanlıktan ibaretti tüm sevgi kimse vazgeçilmez degildir elbet ama kendin de başka kimseyi sevmeyecektin ne olursa olsun kalbini kırıp dökene pervane ettigin kendini bilmeze eyvallahın olmayacaktı tamir edip yaralarını saracaktın hayat kısa yola devam gelip geçici bi kalp çarpıntısı için deymez üzülmeye sonuçta köpekte havlayıp yanına gelince kalbin çarpıyor
B.İ
