THE ISLAND

Deel 1: Gevaar (1/3)

ESTHER'S PERSPECTIEF

(Blokhutten)

  ____________________________________  

Esther

Relatie: beste vriendin van Sennah
Eigenschappen: avontuurlijk, intelligent,meelevend
____________________________________

16:30

De bootreis naar het eiland in Cuba duurde ongeveer één uur. Voor sommigen leek de reis echter veel langer te duren, Jay was bijvoorbeeld zeeziek en braakte een deel van het dek onder en Nina had een kever in de kajuit gevonden waardoor ze de rest van de rit niet meer naar binnen durfde. Na veel gezucht, gekots, geschreeuw, gelach en gepraat te hebben kwam de eerste boot van het Washington Monroe College aan boord op het eiland. Op de eerste boot zaten ongeveer dertig personen, inclusief de vriendengroep. Op de tweede en derde boot zaten er iets minder. Het eiland was niet reusachtig maar ook niet al te klein. In de verte waren bergen gezien met bomen. En aan het strand waar de boot werd vastgemaakt groeiden allerlei tropische planten. Iedereen zweette vanwege de warmte en zochten een plaatsje in de schaduw van de hoge palmbomen. Al snel kwam de tweede boot aan boort en stapten de volgende kinderen het lichte zand in. Toen de derde boot aan strand lag, kwam een donkere man uit de tropische bossen vandaan. Hij was gezet en droeg een grote hoed tegen de zon. De knopen van zijn felle, met palmbomen geborduurde blouse waren bijna allemaal los gemaakt waardoor je bijna zijn grote buik zag uitsteken. Hij hield een kleine kokosnoot in zijn hand, waar een rietje in was gedrukt en in zijn andere hand een machete waarmee hij door de bossen naar de tieners van het Washington Monroe College was gekomen. Hij glimlachte breed en staarde van rechts naar links door de menigte. Met een opwindende stem zei hij: "Welkom iedereen," (het was duidelijk te horen dat Nederlands niet zijn geboorte taal was geweest), "Ik ben jullie reisgids Fletcher. Dan kan ik nu nog maar één ding zeggen: Welkom op CUBA!" Hij gaf een sprongetje en hield zijn armen omhoog en zijn hoofd ook. Sommige leerlingen lachten en bijna iedereen glimlachte. Nuala en Erika niet want die hadden het te druk met Erika's haar dat ze net als Nuala in een knot wilde. "Als jullie mij volgen naar de receptie, kunnen jullie docenten alle namen noteren en dan gaan we naar de VERBLIJFPLAATSEN!" Met zijn machete in zijn rechterhand wenkte hij de leerlingen en docenten achter hem aan. Hij begon te slaan tegen de natuur. "Zoals jullie zien sla ik alleen het onkruid weg. Niets van de natuur mag worden geruïneerd, speciaal hier niet, maar omdat onkruid blijft groeien is dit een uitzondering," hoort Esther hem zeggen.

"Spannend hè?" zegt Esther die Sennah had meegesleurd om vooraan de rij te komen enthousiast. Sennah kijkt alleen bedroefd en slaat een rare vlieg van haar schouder. Fletcher heeft een grappig en hoppend loopje. Hij blijft flink doorwandelen en soms moeten hij, Esther en de nog steeds meegetrokken Sennah op de groep wachten. Esther is avontuurlijk en doet er alles aan om Fletcher uit zijn woorden te krijgen en meer over het eiland te weten zien te komen. "Zeg -eh, meneer Fletcher." "Ja?" zegt Fletcher. Hij loopt nog steeds flink door. "Heeft u nog iets interessants te vertellen over dit eiland?" "Oh jazeker," ziet Sennah hem knikken, "Vroeger was dit eiland zeer gevreesd. Maar dan hebben we het nu wel over honderden jaren geleden. Maar het is al jaren geleden bewezen dat er niets is om te vrezen voor de burgers. Het is inmiddels wel een eiland hè?"  Zelfs Sennah leek nu geïnteresseerd. "Meneer hoe was dit eiland dan gevreesd?" blijft Esther doorgaan. "Het scheen verovert te zijn in de tijd van de piraten," Fletcher slaat een stuk onkruid weg waar hij eerst overheen was gestruikeld. "Maar dat gebeurde toch wel vaker? Wat is daar zo raar aan?" vroeg Esther zich af. "Het was niet zomaar verovert. Of met andere woorden: het was niet verovert door mensen." Esther wilde meer vragen maar ze schrok zich een hoedje toen Fletcher opeens begon te schreeuwen. "Doorlopen iedereen! We zijn er al!" blijkbaar was de groep weer te langzaam en moesten Esther en Sennah samen met Fletcher nog vier minuten wachten. Esther loopt een stukje verder dan Fletcher en laat Sennah nu wel los. Ze ziet een hele lange, rechte weg. Aan de weg lagen allemaal aardig grote blokhutten, minstens zeven meter van elkaar af. Het was een leuk gezicht dus besloot Esther haar mobiel te pakken. Ze schuift de lock-screen weg en klikt op camera. Instagram waardig, denkt ze al meteen. Ze drukt meteen met haar vingers haar 4G aan en upload de foto op instagram, ("Eindelijk weer zomerkamp, zin in!"). Ze sluit haar mobiel af en loopt terug naar Fletcher en de enorme groep waarvan de helft nog in het bos staat vanwege het smalle pad. "Hiernaartoe zijn de huisjes, iedereen blijf bij elkaar- en niet duwen Sydney!" schreeuwen de docenten om hun heen. Fletcher stopt bij het eerste blokhut. "Ik wil graag drie groepen. Boot 1," (hij wijst rechts van hem), "Boot 2," (hij wijst recht voor zich), "En boot drie!", (links). Na een minuut staan de tieners nog steeds niet goed op hun plekken. "Beetje sneller graag!" jut Fletcher hun op. De docenten worden agressiever en gaan zeuren. Als de leerlingen eindelijk goed staan, (ze duwen elkaar nog even), begint Fletcher weer te praten: "Ik heb gehoord dat jullie groepjes hebben gemaakt?" "Dat klopt," zegt Mevrouw Claudia ,(een strenge en botte vrouw), snel. "Goed, goed. Oké groepje één: Sydney, Guus, Sem, Patricia, Emily, Romar," leest hij. Het duurde weer een tijdje, (Erika klakte met haar tong). Esther zag al meteen dat Sydney arrogant was. Ze droeg haar wit-blonde haar hoog in twee staarten en droeg merkkleding. In haar mond ging een dik stuk kauwgom heen en weer en haar ogen keken ongeïnteresseerd omhoog. Haar witte Nike gympen bleken niet de perfecte keuze voor op een modderig eiland te zijn. Guus, die blijkbaar haar vriendje was, droeg vijf tassen. Vijf. Heel toevallig waren vier tassen roze/paars en droeg Sydney er geen. " - Jullie verblijven uiteraard in blokhut één," Fletcher wees naar een middelmatige houten blokhut waar, bij de deur, het nummer "1" was afgebeeld. Guus keek opgelucht, hij had zweet op zijn voorhoofd door het tillen van de tassen, maar Sydney keek anders. "Dat kleine krot? Wij verdienen beter jongens,"  zegt ze zodat alleen haar groepje het hoort. Met tegenzin word het populaire, maar niet al te geliefde groepje naar de blokhut geleidt en laat Fletcher hun daar achter om alles klaar te maken. Hij loopt vijf meter terug naar de nog steeds grote groep en pakt zijn lijst met namen weer uit zijn achterzak van zijn ook geborduurde broekje. "Hmm even kijken- ha! Groep twee!"  Hij kijkt even op naar de groep met zijn vinger ergens op de lijst waar blijkbaar groep twee was geschreven. "Esther, Sennah,  Nina, Dyann, Nuala, -en... Erika!" Hij keek weer op. De meiden stonden enthousiast voor hem, (Erika's haar liet los en ze liet het maar zo hangen), en hij wees naar de blokhut met het nummer "2". André, Jay, Martijn en Thijmen stonden nog met z'n vieren bij de al kleiner wordende groep. "Shit dus dit betekent dat wij nu met vreemden moeten," sist Jay teleurgesteld. "DRIE!" schreeuwt Fletcher zo enthousiast dat de helft van de overgebleven groep schrikt, zelfs de docenten. "André, Jay, Martijn, Thijmen, Fabian, Matt, Jonathan, Kerim," hoort Esther hem nog net zeggen terwijl ze haar koffers als eerste neerploft naast de deur. Nina, die de sleutel had gekregen, friemelde in het sleutelgat totdat die open ging. Buiten was het al een stuk of vijfenveertig graden maar binnen was daar niets mee te vergelijken. Het leek wel een broeikas. "Jezus dit kan niet meer," zegt Nina die haar koffer nog net in de gang van de hut had gesmeten en weer gauw terug liep naar buiten door de hitte. "Daar. Zet dat ventilator ding aan," wijst Erika naar de plafondwaaier. Iedereen blijkt te treuzelen dus duwt Erika Nina en Esther opzij zodat ze naar binnen kan wurmen. Ze loopt door het gangetje en staat nu in de "woonkamer" van de hut. Ze zoekt haastig om zich heen naar een knop voor de waaier aan het plafond. Iedereen hoort een kleine "Pfhew" van haar als ze na drie minuten eindelijk het knopje naast een deur ziet die ze indrukt. "Kom maar, het is veilig," lacht Erika een beetje met haar handen in haar zij. "Oja, de kamers!" krijst Erika enthousiast, "NUALA KOM!" Nuala lacht en duwt Esther alweer omver en rent naar Erika om de beste kamer te vinden. "Ja hoor hier slapen wij," zegt Nuala nog net voordat Erika de deur van de blijkbaar beste kamer dichtgooit. Esther grijpt haar tas weer en mompelt dat Sennah achter haar aan moet komen. Iedereen is na het nieuwtje van Erika enthousiast voor de kamers en probeert te duwen en te trekken. Esther loopt naar het einde van de gang, door het woonkamertje en naar de twee deuren waar de knop voor de plafondwaaier zit. Ze hoort gepraat, gelach en muziek uit de rechter deur waar blijkbaar Erika en Nuala al een feestje bouwden. (Nina en Dyann tillen hun koffers naar boven, want daar was blijkbaar nog een kamer). Esther opent met een ruk de linker deur. De kamer was voor twee personen. Perfect voor Sennah en Esther. Esther gooit haar tas meteen met een krampachtige zucht op het rechter bed, (bij het raam), en kijkt Sennah aan. "Bed test!" zeggen ze tegelijk. Het bed is kanonhard, merkt Esther nadat ze erop neer was gekomen. "Poeh het is hier nog steeds bloedheet," zegt Sennah. Esther kijkt om haar heen. RECHTS van haar staat een oude, staande waaier en LINKS van haar het raam dat nog stevig dicht zit. 

DEZE KEUZE WORD BEÏNVLOED DOOR EEN VLINDEREFFECT

________________________________________________________________________________

RECHTS

Activeer waaier

________________________________________________________________________________

LINKS

Open raam

________________________________________________________________________________

(Stem in chat)

(Word vervolgd op "Deel 1: Gevaar")