Buraya geleli bugün tam 30 yıl oldu.. 20 yıldır ondan haber alamadan yaşadım 10 yıl ise konaklıdan duyduğum bilgilerle yetindim artık hafızamda çoğu şeyler birleşmiyor bile. Geçmişim çocukluğum gençliğim hep onla hep orada kaldı.. Hayat ne garip demi bitmeyen bi sevdam vardı hiç bitmez o benden hiç gitmez sanırdım yaşlandığım zaman yanımda olacaktı ama hayat hiç bir düşü gerçekleştirmeye izin vermez kul kurar melekler gülermiş.. Buradaki yaşam farklı bi zamanlar konaklıyı alt üst eden tek lafımla herkesi hizaya sokan ben yerimden kımıldayamıyorum şimdi en fazla yaptığım şey yataktan kalkıp pencere kenarına oturup geçmişi düşünüp özlem duymak.. Bugün ilk kez kemoterapiye giricem tek dileğim tüm yaşadıklarım gitsin hafızamdan bi tek asyanın bana bakarken ki gülüşü kalsın ölmeden önceki tek isteğim asyamı son bi kez görebilmek. Çok pişmanlıklarım var keşke daha erken açılsaydım ona yada keşke o gece onu dinlemeyip o eve girseydim belki şuan asyam ile evimizde mutlu mesut kahve içiyo olacaktık. Zaten hayat hep keşkelerden ibaret değilmi..?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kağıt Mendil
RomanceBen istenmeyen bir çocuktum hem ızdırap veren hemde mutlu eden konağın... Hayat her yaşta yaşanmaya değer kıymetini bilin özelliklede aşık olduysanız hayata dört elle sarılın aşk bir kere gittimi bir daha geri gelmez .. Umut ne güzel kelimedir ö...
