Aziz mi, Günahkar mı? [MariChat]

#7

#Marinette

Dün olanlar bir türlü aklımdan çıkmıyordu. Bütün gece uyuyamamıştım. Chaton beni neden öyle öpmüştü. Yo-yoksa.. Beni seviyor olamazdı öyle değil mi? Ama beni sevemezdi. Ladybug'a aşıktı o. Yoksa kim olduğumu mu öğrenmişti. Hadi ama bu imkansız Marinette kendine gel. Güneş yeni doğuyordu. Tikki'yi uyandırdım. Güneşin doğuşunu izlemeyi seviyordum fakat bunu hiç Tikki'ye izlettiğimi hatırlamıyordum. Tikki onu kırmadan omuzuna uykulu bir şekilde oturdu. Balkona çıktık ve Tikki hayretler içinde bu manzaraya bakıyordu. Güneşin doğarken gökyüzünde oluşan her bir tonun ayrı bir güzelliği vardı.

Tikki ince sesiyle "Bunu bana gösterdiğin için teşekkürler Marinette." dedi nazikçe ve yanağımdan öptü. Gülümsedim ve bende onu öptüm. İçeri geçtim Tikki'yi yatağıma usulca bıraktım ve çizim yaparak kafamı dağıtmaya çalıştım.

#Adrien

Dün yaptığım şey aklımdan hiç çıkmıyordu. Ahh şimdi Marinette'in yüzüne nasıl bakacaktım? Onu benim öptüğümü bilmiyor ama onu öpen bendim, yani onu her gördüğümde yerin dibine mi girecektim?

Hafta sonu hızlı bitmişti. Yarın okul vardı ama Marinette'in karşısına çıkmaya utanıyordum. Hem benim Leydimdi hem de onu öpmüştüm. Şimdi kalp krizi geçireceğim.

Okul saati geldiğinde hazırlanıp arabaya bindim. Kahvaltı dahi yapmamıştım. Marinette'in yüzüne bakmaya utanıyordum fakat onu görmek için de can atıyordum. Okula yaklaştığımız sırada Marinette'in okula doğru yürüdüğünü gördüm. O kadar güzeldi ki. Kelimelerle anlatılamazdı bu güzellik. Kalbim onu görünce yerinden çıkacak gibi oluyordu.

Sınıfa girdiğimizde müdür duyuru yaparak bu günün yarım gün olduğunu söyledi. Herkes sevinirken ben bu gün Marinette'i daha az görüp konuşacağım için üzüldüm. Ama bu demek oluyor ki Adrien olarak yanında kalamayacaksam Chat olarak kalabilirim. Fakat yinede Adrien olarak şansımı denemek istiyordum.

"Ş-şey Marinette! Bu gün müsaitsen bir şeyler yapalım mı?" dedim utangaç bir tavırla.

"A-aslında bu gün evde oturmayı planlıyordum kurabiye yapmayı düşünüyordum ama ımmm.. Şey müsaitsen bize gelebilirsin beraber kurabiye yaparız olur mu?" dedi. Kızarmıştı. Beni Adrien olarak kabul etmişti. Gülümseyip "Tamam!" dedim ve okulun çabucak bitmesini umdum.

Marinette'in evine gidiyorum! MARİNETTE'İN EVİNE GİDİYORUM!

Söz konusu Marinette olunca nedense psikolojim bozukmuş gibi gülmeye başlıyordum. Umarım beni yanlış anlamaz diye düşünürken evin önüne geldik.

"Ailem Çin'de bu yüzden evde kimse yok. Umarım rahatsız olmazsın."

"Yo sorun değil benim için." diyip sırıttım. Kız beni sapık zannedecek.

Kurabiyeleri yapmıştık ama her tarafımız un olmuştu. Bana kıyasla Marinette hayalete dönmüşü. Marinette'in omuzlarından tuttum.

"Marinette! Hayalet gördüm!"

"Ne hayaleti ya?! Ne gördün?! Uçuyor muydu?! Nasıl bir şeydi?!" sanırım kwamisini gördüğümü sanıp korktu.

"Bak bak orda!" diyerek omuzlarından tuttuğum gibi boy aynasının karşısına getirdim. Gülmeye başlamıştı. Çok tatlıydı.