Aziz mi, Günahkar mı? [MariChat]

#4

#Adrien

Derse kıl payı yetişmiştim. Sınıfa girer girmez peşimden öğretmen girmişti. Sırama geçtim ve kitaplarımı çıkardım. Arkama göz ucuyla baktım ve nefesini düzenlemeye çalışan Marinette'i gördüm. Alya ise onu azarlıyordu.

"Kızım sana kaç kere diyeceğim erken yat diye?! Sonra böyle koştura koştura okula yetişmeye çalışıyorsun. Bir gün koşarken ayağın bir yere takılıcak kafanı bir yerelere çarpacaksın geberip gidiceksin!" dedi Alya sinirli bir ses tonuyla.

Marinette ise o çok beğendiğim gülüşüyle "Alya sencede biraz abartmıyor musun?" deyip çantasından kitaplarını çıkardı.

Çoktan öğle arası olmuştu. Eve gitmem gerekiyordu fakat canım hiç istemiyordu. Nathalie'yi arayıp bu gün yemeği okulda yiyebilir miyim diye sordum ve olumlu bir yanıt aldım. Fakat canım hiçbir şey yemek de istemiyordu ki okuldaki kuru yemeklere de karnım toktu. Marinette'in ailesi Paris'in en iyi pastanesine sahipti. Ordan hiçbir şey yememiştim fakat ünlerini biliyordum. Ne kadar şanslıydı. Bir ailesi vardı. Onu seviyorlardı. Sonra düşüncelerimi bir kenara itip kafamı sıraya gömdüm ve öğle arasının hızlı geçmesini umdum.

#Marinette

Alya ve Nino kendi aralarında yemeği nerede yemek istediklerini konuşuyorlardı. Bu gün eve gitmek yerine dışarda yemeğe karar vermişlerdi. Fakat benim ilgimi pek çekmediğinden dolayı nazikçe reddetmiştim. Kafamı kaldırdığımda Adrien kafasını sıraya gömmüş bir şekilde oturuyordu. Normalde bu saattlerde çoktan gitmiş olurdu fakat bu gün sanki bir terslik var gibiydi. Yanına gittim ve elini omzuna koydum.

"Imm şe-şey Adrien?" der demez kafasını kaldırdı ve gözlerime kilitledi gözlerini.

"A-acaba bir sorun mu var?"

"Bana gülümsedi ve"Bir sorun yok bu gün evde yiyesim gelmedi o yüzden gitmedim." dedi. Nino ve Alya onu dışarda yemek yemeğe davet etmişlerdi ama o da benim gibi reddetmişti.

"Şe-şey anladım. İstiyorsan bizim pastanede beraber yemek yiyebiliriz. Ya-yani şey offf." diyebildim. Kızarmıştım. Neden bu kadar heyecan yapıyordum bilmiyorum fakat Adrien'da bana tanıdık gelen bir şeyler vardı ve bu beni heyecanlandırıyordu.

"S-senin için sorun olmaz mı?" dedi ve hafif bir şekilde gülümsedi. Kafamla hadi gidelim işareti yaptım ve önünden yürümeye başladım.

#Adrien

Marinette beni yemek yemeğe davet etti! MARİNETTE BENİ YEMEK YEMEĞE DAVET ETTİ!

İçten içe coşuyordum. Dışarıya belli etmemeye çalışsam da yüzümde salakça bir gülümseme vardı.

Pastanenin önüne geldiğimizde bana dönüp "Ş-şey acaba herkesin arasında oturmasak olur mu? İnsanların içinde yemek yemeği pek sevmiyorum da."

"Olur fakat nerde olacağız?" dediğimde başını hafifçe yere indirdi. Kızarmıştı.

"Sorun olmazsa pastanenin üst kısmı benim evim orada yiyebilir miyiz?"

Kafamı onaylayan bir şekilde salladım ve pastaneye girdik.

Marinette'in annesi ve babası gerçekten çok içen insanlar. Her bakışlarından birbirlerine olan aşkları belli oluyordu. Keşke benimde böyle bir ailem olsaydı. Babama annemi sorar sormaz beni geçiştirmeye başlıyordu. Bazen onu gerçekten sevip sevmediğini düşünüyordum.