(continuation )
-chanel's pov-
Kakausapin daw ako ni mama. Para saan kaya?
Sinusundan ko lang si mama , mag uusap ata kame sa office ni papa.
Nung nakapasok na kame sa office umupo ako sa sofa. Kinukuyakoy ko yung paa ko .. Nakakainip kase ei, may kinukuha si mama na papeles.
" lumapit ka sakin chanel." sinunod ko nalang yung sinabi ni mama
May inabot sya saking papel,
a-ano to ?
"m-mama? ano po to?" naiiyak kong tanong sa kanya?
"hindi mo ba nababasa? As soon as possible kukunin ka na ng tunay mong nanay dito." nakatalikod sya, hindi ... hindi to totoo..
"mama? ano po bang klaseng joke to?" pinunasan ko yung luha ko. Tama, jinojoke lang ako ni mama ..
"ok ma, you got me there .. asan po nakapwesto yung mga hidden camera? ha-ha-ha joke lang po to diba? ma..."
tinignan ko ulit yung papel. May pirma ng abogado namen.
Napa upo ako sa sahig .
"hindi talaga kita anak chanel, anak ka ng papa mo sa ibang babae alam mo ba kung gaano kasakit pagtaksilan ng asawa? At nung nalaman na ng magaling mong Ina na namatay na ang papa mo kukunin ka na nya. Tama lang yun, nahihirapan na din naman ako pakisamahan pa ang-." tinakpan ko ang tenga ko.. Ayoko na! Tama na , paki usap.
"CHANEL! " galit na galit si mama.. ganun ba sya kagalit sakin? pero w-wala akong kasalanan.
"mahirap pakisamahan ang taong nagpapaalala sakin ng kataksilan ng asawa ko!"
Hindi! Nagsisinungaling si mama alam ko mahal nya ko!!!
" mahal ko kayo mama, wag nyo po ako ibigay sa kanya." tumalikod ulit sya sakin.
" Wala akong karapatan sayo. Mag empake ka na ! Ngayon na, kukunin ka na ng abogado ng mama mo bukas ng umaga"
Bukas? Tinakpan ko yung bibig ko ng dalawang kamay ko para matago ang hikbi ko.
"kahit kaylan ba hindi nyo ko minahal? " tumayo ako mula sa pagkaupo. Nang huhina padin ang tuhod ko. Kainis.. Ayaw tumigil ng luha ko.
" Pano kita mamahalin kung ikaw ang bunga ng panloloko sakin ni Ricky?" sh*t
Tumakbo ako palabas ng office , ayoko umalis dito . Ayoko mawalay kay mama kahit di nya ko mahal, Pati kay Ate..
Ate? Si ate... magugulat sya sa kapag sinabi kong aalis na ko at malamang pigilan nya din si mama..
Tumakbo ako papunta sa salas kung saan naiwan si Ate.
" Ate.. " kumpleto silang nandito.. Salamat naman at may maiiyakan ako.
Tumayo si george at niyakap ako.
"a *huk* ate... " ang sarap ng yakap ni ate , nakakacomfort . Dama ko na mahal ako ng ate ko..
"anung problema? " kumalas ako sa pagkakayap nya at umupo kame sa sofa.
"sabi ni mama , hindi daw nya talaga ako anak. Kukunin na daw ako ng tunay kong nanay. Ate... ayoko." teka bakit parang hindi sila nagulat.
" sinabi nya na pala." ano?
Napaatras ako sa upuan. Mukang ako pala ang magugulat.
"a-alam mo?" yumuko sya.
"ATE!, ALAM MO?" naiyak nanaman ako.
"matagal ko ng alam, bata palang tayo.. at alam din ng grupo." sh*t tama ba to? matagal na pala akong nabubuhay sa kasinungalingan? Kaya ba nila ko kina ibigan kase naaawa sila sakin?
