Şiir'inden Kalanlar

5.Bölüm| B-A-B-A

Evin kapısını açıp içeri girdiğimde karşılaştığım manzara hiç de hoşuma gitmemişti. Niye gelmişti ki buraya? Yine ne saçmalayacaktı?.
''Hoşgeldin. Pek hoşbulmuş gibi görünmüyorsun. ''
''Evet pek hoşbulduğum söylenemez.''
''Belli oluyor zaten. Normalde kızlar babasına düşkün olur derler. Sende tam aksi herhalde.
''Baba... 4 harfli bir kelime. Bu zamana kadar babalık görevini yapmadığın için olabilir mi? ''
''Tamam yeter! buraya bunun için gelmedim.''
Yine ne emirler verecekti Allah bilir! Her ne kadar dinlemek istemesem de oturup söyleyeceğine kulak verdim.
''Sana bir iş buldum. Daha doğrusu benim şirketimde çalışacaksın. Genel müdür asistanı olarak. ''
Yok artık diye bağırmak istedim o an. Bir de kendi şirketinde! Yüzsüz gibi gelmiş bu teklifi sunuyordu.
''Ya sen ne dediğinin farkındamısın? İş bulmuş. Hah çok komik. Tabikide kabul etmiyorum.''
''Peki sen bilirsin nasıl olsa paran bittiğinde koşa koşa geleceksin.''
''Bitti mi? Bittiyse kapı orada.''
Kapıdan çıkıp gittiğinde rahatlamıştım. Onunla konuşmak hayatta nefret ettiğim şeyler arasında ilk sırada gelirdi. Ee bu adamın anahtarı yok ki? Nasıl içeri girdi? Diye düşünürken.. Tabi ya Nil!
''Nil,Niil,ya kime diyorum. Buraya gel çabuk! ''
'' Of ne var ya? Noldu yine? ''
'' Ya sen niye açıyorsun bu adama kapıyı?''
''Zorla girdi içeri ben napabilirim? Durduramadım.''
''Neyse ee ne var yemekte?''
''Makarna. ''
''Yine mi ya...''