Clairvoyance

Two

"Nag-aagaw buhay ang kapatid ko." Sabi ni Yuvin, siya pala ang kapatid nung babae kaninang nakasalubong kong humihingi ng tulong. Si Yana. Mabait naman daw si Yana hindi pasaway pero malapit lang ang kanyang loob sa mga lalaki. Napa isip ako bigla kung anong nangyari kay Yana, oo nakita ko na sa vision ko kung anong sinapit niya. Akala ko nawala na siya at buti andito pa, nag aagaw buhay pa nga lang. Nasa labas kami ng kwarto kung saan ino-operahan ngayon si Yana, as usual ospital ito at marami akong nakikitang kaluluwa at hindi nakikita ng katabi kong si Yuvin. Yuvin was too good brother for Yana, well parang mga kuya ko. Gusto kong sabihin sakanya yung nakita ko, na alam ko na, na may mangyayaring masama kay Yana kaso kinain ako ng sistema ko paano kung pag tawanan din ako niya ako katulad ng ginawa ni Yana nung binigay ko ang pepper spray sakanya. At speaking of!

"Hindi niya ba ginamit ang pepper spray to protect herself?" Agad kong tanong kay Yuvin, sinagot niya lang ako ng kunot noo at iniisip kung paano ko nalamang may nangyaring masama talaga.

"Huh? Did you know everything? kaibigan ka ni Yana?" Tanong nito.

"Hays! I don't say anything about her pero alam mo?" Siya rin ay napapaisip. Should I say? Ugh! my ego says NO!

"Kwento mo anong nangyari, I wonder wh-why did you-" he cutted my sentence when he angrily stood up.

"Ba..bago siya naghahabilin saakin, sinabi niya pangalan mo, Tell me, alam mo ba kung anong nangyari sakanya? nakita ko nalang siya sa malapit sa babuyan sa katabing bahay namin na naliligo sa sariling dugo! At yon... buti buhay pa siya, hindi ko mapapatawad sarili ko kapag may nangyaring masama sakanya. Mapapatay ko ang mga gumawa sakanya nito! They raped my sister! they tried to kill her! and for damn sake' binuhay pa nila, binabuy nila kapatid ko!" Natulala ako sa sinabi niya, tinignan ko ang mata niya, galit na galit ito,  gusto niyang sabihing kaya niyang mamamatay malaman lang kung sinong gumawa sa kapatid niya.

"Kaya kong mamatay malaman ko lang kung sinong gumawa nito sa kapatid ko..." at napaiyak na ito at na upo sa sahig. I said so. Naaawa ako sakanya, sa kapatid niya.... Ayoko na sasabihin ko na sakanya, na giguilty nako.

"Yuvin.. I have to tell you this." Napatingin ito saakin. I was trapped in his eyes, his eyes has fulled of madness, his eyes who can hypnotize you, that eyes who can kill you...

"Ano yon?" Malamig nitong sabi kasabay nito ang pagbukas ng pintuan, Napatayo kami pareho para salubungin ang doctor.

"Who is the relative of the patient?" Bungad nito pag sara ng pintuan. Oh God!

"A-ako po.. kapatid niya po ako" Nanghihinang sagot ni Yuvin. Napabuntong hininga ang doctor at hinawakan ang balikat ni Yuvin.

"Sorry, We tried it pero di na niya nakayanan." Sabi ng doctor. Natulala si Yuvin sa likuran ng doctor ang pintuan. No.. she can't even, hindi pa, ayaw niya pa eh. Hindi ko nakita ako kaluluwa ni Yana, I sense how strong is she.

"Damn it!" Sigaw ni Yuvin at sinuntok ang pader na katabi, isinandal niya ang ulo at umiyak. I don't know what to do, first I don't even know who are they, I accidentaly met her sister and I never expect that will be happened.

"Hey... uhm" Yeah great Fia! better shut your mouth instead. Hinayaan ko lang siya umiyak dahil hindi niya nako napansin. Actually hindi ko talaga nakita ang kaluluwa ni Yana dito sa hospital, yung totoo? bad spirits are you fooling me around? Don't take someone's life. She's good enough to be one's of yours.
Pumikit ako at ang focus para makita ang susunod na mangyayari. May lalaki... basta lalaki, the image is too blurred. Sino siya?

"Ano nga palang sasabihin mo ha?" Napadilat ako ng magsalita si Yuvin, nagpupunas ito ng luha at mukhang pagod na. Nabigla ako sa tanong niya. Sasabihun ko ba? O baka...

"You're sister is not dead." Hinahanda ko na ang mga sasabihin ko kung sakaling tawanan niya din ako. Tinignan niya lang ako sa mata. Walang kahit na emosyon.

"Alam ko." Nanlaki ang mata ko sa sinabi niya. Whoa! wala akong masabi, how? how?

"Haha, kambal ko yon, kaya alam ko kung patay na siya o hindi. Nasa likod mo siya actually" Sabi niya at tinuro ang likod ko, napalingon ako agad.

"You're kiddin me right?"

"No, I'm not. She's here smiling" Sabi ulit nito. Napalingon ulit ako upang kumpirmahin. Walang Yana. Nag ha-hallucinate na siya.

"Yuvin, I know you hurted. Please go home.. or just contact your parents." Feeling ko ito lang ang naitulong ko, na sabihin sakanyang magulang ang nangyari. Nawala ang mga ngiti ni Yuvin at bumalik sa magiging malungkutin. Oh God! I really hate the situation, just help them...

"Fia, alam ko matalik ka niyang kaibigan." Humihikbing sabi nito. Anong sasabihin ko? Sasabihin ko bang hindi ko siya kaibigan at literal na hindi ko siya kakilala? o mag papapanggap nalang para hindi siya mag isip muli na bakit kilala ako ng kapatid niya?

"I-I'm not her friend." Malamig kong sabi. Hindi ko ugaling mag sinungaling pero ayoko talagang makadagdag sa problema niya. Nagulat ito sa sinabi ko.

"But... but why Yana know your name?"

"And why Yana know my name too?" Nagtatanungan kami sa isa't isa. Bakit niya nga ba ako kilala? natapos ang usapan namin ng may lumabas sa operation room at bangkay yon ni Yana. Natulala ako sa nakita ko, may lalaking nasa tabi ni Yana hawak hawak nito ang kumot na nakataklob sa babae. Siya yung nakita ko sa vision ko.... No way! Yana is not dead.

"WHERE.HAVE.YOU.BEEN.FIA?!" Bungad saakin ni kuya Klane. Hindi ako sumagot, natulala ako sa nakita, she really love to surprise me. Yana why are you doing here?

"FIA!" Napatigin ako kay kuya. Nakakatakot siya magalit. Parang nangangain ng buhay.

"Sa.. sa-"

"Fia! Darling! Your home, saan ka galing kumain kana ba?" Tumakbo si Mommy papunta sakin alalang alala siya.

"Mom! kinokunsinto niyo kasi si Fia eh! Look at her head! hard headed!" Pag mamaktol ni kuya.

"Klane! I was too nervous why Yana's is not here when you called that she's missing, don't get me wrong." Sabi ni Mom. Sige mag dibate lang kayo dyan ako pagod nako gusto ko ng mag pahinga. Aalis na sana ako ng pagtingin ko nasa tabi ko na si Yana. Err! please! lubayan mo nako.

"Tuturo ko kung sinong gumawa sakin nito" Tumaas ang mga balahibo ko sa bulong niya. Ang lamig ng boses niya. Nagmamakawa siya sakin. May tinuro siya sa labas ng bahay. Should I? Wala nakong paki, lumabas ako at nakita ko parin siyang nakaturo sa lalaki sa di kalayuan. Wtf? No way! Omg.

"No.." Mahina kong sabi, at umiyak nako. No he can't do that!

"Fia? why are you crying? are you okay?" Tanong niya, nasa harap ko na pala siya. Please tell me hindi siya!

"Dad.."