Clairvoyance

Five

May mga bagay talaga sa mundo na sobrang napaka komplikado kung isipin. I dealed with my extrasensory perception, because this will be my treasure in life. Basically I'm not living in a normal way, and I think the world is against mine. Yes, I know I'm not the only one who had this one. I always kept on my mind, that I'm a special one. Am I? I never entreat God to give me a sixth sense, even my parents. I want to ask myself if I deserve to be live in this world, nor I just wasting my time cause I knew that people around me is never liked me or loved and cared as liked mine. Everything doing difficult at this time, I knew everything now. Finally, we gaved Yana a justice, Yuvin lived with us since Dad and Mom want to adopt Yuvin. And yes, the one who raped and almost killed to Yana was her Dad. Poor Yana. Dad explained it all. He explained this in whole family member. Faina and Mom as always wore their 'over reacting' mask, well I can't blame them. But for now everything is going fine... soon..

"Ate, do you think kuya Dew will stay here for a good?"

Tanong ni Faina at humarap sa human size mirror ko. Were preparing, susunduin na namin si kuya Dew sa airport. Dalawang araw na ng malaman namin ang lahat. Hindi parin tanggap ni Yuvin ang nangyari, yes he agreed that he can stay here in our house for good pero alam ko ang nararamdaman niya. Naiinggit siya. May iba na palang pamilya ang Mommy ni Yuvin, kamakailan niya lang din pala nalaman. At yung nangyari noon sa kulungan? Umalis si Yuvin ng sabihin niya ang salitang "Papa" I'm shocked with that. Nakita ko ang papa niya, yes same as on my vision at suot pa nito ang itim na jacket. Si Daddy pala ang kaaway ng Daddy ni Yuvin sa tapat ng bahay namin that night before I met Yuvin and asked my help for Yana. Nakakaawa si Yuvin, since ng tumira siya dito we never treated him that he's not one of us. At syempre si Faina na super pa close kay Yuvin, remember Faina's desire to Yuvin? and kuya always inviting Yuvin played with him DOTA, and Mom cared Yuvin liked his 3rd son, Dad do the same thing too. At ako? Hindi kami nagkikibuan ni Yuvin, kapag magkakasalubong kami magugulat pa kami sa isa't isa. Gusto kong mag sorry sakanya. I felt bad.

"Hindi ko alam Faina, please tigilan mo muna ako."

malumanay kong sabi kasi sa totoo lang hindi pa ako nakakapag move on sa lahat ng nangyari, parang kailan lang ng una kong makilala si Yana at Yuvin which is mga Ina-anak pala ni Dad and Mom, were glad of course ng malaman namin yon, pero mas masaya si Faina.

"Still not recover huh?" Sabi ni Faina at nagsimula ng lumabas.

"Uhm.. sabi nga pala ni Mom bilisan mo daw, cause its saturday at traffic sa NAIA" Pahabol nito at lumabas na ng tuluyan. Napabuntong hininga lang ako. Binilisan ko ng suklayin ang mahaba at straight kong buhok habang nakatingin sa humans size na salamin, I stare my eyes reflection on the mirror, may nakikita nanaman ako. Napapikit ako, please wag muna ngayon ayoko na. I hurriedly run downstairs naka upo sila sa sala at halatang ako nalang ang hinihintay, una kong nakita si kuya na tumingin sa akin at humikab halata mong bored na bored, kilala ko ito, mas gusto niya pang maglaro kaysa sumama sa mga get togethers ng family. Nagsimula na silang tumayo ng makita akong bumaba na. Mom checked if everyone is ready. Nodding as answer.

Saturday. Saturday ang pinaka traffic and I don't know why, ang bilis ng panahon monday na next week at pasukan na ulit at tapos na ang maliligayang araw, naging maligaya nga ba ako? mukhang mas na stress pa ako sa sembreak kaysa sa school activities. Sinandal ko nalang ang aking ulo habang nakikinig ng music. I played my favorite song.

"Heathens by: Twenty one pilots"

"please don't make any sudden moves, you don't know the half of the abuse "

Isa sa mga part ng lyrics sa favorite song ko, tama nga bang wag ka munang gagawa ng kahit na anong aksyon, kaya nga sabi nila isipin mo muna bago mo sabihin o gawin. Ako kaya inisip ko muna ang mga bagay bago ko gawin ang bagay na dapat? Hindi, hindi ako nag isip. Siguro ngayon ay buhay pa si Yana kung natulungan ko siya pero... ang kamatayan ang kalaban ko dito. Nakaidlip ako at parang ngayon ko lang naramdaman ang pagod na matagal ng hinihingi ng aking katawan, siguro napagod nadin ang aking utak at parang tumigil mag function at parang nag aalarm na "Low battery, need to charge" patuloy parin na tumutunog ang aking paboritong kanta na parang naging pampatulog saakin.

Naalimpungatan ako ng may kumalabit saakin, tinignan ko ito kung sino at tinanggal ang isang pares ng earphone na naka kabit sa kaliwang tainga ko para marinig ko siya.

"Where here, hinihintay kana nila sa labas." Sabi ng katabi ko at inilayo ang tingin saakin. Napa ayos ako ng upo at inayos ang sarili. Why he doing here?

"Eh ikaw bakit hindi ka sumama?" Tanong ko sakanya ng naka ayos na ako ng sarili. Napatingin lang siya saakin at parang sinisigaw ng kanyang mga mata na wala siyang karapatan. Napailing lang ako at parang gusto kong sabihin na masyado siyang nagpapakain sa negative thoughts niya.

"Yuvin, kahit ngayon lang namin nalamang ina-anak ka nina Dad and Mom, hindi ka namin ituturing na iba, gusto ko lang malaman mong gusto ka naming maging isang parte ng aming pamilya, no matter what, isipin mo kahit ano, pero eto lang sasabihin ko. Be with us, you will feel the happiness again" At this time tinignan niya ako at nginitian ko siya. Nakita ko ang mga nangingilid niyang mga luha sa kanyang mga singkit na mata. Napabuntong hininga ito at pinilit ngumiti.

"Salamat Fia, salamat" Ipinahid niya ang kumawalang luha sa mata niya at nginitian ako. His sincere smile makes my heart melt, Yuvin I know you are a brave one. Ngumiti ako at niyakap siya yumakap din ito. Nagulat ako ng may nakita ako na babaeng nakatingin sa labas ng bintana ng Van at nakatingin saamin dito sa loob. She's not an ordinary people. Kulot ang kanyang buhok at malalaki ang bilog ng mata niya, parang akala mo isang babaeng nabuhay sa makalumang panahon. She looked into me and smiled. A creepy smile who give me a goosebumps. Pumikit ako at inialis ang yakap ni Yuvin, pagkaalis ko sa yakap niya dumilat ako. Halos mawala ang aking hininga ng makita kung sino ang kaharap ko, yung babaeng nasa labas lang kanina ay ngayon nasa harap ko na. She's still wearing the sinister smile, and her eyes that wants to invade you. Hindi ako nakagalaw or what nanlilisik ang kanyang mata at feeling ko papatayin niya ako ngayon. Kumawala ito ng nakakatakot na tawa at tinignan ulit ako ng seryoso. Nanlaki ang mata ko naging isang dalaga ito, maputi at halatang anak mayaman. Nginitian ako ng mapait at nangitim ang mga mata. Hindi ako lalo nakagalaw ng sinakal niya ako, I can't breathe, pilit kong inaalis ang kamay niya sa aking leeg ngunit tumatawa lang ito, bumalik na ulit ito sa pagiging matanda walang itim sakanyang mga bilog na mata. Eto na ba ang katapusan ko? Bakit hindi ako tinutulungan ni Yuvin? nasaan na kayo? tulungan niyo ako.....

"Help.." ayan lang nasabi ko and everything went black.

--
Anong mangyayari kaya kay Fia? Sadyang si kamatayan talaga ang kalaban ni Fia.

to be continued....