Maybe he is, maybe not...

Hoofdstuk 11

We horen elkaar een paar dagen niet meer, maar dat kan me niet zo veel schelen. Wat mij meer dwars zit is mijn ruzie met Aurélie. Ik weet ook niet juist niet meer waarom we juist ruzie hebben, maar dit is echt niet goed voor mijn humeur. Tegen iedereen ben ik bot en ik stoot alle mensen van mij af. De meeste blaf ik gewoon af en op school gaat het ook niet echt goed in de les. Ik zit de hele tijd te dagdromen over alles wat voorlopig in mijn hoofd zit. Maar waar Aurélie mij voor gebruikte, was ook niet echt vriendelijk. Emma, een vriendin van haar, heeft heel vaak ruzie met haar "BFF". Als ze dan ruzie heeft met die vriendin, dan komt ze naar Aurélie. Met als gevolg dat Aurélie mij laat staan, en ik achterblijf. Niet dat ik geen andere vrienden heb, maar ik ben nu ook niet van de populaire garde. Dus ik heb geen honderden vrienden. Ik heb er misschien hooguit vijftien en dan zitten ze nog niet allemaal bij mij op school.
De volgende dag na onze pauze om 15h, barsten we allebei uit en gooi ik het er allemaal uit. Ik ben emotioneel en boos... Alles tegelijk. Als ik mijn speech heb gehouden, kijkt iedereen onze richting uit. Iedereen kent ons als de twee beste vriendinnen van de school en als ze ons dan plots ruzie zien maken, schrikken ze daarvan. Als de leerkracht eraan komt, probeer ik vlug mijn tranen weg te vegen en ga ik in de rij staan. Ik zal zelf niet snel iets zeggen als ik verdrietig of boos ben. Als we binnenkomen in de klas, ga ik meteen naar mijn plaats. Wanneer mijn buur naast mij komt zitten, vraagt ze me wat er is, maar ik krijg amper iets door mijn keel. De leerkracht begint te praten en ik let gewoon op.

Na het laatste lesuur, ga ik zonder nog één kik te geven naar mijn locker. Normaal gaan we samen en dan lachen we nog een beetje, maar daar heb ik nu echt geen zin in. Ik ben voor de hele avond nog pissig en dat merken mijn ouders maar al te goed. Ik zeg van bijna een hele avond niets meer en ga vroeg naar bed. De volgende ochtend vertrek ik met veel tegenzin, gewoon zoals altijd, met de fiets naar school...