Η Στέλλα είναι μια 18χρ κοπέλα,που μόλις μετακόμισε σε ένα καινούργιο σπίτι.Ολα άλλαξαν πλέων κ έπρεπε να προσαρμοστεί στο νέο περιβάλλον...Δεν δυσκολεύτηκε να βρει φίλους,ακόμα κ αγόρι,τον αξιολάτρευτο πανέμορφο Στέφαν ,μέχρι που μπήκε αυτός στη ζω...
Η Βανέσα ήταν αρκετά ψιλή,γύρω στο 1,80.Είχε πολύ ωραίο σώμα,αρκετά κοντά στις διαστάσεις ενός μοντέλου...Είχε γατίσια ματιά στο χρώμα του ωκεανού,λεπτή μύτη,λεπτά χείλη με έντονα ζυγωματικά.Το πρόσωπο της πλαισιωναν τα λεπτά ξανθά μαλλιά της...φαινόνταν ταλαιπωρημένα..Πέρα το ότι ήταν πανέμορφη,εγώ αγάπησα τον χαρακτήρα της,ήταν πολύ γλυκιά μαζί μ από την αρχή,αν και δεν ήταν υποχρεωμένη αυτή με βοήθησε και μου τα εξήγησε όλα με υπομονή...Τι θα έκανα αν δεν ήταν αυτή εδώ,προφανώς θα κάθομουν μόνη σε μια γωνιά του κολεγίου κ θα εκλεγα την μοίρα μου😯Δεν περίμενα να συμπαθήσω τόσο γρήγορα ένα άτομο ,αλλά έγινε.Όλα αλλάζουν τελικά προς το καλύτερο!!😀
(πάνω ή Βανέσα,είμαι σηγουρη ότι θα σας αρέσει:)
"Σε πειράζει να κάτσω εδώ?"ύψωσα το βλέμμα μ για να δω το άτομο που μ απευθύνθηκε...Ήταν ο Στέφαν.Κρατούσε στα χέρια του 2 κούπες καφέ,το ένα το άπλωσε σε εμένα...Εντάξει σταματά να με μαγεύεις😊 "Εε..όχι!Ευχαριστώ για τον καφέ:)" "Δεν ξέρω πως να σε κάνω να με
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
συγχωρέσεις! "Δεν σ έχω θυμώσει" ΑληθείΑ αυτήν τη στιγμή δεν του κρατούσα καμιά κακία,πως να μπορούσα άλλωστε?Απλά να με κοιτάξει έτσι κ να μ χαμογελάσει..δν θα χρειαστεί κ τίποτα άλλο.. "Δν με κοιτούσαν έτσι αυτά τα ματάκια το πρωί"κ μου χάρισε ένα πονηρό χαμόγελο "Πώς σε κοιτούσα?:0",ένιωθα τα μάγουλα μου να καίνε,πάντα ετσι νιωθω οταν κοκκινιζουν...Θεέ μ ελπίζω να μην το προσέξει😣 "Δεν το πα για να κοκκινισεις...Να ξέρεις όμως ότι δν θα τα παρατήσω;)" Τοποθέτησε τον αντίχειρα του πάνω στα αναψοκκοκινισμενα μου μάγουλα,αυτό δεν βοήθησε,ένιωθα να με καίνε πιο πολύ...Με πλησίασε ακόμα πιο πολύ,ένιωθα την ζέστη ανάσα του να πλυμμυρίζει το πρόσωπο μου.Ενστικτοδως έκλεισα τα ματιά μου κ με άκουσα να του λεω:"Και τι θα κάνεις?" Αυτός τραβήχτηκε μετά από κάμποσα δευτερόλεπτα που μου φάνηκαν αιώνια,χωρίς καμία κίνηση...Καλά τι περίμενα να κάνει!?🙈 "Πρώτα θα σε κάνω να μου χαμογελάσεις",είπε κ έσκασε ενα πλατύ χαμόγελο δείχνοντας μου πως να το κάνω...Μα πως να συγκρατηθεις!?:).Έσκασα αμέσως ένα πλατύ χαμόγελο.Ένιωσα άβολα όμως που του παραδωθηκα τόσο γρήγορα,από αμηχανία έβαλα μια τούφα πίσω στα αυτιά μου κ χαμήλωσa το βλέμμα μου... "Ωραία,τρ θέλω να με κοιτάς στα μάτια.Μην με αποφεύγεις!;)",Έπιασε το πηγούνι μου κ το ανέβασε έτσι ώστε να συναντηθούν τα μάτια μας...Τον κοιτουσα μέσ τα μάτια κάμποσα λεπτά,με μια απόλυτη σιωπή να μας σκεπάζει,δεν χρειαζόταν να πούμε τίποτα εξίσου...Ένιωθα τους τοίχους που είχα χτίσει τόσο καιρό να γκρεμιζονται μπροστά του!:/ "Δεν πρέπει,δεν πρέπει,δεν πρέπει"ελεγα ξανά κ ξανά από μέσα μ.Επρεπε να ξεκολλήσω,τι με έχει πιάσει?Επιτέλους βρήκα του κουράγιο κ τραβήχτηκα,Απομακρυνθηκα περισσότερο από δίπλα του,για να προφυλαξω τον εαυτό μου...Από τι? "Δεν περίμενα να ήταν τόσο δύσκολο να κάνω μια κοπέλα να με 'συγχωρέσει'",τόνισε αυτήν τη λέξηκ τοποθέτησε το χέρι του στο σβέρκο του κ άρχισε να το πιέζει αμήχανα...συνέχισε να μ μιλάει χωρίς να με κοιτάξει καθόλου στα μάτια...Όλη αυτή η κίνηση θύμιζε εμένα...Ένιωθε αμήχανα?Γιατί? "Εσύ είσαι....διαφορετική.Καμιά δν μου χάλασε χατίρι μέχρι τρ",είπε στο τέλος.Εξακολουθούσε να μην με κοιτάει!Είμαι διαφορετική,έτσι είπε...Ήταν καλό αυτό? "Σήμερα όλη την ημέρα θα μαι στη διάθεσή σου!Έχεις 14 ώρες μπροστά σου;)",είπε χαμόγελοντας κ σπάζοντας την αμηχανία που ειχε δημουργηθει.Κανένα ίχνος από το παιδι που μου μιλούσε πριν από λίγο... "Θα κάνεις ότι θέλω?"είπα ξέγνοιαστη.Προς τι όλος αυτός ο ενθουσιασμός?Δεν με αναγνωρίζω😑 "Πες το μου κ έγινε;)" "Μπορείς να με συνοδέψεις μέχρι το γήπεδο του βόλεϊ?Θέλω να κάνω εγγραφή" "Έτσι εξηγείται...;)"είπε κ άρχισε να με περιεργάζεται ολο μ το σωμα..Το βλέμμα του έπεσε πρωτα στο στήθος κ μετά στο κωλο μ!Να το πάλι με καίνε τα μάγουλα κ ένα ρίγος διαπέρασε το κορμί μου.Έβαλα μια τούφα από το μαλλι μ πίσω.Εκείνη τη στιγμή χαιδεψε ξανά τΑ αναψοκοκκινισμενα μ μάγουλα κ πρόσθεσε με εκείνο το πονηρό χαμογελο που αρχίζω κα λατρεύω "Μου αρέσει όταν το κάνεις αυτό.Είσαι τόσα αθώα;*)" "Οο μην το λες!"είπα ανασηκοντας τα μάταια μου "Οοπα,με ξαφνιάζεις:;)"κ χαμόγελασε,ξέρετε πως😉 "Ακόμα δεν έχεις δει τίποτα!" "Μμμ...Πάμε?Οι κυρίες πρώτα"είπε κάνοντας μου μια χειρονομία να προχωρήσω πρώτα...
