Bir kız düşünün.Hayatının tam ortasında gördüğü rüyalar ve hayatı birbirine karışmaktadır.Artık iki dünyayı birbirinden ayıramaz ve ortalık karışır.Her şey daha kötüye gitmektedir.
Hızlı adımlar duş almaya gitti Aurora.Bugün çocukluk arkadaşı Chris ile buluşacaktı.Çocukluğunda hep ona karşı bir şeyler hissetmişti ama Chris onu arkadaş olarak görmüştü.Heyecanlı ama bir o kadar da korkuyordu.Birkaç yıldır kendine bakım yapmıyor makyaj dahi sürmüyordu yüzüne.
Kahvaltı için aşağıya indi.Dün olan her şeyi unutmuş gibi başlamıştı güne.Ama bu imkansızdı.Buluşmadan dönecek ve bulduğu fotoğraflara bakacaktı.
"Şansı elinin tersiyle ittin" dedi annesi.
"Yapabileceğim bir şey yoktu ne yapabilirim!"
"Bundan sonra evimde böyle boş boş oturmanı istemiyorum ya kendine iş bulursun ya da gidersin."
Bu sözlerden sonra Aurora ağlamaklı oldu.
"Peki gideceğim.Ama hayatım boyunca hep merak ettim ne oldu bize?Neden babam öldükten sonra bana bu kadar kötü davranmaya başladın?"Diye çıkıştı.
Hızlı adımlarla masadan kalktı ve kapıyı çarptı.Artık bu evden gitmeliydi böyle yaşayamazdı.Yere çömeldi ve ağladı.
*****
İşte oradaydı.Hiç değişmemişti çocukluk aşkı.Gitmeden önce telefonun kamerasına baktı ve gözlerinin ne kadar şiştiğini farketti.Ona görünmeden -ki görünse de tanıyamazdı çünkü gün geçtikçe daha da çirkinleşiyordu-lavaboya koştu.Biraz makyajdan sonra masaya gitmeye hazırdı.
"Merhaba."Dedi utangaç bir tavırla Aurora.
"Aurora!Çok değişmişsin gözlerime inanamadım!"
Ne anlamda söylediğini çok iyi anlamıştı fakat çaktırmadı.
"Sen hala aynısın."
İkisi beraber sarıldıktan sonra başladılar çocukluktan konuşmaya.
2 saat sonra
"Geç oldu sahilde yürümeye ne dersin?"Diye sordu Aurora'ya.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Artık gidecek evim de olmadığına göre bütün gün sokaktayım düşüncesiyle "tabiki neden olmasın."Dedi.
"Çocukken hep diğerlerinden farklıydın bunun sebebini hiç anlayamadım.Şimdi soruyorum sana neden?"Diye sordu Chris.
Şaşırmıştı böyle bir soruya Aurora.Ne diyeceğini bilemiyordu.
"Aslında sen de benim için hep öyleydin nedenini bende anlayamadım ama sanki ulaşılmazdın benim için."
Kahkaha atarak yoldan geçen birisi tüm dikkatlerini dağıtıp gözlerini ona dikmelerini sağlamıştı.Yere bir fotoğraf düşürmüştü.
İşte bir tane daha.Aurora kalktı ve fotoğrafa baktı.Fotoğraf yine bir mesaj vermeye çalışıyordu.Fotoğrafta annesi ve ablası vardı.Aurora'nın odasıydı burası.Korku dolu bakışlarla kameraya bakmıştı annesi,ablası ise sadece öyle duruyordu.Arkada bir adamın gölgesi...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
