neoteric ☮ marvel

girls vs boys

☮ ☮ ☮

Az önce ben mi yanlış duymuştum yoksa bu Steven'ın sesi miydi? Bildiğim kadarıyla onun burada olmaması gerekti. Benim gibi evde eğitim görüyordu ama ders aldığımız günler tamamen farklıydı. Neden mi? Bu oldukça eskiye dayanan bir hikaye. 

Steven Barnes bizim deyimimizle Bodyguard Natasha ve Bucky'nin evlatlık oğulları. Geldiği ilk andan itibaren hiçbir zaman anlaşamadığımız gibi ne zaman bir yerde karşı karşıya gelsek kendi gruplarımızı toplayıp etrafı savaş alanına çeviriyoruz. Neden Bodyguard dediğimize gelirsek... Çünkü bir sülük gibi yapışkan!

"Tanrım lütfen bu arada sırada bana gıcıklık olsun diye gönderdiğin kabuslardan biri olsun." dedim sözde erkek çetesi grubuna dönerek. Steven'ın yanında tıpkı tahmin ettiğim gibi yalakaları durmuş bekliyordu. Caleb, Joseph ve Howard. Tanrım daha 10 yaşındasın Howard neyine Steven ile takılmak?

Melanie'de benimle aynı düşünceler içerisinde olacak ki ispiyoncu kardeşini grubun içinden çekip çıkardı. "Ben sana kaç kere dedim beyin yaşı küçüklerle takılma diye."

Howard bir Stark edasıyla ablasına gözlerini diktiğinde meydan okuyacağını hemen anlamıştık. Klasik Starklar işte. "Bana karışamazsın Melly."

Melanie kendisine meydan okuyan kardeşine göz dağı vermek için kulaklarından birini iki parmağı arasına sıkıştırdı. Howard'ın yüzü sahte bir acıyla buruşturdu. Çok iyi biliyordum ki Melanie asla kardeşinin canını acıtacak kadar kulağını sıkmazdı. Her ne kadar Steven yalakası ve ispiyoncu bir çocuk olsa da. "Şimdi Junior Tony hemen aşağı gidiyorsun ve kendi beyin yaşına uygun bir şey yapıyorsun!"

Melanie'nin parmaklarını serbest bırakması ile hızla geriye giden Howard bir şey demeden bulunduğumuz kattan hızla çıktı. May bana kulağıma doğru eğilip fısıldadı. "Kesin gidip babasına gidip ispiyonlayacak." 

"Çocuğa boşuna Informer demiyoruz."

"Bu işi de hallettiğimize göre soruyorum," dedi Melanie. "Burada ne işiniz var çakma One Direction?"

"Artık sizinle beraber ders göreceğiz." dedi Steven pişkin pişkin. Evet, sayın okuyucular sanırım bayılıyorum. Lütfen biri beni tutsun.

NE DEMEK BERABER DERS GÖRECEĞİZ?

Steven bu haberin bende yarattığı şoka karşılık dahada pişkinleşirken May ve Melanie tıpkı benim gibi suskun kalakalmıştı. Her zaman durması için dua ettiğim çeneleriniz şimdi mi sustu yani?

"Tanrım, psikopat Joseph ile mi ders göreceğim?" dedi en sonunda May. "Lilja neden giderken götürmedi acaba?"

Çünkü babası Asgard'ın en sevilmeyeni adamı Loki canım. Annesi konusuna hiç girmiyorum çünkü Roxy Fairchield'ı az çok tahmin edebiliyorsunuzdur. Gerçi onu severseniz ama psikopattır. Dikkatli olmak lazım yani.

May ve Joseph doğduklarından beri aralarında hep bir sürtüşme vardı. Tabi bu sürtüşmeyi artıran en büyük faktör ikisinin aynı okula hatta aynı sınıfa gitmesiydi. Hatta görünen o ki hepimizin aynı saatte evde eğitime alınması bunu dahada artıracaktı. 

"Hey dostuma laf yok." dedi Melanie sahte bir alınganlıkla. "Değil mi benim eski karanlık dostum*?" Melanie ve Joseph buna karşılık gülerek yumruklarını tokuştururken hep beraber anlamayan gözlerle onlara bakıyorduk. Evet, aramızda anlaşanlar vardı ve Bunun Melanie'yle Joseph olması oldukça garipti. Gerçi konu Melanie ve Joseph ise her şey gariptir. 

Her neyse konumuz bu değil. 

"Dostlar kavuşması seansını bölüyorum ama," dedim olabildiğince sinirli bir tonda "ne demek beraber ders göreceğiz?"

"Aman Hope ne diye sinirleniyorsun ki? Bu arada kahve neredeydi?" Caleb'in bu klasik sorusuna karşılık hepimiz göz devirirken ne kadar babasının oğlu olduğunu kanıtlar gibiydi sanki. 

"Senin Howard ile oynadığın Outlast* oyunun tam yanında bir kutu kahve görmüştüm sanırım." 

Bayanlar ve baylar Master Stalker May Parker bir kez daha sahnelerde. Demek küçük Howard'ın son iki haftadır kabus görmesinin nedeni buymuş? Yandın sen oğlum Caleb.

"Kardeşimle korku oyunu mu oynuyordun?"

Caleb açıklayabilirim dercesine Melanie'ye baktığında o çoktan atağa geçip Caleb'i kovalamaya başlamıştı bile. May ise... O ise yaptığının keyfi ile koltuklarından birine kıvrılmış oturuyordu. Joseph babasından gelen bir asaletle May'den olabildiğince uzak bir köşeye geçmişti. Kötü de olsa havalı bir babası vardı yalan değil yani. 

Ben ise tıpkı lise filmlerinde baş düşmanları ile karşılaşan kızlar gibi Steven'ın gözlerinin içine nefret ile bakmakla meşguldüm. Resmen gel gözlerimi oy Hope diye bağırıyordu. 

"Bu iş burada bitmedi Bodyguard."

"Elinden geleni ardına koyma Troublemaker."

Ne demişler? Evim evim güzel evim.

Tekrar teşekkürler baba.

☮ ☮ ☮

*hello darkness my old friend

*Outlast ünlü korku oyunudur. Bir akıl hastanesinde geçmektedir. 

Biraz kısa bir bölüm biliyorum ama komedi kurgusu olduğu fazla uzun bölümler olacağını sanmıyorum ama merak etmeyin bu kısalığı sık bölümler atarak uzutmayı düşünüyorum. Umarım hoşunuza giden bir bölüm olmuştur. Bölüm ithafı Melanie ve Joseph sahnesi isteyen tacomells 'e. İlerde daha fazlası olacak merak etme. 

Bu arada yeni Marvel hikayem Devastation'ın ilk bölümü yayınlandı bakarsanız çok mutlu olurum.