İNTİKAM

bölüm 3

Rüzgardan...

Bugün nihayet ilk sahne gerçekleşti. Duyduklarımdan bu yana tam iki yıl geçmişti. Ve ben bu karşılaşmayı sabırla bekledim tüm planım kusursuz işliyordu. Annemin yıllardır çektiği acıyı ödetmek okadar hafif olmayacak elbette bunu bilerek kendimi frenliyor ve yavaş hareket etmeye çalışıyordum. Artık uzaktan takip bitmişti. Sırada ikinci kısım vardı. Bugün bu kısmı başlatmayı ben planlarken o yani Şura kendi ayağıyla beni bulmuş hatta bu da yetmezmiş gibi aramızda bir husumet yaratmıştı. Şimdi nerden bahsettiğimi elbette soryorsunuzdur ben anlatayım

İki yıl önce...

Annemin ve babamın odasında gelen bağırışmalardan ister istemez ayaklarım beni odalarının önüne getirdi. Sesler git gide netleşti. Annem
" Hala o kadında aklın yıllar oldu hala onun hayaliyle benim yanımda kalıyorsun ben artık dayanamıyorum
Bu ne bitmez bir aşktır bana kan kusturdun sırf seni başka bir adama tercih eden o or....u kadın içi...
Devamı yoktu sözlerinin. Babamın attığı tokat sözlerini yarıda bırakmıştı. Sinirden kudurmuş sesiyle baban anneme hitaben "Selmamin hakkında düzgün konuş yoksa seni öldürürüm." Dedi ben duyduklarım karşısında geçirdiğim şokla olduğum yere çakıldım. 'taki annemin tiz sesine dek " Selma Dinç pardon kocasından aldığı soyadıyla Selma KARA!!! diyecektin herhalde" dedi. Kara ismini bastırarak söylemişti. Şözlerine hiç durmadan devam etti." Seni arkasında bırakıp başka bir adamla İzmir'e gidip evlenen selma. O hayatına hiçbir şey olmamış gibi devam etti hattâ bir kızları oldu kısacası seni hatırlamıyor bile ama sen hala bana rağmen onu sayıklıyorsun."
" sana onun adını azına alma dedim kadın!! Onun başkasını sevmesini ben seçmedim tıpkı benim başkasını sevmemi senin seçmediğin gibi benim onu sevdiğimi bildiğin halde benimle evlendin bunu sen seçtin" dedi . Duyduklarım adeta iptal olmuştum tekrardan annemin cılız sesi ulaştı kulaklarıma "belki dedim belki onu sevdiğin gibi beni seversin diye bekledim bir umut durdu hep yüreğimde sen onu andık ça ben yandım bittim ve aradan geçen 19 yıla rağmen hala onun için beni yakiyorsun ama bu son Necdet bey bu son bir daha onun için beni yakamazsın " dedi annem sözlerindeki kararlı tutum beni korkmuştu." Hiç bir zaman onu sevmekten vazgeçmedim ve ölene kadarda vazgeçmeyeceğim " Dedi ve kapıya yöneldiğini anlayınca hemen kendimi başka bir odaya soktum. Kapıyı aralık bırakarak babamı görebilecek bir pozisyona girdim bir hışımla geçti önünden ve merdivenlerden inerek çıkış kapısına yönelip hızla kapıyı çarpıp çıktı. Ve ben aklımdaki tüm düşüncelerle baş başa kalmıştım. Beynimde annemi bütün ömrü boyunca mutsuzluğa iten hiç tanımadığım kadının ismi dönüp duruyordu ' Selma KARA Selma KARA' ve o anda bir ses tüm sesleri yutmak
istercesine çıkan tiz ve soğuk bir ses

TAKKKKK...

Sonrası mi ? ÖLÜM
Hızla bulunduğum adadan çıktım
Annemin bulunduğu odanın kapısını aramadın gördüğüm sahne ...
Kalbim atmıyordu sanki nefesim soluk borumu delecek gibi oldu gözlerime yapılan bu eziyet niçin di.
Yaşamak ne zamandan beri Bu kadar zorlaştı. Ruhum bendenime meydan okuyor özgürlüğünü ilan ediyordu sanki. Artık düşünebilecek durumda değildim. Dizlerim beni taşıyamayacağını haykırırken benim dilim içime kaçmıştı. Tek bir kelime sarf edemiyordum tüm çabalarım sonunda tek bir kelimecik "ANNEEE"
diye...

Yerde hareketsiz yatan annem evet o benim annemdi hayat da değer verdiğim tek kadın ,ışığım ,nefesim...
Ve ben nefesiz nasıl yaşardım kim nefes almadan yaşardı ki zaten ben
Yaşamımı yitirdim o an
Annem kendiyle beni de götürüyordu.
Başını dizlerimin üzerine alarak
"Gitme lütfen anne benimle kal ölme ne olursun anne anne uyan lütfen ne olursun uyan bak herşey iyi olacak sana söz vermiyorum üzülmene asla izin vermem artık kalk lütfen "
Ne bir tepki ne de ufak bir ses hiçbir
Hareketlilik yok sonsuz bir sessizlik oluştu odada bense gözlerime gördükleri için binlerce küfür saydırıyordum o an kör olmak istedim yada gördüklerimin gerçek olmamasını. Ama gerçekti ve annem kucağımda can vermişti.