Forbidden Rain [ Slow Update]

Chapter 12 : Rich but poorly treated

"Am I lucky for being rich? , naaawa ako kay papa kasi.. nagka-anak siya nang isang spoiled brat na katulad ko. Walang silbi at puro sarili nalang ang iniisip.

*peep* Tiningnan ko na yung sasakyan ko at dinala narin yung mga gamit ko.

"Ako na po niyan maam" kukunin na sana ni kuya Hansel yung mga gamit ko pero naglakad lang ako papunta sa sasakyan.

"Wag na po, I can manage Kuya" binuksan ko na yung back part nang sasakyan ko at nilagay dun yung mga gamit ko.

sinirado ko na yun at pumasok sa kabilang door katabi kay kuya.

"Bakit napa-aga po ata nang pag-balik niyo dun maam?"

"Please Kuya, let's not talk about it. Please?" tumingin ako sa labas at huminga nang malalim.

"Oh, sige po maam." inistart niya na yungg engine at umalis na kami.

"Bye mama" pinikit ko na yung mga mata ko at natulog.

______________________________________

Mommy Georgia Lopez's POV

*CLLAAAASSKK*

Oh my... tumakbo na ako papasok nang office ni David. Alam kong galit na galit yun kanina. SI SAVANNA!

Binuksan ko kaagad yung pinto at hindi ako nagkakamali.

Singod ko si David. Alam kong ipapalo niya kay Savanna yung upuan.

"For pete's sake calm down David." pinigilan ko siya at niyakap.

Nakita kong nakaupo sa sahig yung anak ko. Anong klaseng ina ako at iniiwan lang anak na makipag-usap sa tatay niya sa maling panahon.

"David please... calm down..." pinapakalma ko parin ang asawa ko.

"Sorry p-po" at nakarinig na ako nang pagtakbo. Savanna, anak ko

Pina-upo ko na si David sa upuan niya. Pinindot ko yung button para makautos ako.

"A glass of water here at David's office please."

Nilapitan ko ulit si David.

"And what made you do that David? Are you crazy? that's your own daughter! " I just can't understand this guy eversince that terrible accident happened.

"What makes you think that Georgia!? Because of that girl I lost my---"

===

"Savanna?"

Aubrey's POV

*toktoktok*

Hmmm, sino kaya to?

Binuksan ko na yung pinto at..

"Anong nangyari jan? Tulog ulit? ahaha, ano ba to si Savanna, tulog nalang lage kapag umuuwi. Buhat-buhat pa siya ni Kuya Hansel. Anyways, magaan lang naman yan si Savy eeh. 46 kilos :3

Pero bakit, namumugto yung mga mata niya? baka, napuling lang o_Oa

"Sige kuya, ako nalang po kukuha nang mga gamit niya. " kinuha ko na yung susi at binuksan yung backpart nung car niya.

Kinuha ko na yung mga gamit niya at sinirado lang rin pabalik. Habang naglalakad ako may napansin akong something sa likod nang isang poste. Tumingala ako nang konti at tinignan. Wala naman.

Naglakad na ako papasok.

----------------------------

"Uy kuya, ako napo bahala kay Savy." kinuha ko yung isang unan at tinabi kay Savy. Makulit kasi to chaka gusto niya na may niyayakap na unan.

"Kumain na po ba kayo? Nagluto kasi si Ica kanina nang soup. Baka nagugutom po kayo.

"Ah, sige. Sige po, sasamahan ko po kayo papunta sa kusina."

Hinatid ko si kuya papunta sa kitchen at pinagkunan ko siya nang soup. Sige kuya, alam mo naman kung san na yung baso. Chaka pakihugasan narin po ! >_<" kumuha ako nang kutsara at binigay sa kanya.

"Hahah, ang kulit. Oo naman, basta pakainin mo rin yung prinsesa ko." tiningnan niya ulit ako.

"Sige po. Sige kuya, iiwan ko na kayo. Byee~!"

Iniwan ko na siya, sanay narin naman yun dito si Kuya Hansel since lage namang siya ang naghahatid kay Savy at minsan samin. Mbait yan si kuya.. good friend kaso minsan lang namin nakakasama.

Alam kong hindi mayaman si Kuya Hansel, but friends don't care about status' right?

Pinihit ko na yung pinto at pumasok.

Nilapitan ko ang kama ni Savy at umupo muna. Pinagmasdan ko nalang yung mukha ni Savy.

Alam niyo, mahal na mahal ko tong babaeng to. Siya ang naging sub-kapatid ko. Lagi kasi akong inaaway nang ate kong mayabang. Since favorite siya nang parents ko kaya napupunta ang lahat sakanya. Kaya ayaw na ayaw ko yung napupunta sa restaurant namin o kaya sa bahay namin kasi alam kong , anytime, makikita ko siya.

"Savy..." niyugyog ko siya. Gusto ko siyang makausap. Pero kung hindi man siya magigising, bukas nalang.

"hmmmm" hala, bakit umiiyak si Savy.

"Savy, are you okay?"

Sorry" anla?! bakit siya nagsosorry T^T.

''Papa..sorry" .. niyugyog ko siya. Ano nanaman bang nangyari.

"Savy naman eh." She opened her eyes slowly at bumangon siya. She looked at me as if walang wala sya sa kanyang sarili. I immediately hugged her and pat her back.

"You know Savy, you don't have to suffer anymore. If you're just gonna cry every time you talk to your father then stop it." Humikbi sya sa balikat ko.

"Thanks Brey." I wiped her tears at tumayo nako. "I'll get you something to drink. Let's talk after, okay?" she just noded at bumaba nako to get her a glass of water.

I went up again at pinainom sakanya yung water. She gulped it chaka nilagay yung baso sa side table.

"I don't know what happened. I can't remember anything. Dad keeps on shouting about something that I have lost. Brey may alam kaba sa pamilya ko na hindi ko alam? Kasi kahit anong isip ko, wala akong maalala talaga and why is it so important to him na kaya niya akong saktan nang ganito. " yumuko sya at hinawakan ang magkabila nyang kamay.

Napabuntong hininga ako at hinawakan ang kamay niya. "I don't know Sav, but one thing is for sure, you don't deserve to be treated like that." She lied down. "Get some sleep Savy, I'll just stay here by your side."

________________________________________

Author's note:

Hello everyone! I'm really sorry for updating after 4 long years. I hope you enjoy this guys. I'll update often now. God bless!