Chapter 7 : What are the odds?

27 0 0
                                    

Since si Jessica ay adopted sister ko. Ahaha. Ako ang nag-adopt sa kanya XD.. hahaha, I love her eeh. I meet her noon sa school.

--Flashback--

Naglalakad ako noon sa hallway nang school namin. Ang ganda naman nang view dito sa new school, well, new ata? ahahaha, anyways. Inhale-exhale .. wag sayangin ang hangin na sariwa, baka bawiin ni Lord, di joke.

*lakad* 

*lakad*

Whisshhk!

Napatingnin naman ako sa nalakaran ko.

Notebook?

Pinulot ko ito at umupo ako sa isang bench sa gilid. Binuksan ko yung notebook, uh? I think, well, (GRABE SAVANNA BITIN MONG MAGKWENTO! ~Unnie Yoo-mi) Ay sorry po author XD . ahahahah.

HMM, a diary? hindi. Pwedeng journal. Kase A journal is more personal than a diary. A journal contains feelings, emotions, problems, assurances and is pretty much used to examine one's life just like what this person has written in this notebook. 

"Nasasaktan ako araw-araw. Sa pamilya ko, sa mga kaibigan kong traydor at sa boyfriend kong cheater . All of them are the same. " oh :( . I feel pity for this girl. Hmmm, let me scan this journal.

Unexpectedly, ito ang nabasa ko...

Ako si Jessica Dela Cruz, I am 14 years old and my life sucks. Naniniwala na baka mabawasan ang kapalpakan ng buhay niya kung isusulat niya sa isang notebook ang mga kawala-walang kwentang pangyayari sa buhay niya.

Ang hard masyado, but I can't blame her for being so bitter and I don't know, numb?

"Ahem" ubo? sinong umubo, wala namang tao kanina ah. Ibinaba ko na yung notebook sa mga mata ko at yumuko.

Napatingin naman ako sa nakatayo sa harap ko. A girl and she's has this face na hindi ko maipinta.

"My notebook please?" seryoso niyang sabi. 

Inabot ko naman yung notebook. As in , hinablot niya sa kamay ko. Grabe, ang mean niya =____=

Naglalakad na siya paalis. Uwaaah!! ganun-ganun nalang ba yun? Tumayo narin ako at hinabol siya.

"Actually, it's a journal, not just a notebook ^__________^" I corrected her.

Bigla nalang siyang tumigil at lumingon saakin.

"Oh di ikaw na!" padabog niyang sagot saakin. Ngeee, ang sungeeet

"Hmm, sorry for correcting you, I didn't mean to offend you. I was just trying to---"

"THE H@#$ DO I CARE!!!" natigilan naman ako.. At nag-eecho sa hall ang sigaw niya.

"Oh, okay" yumuko nalang ako. Masakit kaya yung sinisigawan ka. But I can't blame her for being cold, she's lonely.

Naglalakad na siya palayo saakin and now mas mabilis na ang paglalakad niya. Sinundan ko siya. I can't control my feet from following her.

"And don't ever dare follow me." pero I'm hard headed eeh, sorry.

*sob*

Huh?

Is she. . .

Crying?

No. . .

I can't take it to see someone cry i front of me.

So I did what my heart tells me.

Hug her Savanna

I ran and hug her by her back. I know she's shocked and this scene is really awkward pero she needs a warm hug from someone who's true to her.

Forbidden Rain [ Slow Update]Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon