DUMAN

§.2.§

İYİ OKUMALAR !

Sana çok uzaktım ama kalbim sende atıyordu.

Sıcak insanı ciddi derecede yakardı ve sıcağı ateş temsil ederdi.Soğukta yakardı.Ve soğuğu buz ile ifade edebilirdik.Soğuk o şok verici etkisiyle yakardı.Soğuğa ulaşamazdınız ve soğuk insanlar kapılarını kolay kolay açamazlardı.Demir benim için soğuğun kelime karşılığıydı.

"Maalesef gerçek." Demir'e okulda ve yakın arkadaş çevresinde 'Duman' derlerdi.Böyle söylemelerinin sebebide kendini sigaraya bırakanlardan olduğu içindi.Duman lakabını ona yakıştırıyordum.Onun bu lakabı aynı zamanda sigaranın sert kokusundanda gelirdi.Bir iki defa yanından geçmiştim.Kokusunun içinde hafiften bir kahve kokusuda vardı.Dumanlarına bile aşıktım ben onun.Sigarasını tutan ellerine,güzel kahve kokusunu dolduran kahverengi gözlerine...Herşeyine ama herşeyine aşıkken o benim değil tipimi adımı bile dört sene sonra zor öğrenmişti. Elif endişeli bir sesle sessizliğin ardından konuştu.

"Ya-yaprak iyi misin ?" Beynim düşünür vaziyete tekrar döndüğünde onların yanından belli etmeden hiçbir şey olmamış gibi geçmemiz gerektiğini düşündüm.

"Elif yanlarından birşey olmamış gibi geçmemiz lazım." Az önce bir kızla onun için ağladığım o köşede öpüşmüşlerdi.Bu acı derindi vesselam kırmışlardı bizi.Sonrada masumca umut vermişlerdi. Yanlarından görmezden gelmeye çalışırken geçerken arkadan en sevdiğim sesin seslenmesiyle bulunduğum yerde durdum.

"Yaprak !"

"Efendim." yanındaki kızla yanımıza doğru geliyorlardı.

"Merhaba."

"Merhaba."

"Kızlar bu Gaye." yanındaki kızı işaret etti.

"Tanıştığımıza memnun olduk." Elif elini uzatarak her ikimizin adına konuştuğunda samimiyetten yoksun bir gülümsemeyle karşılık verdim.

"Seni pek tanıyamadım." Demir Elif'i kastettiğinde konuştum.

"Elif en yakın arkadaşım."

"Hmm peki." biraz duraksadıktan sonra devam etti."Gaye ile sizi tanıştırmamın sebebi de Yaprak seni arkadaş olarak çok sevdim Gaye ile tanışman gerektiğini düşündüm."

Aman çok gerekli zaten.

"Neyse görüşürüz o zaman." diyerek oradan ayrıldık.

*

"Hayır yani anlamıyorum ki neden sevdiğini söylemiyorsun.?"

"Elif saçmalama istersen." okul yemekhanesi fazla kalabalık değildi.Yemekhanede kendimize kahve alıp bir masa seçerek oturmuştuk.Kahvesinden bir yudum alarak konuştu.

"Neden saçmalayayım ki sadece kendini yıpratmana üzülüyorum." Yakın dostum olarak çok haklıydı.Önüme gelmiş olan saçımı kulağımın arkasına attım.

"İyide Elif o beni sadece sevdiği bir arkadaşı olarak görüyor.Eğer onu sevdiğimi söylersem ne tepki vereceğini bilmiyorum.En iyisi böyle.Her ne kadar yıpransamda."

"Sende haklısın." İkimizinde dersi bitmişti.

"Neyse ben gideyim artık."