Το Μυστηριο Του Χρονου

Πως ξεκινησαν ολα

   15 Ιουνιου. Ωρα 10.30. Σηκωνομαι, παραδιδω το γραπτο μου και αποχωρω απο την αιθουσα.Ενιωσα κατι να με διαπερνα. Ηταν ενα ρευμα ευτυχιας και ανακουφισης αφου ειχαν πια τελειωσει οι θανατηφορες αυτες εξετασεις και εγραψα και το τελευταιο μαθημα. Καταυθανω σπιτι, κλειδαμπαρωνομαι στο δωματιο και ανοιγω τον υπολογιστη. Η μερα περναει καθως ξαφνικα με το ποντικι του υπολογιστη στο χερι, διαπιστωνω κατι περιεργο στον ουρανο.Ωρα 8.10. Το προσπερναω και καθως περναει η μερα, αποκοιμιεμαι στον καναπε.

   Ας τα παρουμε ολα απο την αρχη. Σχετικα με εμενα, ειμαι ενα ανηλικο παιδι, μαθητης του γυμνασιου. Ασχολουμε με το βιολι και τη μουσικη, μελετωντας καθημερινα. Οταν μεγαλωσω , ονειρο μου ειναι να συνισφερω κατι σε αυτον τον ανεδεστατο κοσμο και να γινω ενας σωστος ανθρωπος. Οπως και καθε χρονο, ετσι και φετος  θα επισκευτομασταν το μοναδικο νησι των κυθηρων. Ενα αξιαγαπητο καταπρασινο νησι, το οποιο συμπεριλαμβανει ολες τις ομορφιες της ζωης, με τα σπανια ειδη λουλουδιων και τους πλουμιστους καταρακτες του.

   Σιγα-σιγα καθως περναγανε  οι μερες, εφτασε η μερα που θα σαλπαραμε προς τη μαγευτικη αυτη νησο. Ημασταν ολοι ενθουσιασμενοι, γνωριζοντας οτι οι ανυποφορες και βαρετες μερες μολις τελειωσαν και ξεκινανε οι καλυτερες. Επιβιβαζομαστε στο φημιστο καραβι των κυθηρων "ΠΟΡΦΥΡΟΥΣΑ" και το ταξιδι μας μολις ξεκινησε.

   Ωρα 9.00. Ακουμε εναν ηχο απο το καραβι. Ηταν το γνωστο σινιαλο-οτι δηλαδη βρισκομαστε στον προορισμο μας σε λιγα λεπτα. Ολο το πλοιο σηκωθηκε στο ποδι και ξεκινησε προς την αποβιβαση. Η αδελφη σηκωνει το κλουβι με τα κουνελια και αφου ετοιμαζομαστε περπαταμε ως το αμαξι και βολευομαστε. Ειχαμε αλλο ενα μισαωρο για να βρισκομαστε στο σπιτι στον αγαπημενο καραβα των κυθηρων. Βγαζω ξανα τα παπουτσια μου και απλωνω μπροστα στο καθισμα τα ποδια μου. Στη συνεχεια γραπωνω το βιβλιο μου πριν το προλαβει η αδελφη  και κανω για να το διαβασω.Ξαφνικα,  μια μαυρη σκια περναει απ' την ακρη του ματιου μου. Τρανταζομαι φοβισμενος, παιρνοντας μια αποτομη αναπνοη. Βλεπω την Μαρια να γυρναει το κεφαλι της προς εμενα με μια γκριματσα αποριας για την αποτομη αυτη κινηση-διχως μιλια. Το προσπερναω.Ωρα 8.15

   Φτασαμε σπιτι. Στην καλοκαιρινη μας στεγη. Στο θεωρατο αυτο κτηριο που αποτελειται απο τρια μεγαλα διαμερισματα, τα οποια ενωνονται με μια αυλη στρωμενη με πρασινη χλωροταπιτα. Διαμερισματα πλουσια σε παροχες με αντικειμενα πολυτελειας αλλα και μοντερνα με φανταχτερα χρωματα. Ζηταω τα κλειδια απο τον πατερα και ανοιγω την κεντρικη εισοδο. Καθως ηταν αργα το βραδυ στρωνουμε ταχυτατα καθαρα σεντονια και κοιμομαστε.