KÂBUS

GİRİŞ

- Kaçma gel buraya....

- Sana dur dedim...

Sesi duydukça daha fazla hızlandı. Daha, daha, daha da hızlandı. Arkasındaki gölgeden her ne kadar uzaklaşsa da ürkütücü sesi sanki kulağının dibindeydi. Nefes nefese kalmasına rağmen hızlanarak kaçmasına rağmen kurtulması imkânsız gibiydi. En azından öyle hissediyordu.

- Sana dur dedim

Sesi duydukça daha ürküyor, kulaklarını kapayarak çığlıklar atıyordu. Sanki şehirde kimse yoktu. Gecenin karanlığı herkesi saklamıştı. Ağlamaktan bağırmaktan boğazının acımasına rağmen kimse çığlıklarını duymuyordu sanki. Kendi sesinden kulağı çınlıyordu. Ve nereye kadar kaçacağını bilmiyordu. Arkasındaki yaklaştıkça daha fazla hızlanıyor, hızlandıkça daha fazla çığlık atıyordu. Sertleşen rüzgâr saçlarını dağıtıyor ve yolunu görmekte zorlanıyordu. Arkasındakinin yorulmuş ve öfkeli nefesini daha yakından hissedince çığlıkları daha yükseliyor omuzundaki eli hissettiği an feryatları sokağı inletiyordu. Ve avazı çıktığında ağlıyordu.

- Leyla dur. Sakin ol. Leyla...

Ve birden kendini olduğu yerden atarken çığlık atmaya devam ediyordu.

- Leyla tamam. Geçti bitanem. Geçti ben burdayım.

Kocasının kollarında nefesi kesilircesine ağlıyordu

- Yinemi kâbus ?

Gözleriağamaktan kızarmış, saçları çırpınmaktan dağılmıştı. Ve boğazı düğüm düğüm olmuştu. Zorla kafasını salladı.

- Bu sefer neredeyse yakalıyordu. Yardım et bana Tarık. Ne olur yardım et. Kurtar beni...

Dedi ve kocasına sarılarak hıçkıra hıçkıra ağlamaya devam etti...