gamer girl :: jung jaehyun

sp 2

Soğuk, genç kızın vücuduna saniye saniye işlerken kapalı olan gözleri aralandı önce, ardından yaslanmış olduğu soğuk duvardan ilkilerek kalktı ve etrafına bakındı. Burası okulun yemekhanesindeki dondurucuydu. Daha önce girmemişti elbette ama yemek sırasına girdiklerinde tezgahın arkasından rahatlıkla görülüyordu.

Neler olduğunu hatırlamaya çalışırken, içine yavaşça işleyen soğuk bunu yapmasını engellemeye yetiyordu.

Cuma akşamları Jaehyun, haftanın stresini atmak için okula gelip o mükemmel vücudu ve harika yeteneği ile basketbol oynardı. Anissa ise onu haftada son kez görmeyi bahane ederek okula ondan biraz sonra gelirdi. Sadece bugün ona kendini göstermeye gelmişti.

Okula gelmişti.

Spor salonuna doğru yürümeye başlamıştı.

Ardından etraf sıcak olduğu için hırkasını bir kenara bırakmıştı.

Ve en sonunda tek hatırladığı şey başında hissettiği acıydı.

Hızla kalktığı yerden dondurucunun kapısına yöneldi ama açılmayacağını bilsede denemeye çalıştı. Kapı sadece dışardan açılıyordu, içerden açılması imkansız gibi bir şeydi. Sadece kart ile açılıyordu ve normal olarak onun böyle bir kartı yoktu.

Sıkıntıyla üfleyerek yere oturdu. Eğer sabaha kadar burada kısa kollu bir tişört ile durursa ölebilirdi. Zaten hastalığı yüzünden direnci azdı. Belkide sabaha varmadan çoktan gidebilirdi.

Anissa elini alnına vurarak dudağını ısırdı. Hırkasını yanına alsaydı üşümesi yavaşlayabilirdi. Ama böyle bir şeyin yaşanması aklına gelemezdi bile.

Sonra kalçasındaki baskı ile aklına bir fikir geldi. Telefonunu arka cebinden çıkararak saate baktı. Saat 22:43'tü ve Jaehyun'un okuldan gitmesine az kalmıştı.

Vakit kaybetmeden mesaj atmaya başladı ama onu engelleyen birine mesaj atmak çokta akıllıca değildi.

-

Genç kız artık kalmayan gücü ile dayanmaya çalışırken titriyordu. Heyecanlıydı ve donuyordu.

Ölmekten korkmuyordu bile.

Jaehyun'a kendini gösterecekti sonunda ama hayal ettiği şekil böyle değildi. Aslında nasıl hayal etmişti, onu bile hatırlamıyordu. Ölmeden önce Jaehyun'u görse ona yeterdi.

Göz kapakları kapanmamak için savaş verirken kaybettiler. Yavaşça bulanıklaşan görüntü ve uğuldayan kulaklar ile birlikte gözleri kapanırken vücundaki sıcaklık ile kendine gelmek için çabaladı.

Ardından yanaklarında hissettiği ıslak bir şeyin sıcaklığını hissettiğinde ağladığını anladı. Jaehyun ona sarılıyordu, dibindeydi ve onun varlığının farkındaydı. Zaten o da bunu istemiyor muydu? Beyni uyuşmuştu.

Kendini Jaehyun'un kollarına bırakırken boynuna gömdüğü burnuna derin bir nefes çekerek onun mükemmel kokusunu doya doya yaşamaya çalıştı.

-

Yazarken bile kendim yaşıyormuş gibi feels geçirdim bir saniyeee