A Dream...

9.

Ik weet het, ik weet het. Het is alweer super lang geleden dat ik in dit boek geschreven heb. Sorry daarvoor. Maar ik heb ook niet zoveel lezers. In die korte tijd dat ik niet in dit boek heb geschreven is mijn schrijfstijl best nog wel veranderd. Ik hoop dus dat ik hierdoor meer lezers krijg. Ik heb mijn boek nog eens gelezen en heb super veel fouten ontdekt die ik nu verbeterd heb. Ik ga ook niet meer met emoji's werken, srry daarvoor maar dat kan nogal afleidend zijn voor de lezer(s).

'Opstaan' hoor ik Marco luid roepen. Ik kreun en zie dat Marlies en Sanne ook nog slapen. 'Vandaag gaan we jullie eerste opname doen.' 'Mijn eerste wat !!??' roep ik uit. 'Rustig Evelien, ik weet dat het snel gaat maar we moeten doorzetten. Je zult er geen spijt van krijgen.' Ik zucht diep en stap uit bed, waarna Marco de kamer verlaat. Rap doe ik een jeansshortje met een kanten boord aan. Waarboven ik een krop top aan trek. En ten slotte mijn adidas schoenen en de bff-ketting die ik met Esther deel. Ik kijk ernaar. Het is de helft van een stenen hartje. Plots besef ik dat ik Esther nog niet heb bericht. Meteen komt er een schuldgevoel door me heen. Ik zet men gsm aan en zie dat ik 12 gemiste oproepen heb en 18 boze smsjes.

Waarom antwoord je nou niet!?
Verdomme Evelien !!
ANTWOORD
Ik dacht dat we vriendinnen waren!?

Zo luiden haar laatste vier smsjes. Een traan rolt over mijn wang. Ik stuur terug:

Dat dacht ik ook Esther, dat DACHT ik ook ...

Ik kan het niet laten om in tranen uit te barsten. Ik ren meteen naar de badkamer. Als Marlies en Sanne het maar niet merken. Ik kijk in de spiegel, ik zie er niet uit. Waarna ik mijn make up pak en mijn rode ogen weg werk met wat foundation. De halsketting hangt nog steeds rond mijn nek waaraan het hartje wild op en neer bengelt. Ik doe de keting af en gooi het met veel woede in de vuilbak. Alweer rolt er een traan over mijn wang.

'Evelien, is er iets?' Sanne staat aan de deuropening. Je ziet nog steeds een paar lelijke rode strepen onder mijn ogen. Ze komt dichter naar me toe en omshelt me. Dat is de omhelsing die ik zo lang heb gemist. Ik barst in tranen uit waardoor haar shirt nat word. Ze streelt me zachtjes op mijn rug. Zij is tenminste wel een echte vriendin....

De opname verliep vlot. Ik heb vele complimenten gekregen van Kees, de man die alle nummers opneemt. Hij is best een enge man, hij heeft zo een pedoface en gaf me een knipoog. Ik mag hem niet echt denk ik.

Ik kom aan in de kamer waar ik Marlies op haar bed zie liggen, Sanne zit naast haar. 'Wat is er gebeurd??' vraag ik bezorgt. 'Ik heb gisteren bij het dansen mijn lies verrekt.' antwoord Marlies. 'Ja en Marco zei dat ze beter even kon rusten.' vervolgt Sanne. 'Ai dat is niet zo best, ik ga wat donuts voor je halen, dat helpt altijd.' Marlies grinnikt. 'Awh dat is lief, haha' antwoord ze. 'Sanne ga je mee?' 'Nee sorry ik blijf bij Marlies, ze heeft nog wat last met stappen' 'Oké' zeg ik waarna ik de kamer verlaat.

Onlangs heb ik ergens een supermarkt ontdekt, ik besluit er heen te gaan. Al gauw vind ik een paar donuts verpakt. Maar daar, bij de CD's, zie ik ook nog iets anders liggen. Ik herken de persoon die er op staat, het is.... OH NEE, HOE KAN DIT !!

Tam tam taaaam XD. Spannend hè? Ghehehehehe ^_^