A Dream...

7.

Heey, sorry voor het lange wachten. Ik ga toch nog proberen een hoofdstuk te schrijven tijdens de examenweek. Ik hoop dat ik jullie hier een plezier mee doe. Voor iedereen die examens heeft: succes. Groetjes 8Lindsey8 xxxxx

Na het shoppen bezoeken Sanne, Marlies en ik nog het Louvre. Dit museum is ongetwijfelt het beste museum dat ik ooit heb bezocht. Ik trek een tiental foto's van de glazen driehoek met mijn gsm.

Eindelijk weer in het hotel pas ik mijn nieuwe kleren. Ik kijk naar mezelf in de grote spiegel die naast mijn bed hangt. Het staat me goed. Nu pas kijk ik de kamer rond. Het valt me op dat dit geen gewoon hotel is. In dit hotel voel ik mij alsof ik nu al beroemd ben. Dat is een goed gevoel. Sanne zit op haar bed haar nagels te lakken en Marlies is haar haren aan het borstelen. Ik kruip in mijn bed en sluit mijn ogen. Lang moet ik niet wachten voor ik in slaap val na deze vermoeiende dag.

'Wakker worden.' Ik rek mij uit en mompel iets onverstaanbaars. Ik kijk op de wekker en draai mij de rug toe naar de persoon die mij wekt. Plots besef ik dat het al 10 uur is. Ik spring meteen recht. Je raad nooit wie ik daar zie staan: Kasper. Ik word verblind door zijn felblauwe ogen die mij recht aankijken. 'Ik zou maar voortoen, je bent nu al te laat.' zegt hij opeens. Ik ga meteen naar de badkamer om me om te kleden. Ik voel dat Kasper mij aankijkt. Al begrijp ik niet waarom, want mijn ochtenduiterlijk is echt geen plaatje.

'Waarom maakte je mij niet eerder wakker?' vraag ik aan hem als ik klaar ben. 'Ik had de opdracht van Angelina gekregen jou te gaan wekken. Maar je sliep zo snoezig dat ik je...' De rest van de zin versta ik al niet meer. Alleen het woord snoezig blijft door mijn hoofd spoken. Het lijkt alsof ik op roze wolkjes zweef.

In de danszaal aangekomen kijkt iedereen mij aan. Marlies fluisterd iets maar ik doe alsof ik haar niet versta. 'Goedemorgen iedereen.' begint Marco. 'Vandaag gaan we kijken hoe jullie dansen, zingen en acteren. De komende dagen gaan we hier op oefenen.' Ik heb er meteen zin in. Vijf minuutjes later beginnen we. We leren eerst een dansje. Het is echt leuk. Ik zie dat Sanne talent heeft. Kasper doet het ook niet slecht in tegendeel tot Sander.

Voor ik het ik het weet sta ik stil midden in de danszaal. De muziek stopt. Angelina die ons de pasjes aanleerd kijkt me ernstig aan. Ik slik. 'Ik verwacht wel dat jullie deze maanden in Parijs wat discipline tonen. Dit gaat over proffesionelwerk. Begrepen Evelien?' vraagt ze streng. Ik kijk naar mijn voeten met een enorme pruilip en knik 'ja'. Kasper grinnikt.