Enough

Laat me met rust•

"Aaah, eindelijk relaxen" met een zucht plof ik op de bank. De dag is weer voorbij en ik kan eindelijk even rustig aan doen. Wie was die guy nou en wat wilt hij van me? Met die gedachte sta ik op en loop naar de keuken.

Als ik terug loop naar de woonkamer zie ik dat me telefoon afgaat. Ik twijfel of ik op moet nemen want het zal wel gezeik zijn. Ik zie dat het een onbekend nummer is. Mhh toch maar opnemen? Als ie na 5 minuten weer overgaat neem ik op.

"Hallo? Met leah" "oh haii, sorry dat ik zo laat nog bel maar ik moest je stem horen" de stem doet me hart goed maar er mist iets... Oja de vlinders. "Justin, waarom bel je me? Je had beloofd om het achter ons te laten..." Mijn stem sterft weg. De herinneringen flitsen weer voorbij.

Flashback
"Justin! Hey waar is mijn faveboy?" Ik loop de trap op. Het is bijzonder stil, iets te stil.... Ik loop veder de gang op. De deur van onze kamer staat wijd open. Als ik de kamer in loop zie ik dat het bed niet is opgemaakt, jongens weer. "Justin? Hallo? Waar ben je?" Geen antwoord. Ik loop de kamer uit richting de badkamer. Opslot. "Justin, ben je daar" vraag ik al kloppend op de deur. "Uh jaaa, ik-ik kom eraan" hoor ik de stem van justin gehaast zeggen. Dit klopt niet. Ik ren naar de slaap kamer en haal uit 1 van de lades een mes. Als hij niet open doet doe ik het wel zelf. Ik loop weer naar de deur toe en maak hem open. "Justin waarom deed je zo raa- WTF!" Gil ik. "Leah het is niet wat het lijkt oké! Ik houd alleen van jou! Dat weet je toch, toch?" Ik geloof hem niet. Ik heb echt het gevoel dat me oogballen zo uit me oogkassen kunnen vallen. "Hoe-hoe kun je..." Zeg ik kil. "Leah het is niet wat het lijkt. Ik houd van je" hij loopt helemaal naakt naar me toe alsof er niks aan de hand is. Alsof ik hem niet net heb betrapt met een één of andere blonde bimbo. Hij probeert me te omhelzen maar ik duw hem hard weg. "Waag het niet mij nog 1 keer aan te raken. Klootzak! Ik ben weg, ik pak me koffer en ben bij Allison. Je hebt 1 keer de kans om het me uit te leggen, daarna wil ik je niet meer zien" met die woorden loop ik weg.

"Leah, hallo? Ben je daar nog? Je bent toch niet flauwgevallen!? Owh god straks is ze flauwgevallen. Ik had niet moeten bellen, verdomme" Justin zijn stem begint te trillen. "Nee ik ben er nog. Justin ik wil je niet meer spreken, je bent nooit op komen dagen en dan bel je me uit het niets." Een brok vormt zich in mijn keel. "Ik wil sorry zeggen. Het spijt me wat ik je hebt aan gedaan oke. Kunnen we niet gewoon opnieuw beginnen?" "Justin" "ja?" "Was daar maar 7 maanden geleden mee gekomen, eikel!" Dan hang ik op.

Ik lig in bed. Het is 1 uur maar ik kan maar niet slapen. Ik heb niet alles tegen Justin kunnen zeggen. Ik kon niet zeggen dat ik hem mis en ook van hem houd maar tergelijker tijd ook zo erg haar. Ik kon het niet, verdomme. Maar 1 ding moet ik wel nog zeggen.

"Leah? W-waarom bel je, mij? Gaat alles goed? Er is toch niks ergs met je gebeurt hè? LEAH PRAAT VERDOMME" brult hij. "I-ik was zwanger van je. Ik was 3 weken zwanger en toen ging jij VERDOMME VREEMD!" Ik barst in huilen uit. Aan de andere kant is het stil, echt verdomd stil. "Jij hebt niet alleen mij in de steek gelaten, nee je hebt mij en je KIND in de steek gelaten. En waar voor?" Ik lach zo sarcastisch dat als iemand hier zou zijn, vragen of alles daar nog wel goed werkt. "Leah ik- waarom had je het niet gezegd? Dan was ik niet vree-" "dan was je niet vreemd gegaan wil je zeggen? Haha laat me niet lachen. Laat me met rust Justin. Je hebt je kind toch niet meer kunnen redden. Ik viel voor het huis van Allison waardoor ik een miskraam kreeg. Bel me niet meer...." Ik hang op. Jeetje dat lucht op.
/
"Nath, ben je daar?" Gerommel achter de deur is het antwoord dat ik krijg. "Jezus Leah! Wat doe jij hier om verdomme 3 uur 's nachts? In je korte broek, je kan kouvatten gek! Kom snel binnen" Nathan trekt me in een knuffel mee naar binnen. "Nath, ik-ik ga. Mijn vliegtuig vertrekt over 2 uur.... Ik ga naar Amerika" ik doe zo me best om hem niet aan te kijken, en elke seconde dat ik niet in zijn ogen kijk doet me pijn. Zo veel pijn.

"Het spijt me Nath" ik ren weg. Ik ren het duisternis in. Geen idee waar naartoe. Zolang ik maar weg ben. "LEAAH!" Ik hoor Nathan nog schreeuwen. 'Het spijt me, het spijt me zo erg' fluister ik eerder tegen mezelf. Ik ga eindelijk weg, op weg naar Amerika.

N/A
Okay ja dat was hem weer. Ik heb geprobeerd om in allinea's te schrijven maar dat was nog wel even puzzelen. Ik wou jullie ook nog bedanken voor de lieve reacties op het vorige deel, echt bedankt. Tips zijn altijd welkom en als ik fouten maak in de spelling, gewoon zeggen! Dan kan ik het verbeteren :) ook hoop dat jullie het nog begrijpen maar Leah heeft haar vriendje dus betrapt en blablabla. Maar oke ik ga weer. Byeee
Xxx jm