Siyahın İzleri

Sİ°1 ~ Evlatlık

"Omzumdan öpmelisin adam ancak o zaman aitlik hissini sonuna kadar hissedebilirim."
Multi ~ Arven Esil Yıldız.
Müzik ~ Ed Sheeran I See Fıre.
Birinci bölüm.
İyi okumalar.

°°°
Birisinin seni kurtarıcağını düşlediğin anlar olur veya bi uçurum vardır ordan tam atliycakken hayatın farkına vardığın anlar. Ben hiç birisinin beni kurtarıcağını düşlemedim veya uçurumun kenarına gidip hayatımın farkına varmadım. Farkına varılacak bir hayatım yok çünkü. Zamanın ne gibi işlediğini değil de eğlencesine yaşayanlardanım. Kaybetcek hiçbir şeyim yok çünkü.

"Herkez yataklara." Hala ismini bilmediğim kadının odaya gelmesiyle yatağa geçtim. Ezra bana uyarı dolu bi bakış atıp yatağına geçti. Ah tabiki de yine yurttan kaçmiycam.

"Çoban yıldızı sen benimle geliyosun." Evet o ben oluyorum. Bana çoban yıldızı derler nedeni, aslında bi nedeni yok. Öyle bilinirim herkes tarafından. Ben Arven Esil Yıldız. Namı değer çoban yıldızı. 17 yaşındayım ve bu lanet yurttan çıkmama sadece bir yıl kaldı.
"Sebep."
"Bilmiyorum, gidince öğrenirsin." İsmini bilmediğim kadınla beraber müdür odasına doğru yürürken yine ne yapmış olabileceğimi düşünüyodum.

Yanımdaki kadın kapıyı tıklatıp beni içeriye soktu. Ah bu kadının derdi ne. İçeriye geçtiğimizde kadın kapıyı kapatıp çıktı, kafamı sallayıp müdüre döndüm. Tabi başımı biraz çevirince bana bakan üç çift gözle daha karşılaşmıştım.

"Çoban yıldızı." Açıkçası bana çoban yıldızı diyenlerin ismimi unuttuğu için böyle dediğini düşünüyorum.
"Efendim." Başımı tekrar müdüre çevirdim. Ve elimle yanımdakileri gösterip müdüre bi bakış attım.
"Ne iş." Tabi siz şimdi diyeceksiniz bu kadınla niye bu kadar rahat konuşuyorsun diye kendisi benim ölen annemin en yakın arkadaşı olur.

"Bende onun için çağırdım seni. Esil şöyle ki-"
"Uzatma ve ayrıca Esil deme." Hatırladığıma göre babam bana hep Esil derdi ve ismimi bu yüzden pek sevmiyorum genelde Arven veya çoban yıldızı derler. O adam beni hiçe sayıp terk etmişti. İsmimden onun sayesinde nefret ediyorum, ve düşmanım olan sürtükler bile beni sinir etmek için ismimi kullanmaz artık.

"Kusura bakma unutmuşum. Seni evlat edinmek istiyorlar." dediğinde koca bi kahkaha patlattım. Yanıma baktığımda adam ve kadın kahkahamı mutluluktan sanarken Selma teyze (müdür) birazdan kopacak fırtınayı bekliyodu.

"Siktiğimin yurdundan çıkmama bir yıl var ve öyle bişey hayatta olmayacak ne kadar burayı sevmesemde burdan gitmiyorum." Yanımdaki az önce mutlu olan çifte ufak bi bakış atıp tekrar önüme döndüm. O an farkına varmadığım ama her hareketimi izleyen ama bizi siklemeyen çocuğa döndüm. Yakışıklı bir zengin bebesi. Çocuk işe yarar ama yazık, ben bunla hayatta aynı evde kalmam be.

"Kusura bakmayın şey biz yanlız konuşsak." Selma teyzenin dediklerinin üzerine yanımdaki aile odadan çıkarken, bende deri koltuklardan birine oturdum.