Ο κολλητός Μου

Κεφάλαιο 20

Ντρινν ντριννν ντρινν

Ειρήνη -  Γαμωτο! Τι ώρα είναι?

Κοιταξα το ρολόι πάνω στον τοίχο του δωματίου μου η ώρα ήταν 8:15.Στις 9:30 θα έρθει ο Αντώνης να με πάρει. Αμέσως αναπηδησα από το κρεβάτι μου και έτρεξα στο μπάνιο και έκανα ένα γρήγορο ντους, έπλυνα τα δόντια μου έβαλα τα ρούχα μου. Κοιταχτηκα για μια τελευταία φορά στον καθρέφτη και είπα στον εαυτό μου.

Ειρήνη -  Όλα θα πάνε καλά Ειρήνη.

Κοίταξα το ρολόι μου η ώρα ήταν 9:10.  Είχα πολλή ώρα ακόμη κατέβηκα τα σκαλιά και κατευθύνθηκα προς το σαλόνι και έκατσα στον καναπέ άνοιξα την τηλεόραση και παρακολουθησα την αγαπημένη μου σειρά. Μετά από λίγη ώρα το κουδούνι χτύπησε έκλεισα την τηλεόραση και άνοιξα την πόρτα μπροστά μου βλέπω έναν χαμογελαστό Αντώνη. Α καλά τι έπαθε αυτός βραδιάτικα.

Ειρήνη -  Όλα καλά?

Αντώνης - Πώς την λένε την γειτόνισσα σου?

Ειρήνη - Βασια την λένε γιατί έγινε κάτι?

Αντώνης - Όχι. Απλώς την συνάντησα πριν και είναι πολύ όμορφη?

Ειρήνη -  Ναι το ξέρω είναι και πολύ καλό κορίτσι!

Αντώνης - Έχει αγόρι?

Ειρήνη - Όχι! Γιατί?

Αντώνης - Εεε.... Μήπως γίνει τίποτα!

Ειρήνη -  Κατακοκκινος έγινες. Τέλος πάντων πάμε θα αργησουμε!

Αντώνης - Σωστά!

Τρέξαμε μέχρι το αυτοκίνητο του και μπήκαμε μέσα. Η διαδρομή ήταν σιωπηλή! Όταν φτάσαμε μπροστά μου είδα ένα τεράστιο σπίτι σαν αυτά των διάσημων.

Ειρήνη - Ουαου είναι τεράστιο!

Αντώνης - Πάμε μέσα θα αργήσουμε.
Είπε και μου έπιασε από το χέρι. Τραβώντας με μέσα. Παντού υπηρχαν φώτα και η δυνατή μουσική μου τρυπουσε τα αυτιά. Οι περισσότεροι άνθρωποι ηταν μεθυσμένοι τα κορίτσια χόρευαν προκλητικά κάνοντας τα αγόρια να τις πλησιάζουν με προθέσεις, μερικοί καθοντουσαν στους καναπέδες από λαμβάνοντας το ποτό τους σε ένα καναπέ εντόπισα τον Αλεξ με τους φίλους του ο Αλεξ μου χαμογέλασε αλλά το χαμόγελο του σβήστηκε όταν εντόπισε το χέρι του Αντώνη γύρω από τον ώμο μου. Στον ακριβώς δίπλα καναπέ ήταν η Αλίκη με τον Λεονάρντο να φωνάζουν τα ονόματα μας. Κατευθύνθηκε προς αυτούς. Κάτσαμε και τους χεραιτησαμε!

Ειρήνη - Γειά σας παιδιά!

Αλίκη - Γειά! Εμμ... Ειρήνη έλα να παραγγείλουμε τα ποτά.

Ειρήνη - Παιδιά τι θέλετε?

Λεονάρντο - Μια βότκα με πάγο!

Αντώνης - Μια από τα ίδια!

Κατευθύνθηκαμε προς τον πάγκο και είπαμε.

Αλίκη - Δύο βοτκες με πάγο και δύο ουίσκι με πάγο.

Πήραμε τα ποτά και πήγαμε στο τραπέζι.

Ειρήνη - Ορίστε!

Έκατσα στο καναπέ αναπαυτικά στον καναπέ έχοντας το χέρι του Αντώνη γύρω από τον ώμο μου. Πίνοντας μικρές γουλιες από την βότκα μου. Παρατήρησα τον Αλεξ ειλικρινά έβγαζε φωτιές.

Αλίκη - Παιδιά εμείς πάμε να χορέψουμε.
Είπε τραβώντας το αγόρι της στην πίστα. Μετά από 5 λεπτά χαζεύοντας γύρω.

Αντώνης - Νομίζω ότι ήρθε η ώρα!

Πήρα μια βαθιά ανάσα και του είπα

Ειρήνη - Είμαι έτοιμη.

Με πλησίασε αργά και με φίλησε γλυκά στο στόμα. Ένοιωθα πάρα πολύ άβολα γιατί Ένοιωθα τα μάτια του Αλεξ να με καρφώνουν απόμακρηνθηκα από το φιλί του Αντώνη ακούγοντας κάποιον να φωνάζει το όνομα μου γύρισα και αντίκρισα έναν θυμωμένο Αλεξ.

Αλεξ - Ειρήνη μπορούμε να μιλήσουμε λίγο!!

Ειρήνη - Ναι βεβαίως!

Ο Αλεξ με τράβηξε από το χέρι και με οδήγησε στην είσοδο και μου είπε

Αλεξ - Γιατί φιλησες αυτόν τον λιγδιαρη?

Ειρήνη - Πρώτον δεν είναι λιγδιαρης και δεύτερον τι σε νοιάζει εσένα ποιον φιλάω?

Αλεξ -  Με νοιάζει για αυτό!

Είπε και με φίλησε απότομα αλλά γλυκά. Ένοιωθα ότι η μεγαλύτερη μου ευχή πραγματοποιηθηκε, Ένοιωθα ότι ήταν τόσο σωστό και όμορφο. Όταν απομάκρυνε το πρόσωπό του τελειώνοντας το φιλί μου χαμογέλασε του χαμογέλασα και εγώ. Ήταν σαν όνειρο. Όμως αυτό το όνειρο το κατέστρεψε η Βίκυ.

Βίκυ - Αλεξ μου σε έψαχνα παντού.

Αλεξ - Βίκυ έχουμε χωρίσει τι δεν καταλαβενεις!

Βίκυ - Ποτέ δεν χαρίσαμε!

Ειρήνη - Έλεος ρε Αλεξ απατας την Βίκυ μαζί μου δε το περίμενα από εσένα.
Είπα και έτρεξα στον καναπέ που καθόταν ο Αντώνης και του είπα

Ειρήνη - Αντώνη πήγε με σπίτι σε παρακαλώ.

Αντώνης - Οκ πάμε!

Ο Αντώνης με πήγε σπίτι και με
πήρε ο ύπνος στον καναπέ!

Συγγνώμη που άργησα να ανεβάσω. Σας αγαπώ όλους.
Φιλιά,  Αγγελική