you're my treasure(^__^)

chapter 6

Alvin**pv

Umalis kame sa store at nag shopping naman.

“Ma’ where are we going?!” tanong ko.

“You’ll know later honey!” ngumiti siya at hinawakan ang pisngi ko. Hindi na ako nagtanong sumunod na lang ako.

Nagshopping kame halos lahat ay gamit ko. Mga bagong sando, tshirt, polo shirt, short, pants, shoes. And brief and boxer.

“Ma’ are you going to buy the whole department?!” hindi ko na mapigilan itanong sobrang dami na naming napamili para sa sarili ko. Anu bang meron.

Tumawa lang siya. “No honey, it’s just—I miss you like forever, so I want to spent much time. Para mabawi natin yung nasa ospital ka.” Tska nagtungo na kame sa cashier.

Ilang bag ang bit-bit ko. Inilagay ko sa likod nang kotse at sumakay na kame.

“honey! what food you want!?” tanong niya bago binuhay ang makina. “Italian, Vietnamese, Chinese or Filipino food?!”

“Filipino food, I really miss that food.” Walang kaabog-abog kong sagot tumawa lang si mama at tska binuhay ang makina.

Pumunta kame sa isang family restaurant na nagse-serve nang Filipino food. Pagpunta namen andun na si papa at kinawayan kame. nagulat naman ako! siguro tinawagan ni mama/

“Kala ko magtatagal pa kayo?!” tanong niya sa amin habang nakangiti.

“Sorry sweetheart, traffic.” Ngumiti si mama at hinalikan si mama.

“Kanina ka pa dito pa’?!” tanong ko nang makaupo kame.

“Oo hinihintay ko kayo. Nagorder na din ako alam ko naman na gusto ninyo.” Sabi niya tapos biglang my lumapit na waiter’s na my dalang try na pagkain para sa amin.

“Wow did you order the whole menu?!” tanong ko. Sobrang dami nang in-order para sa tatlong tao. Iba’t-ibang putahe. Sinigang, kare-kare, menudo, kaldereta, bopis, at adobo.

“Silly kid, so let’s eat.” Patawang sabi ni papa.

Anu bang meron sa pamilya ko ngayon. Kanina si mama sa mall. Ngayon si papa sa food. Great!.... feel nilang gumastos ngayon. Saglit walang umiimik pero nararamdaman kong my gustong sabihin si mama at papa dahil kanina ko pa sila napapansin nagpapalitan nang tingin.

“Oh, sabihin nyo na anu yun?!” nagulat na napatingin si mama at papa sa akin.

Baka ayaw na akong papuntahin nila mama sa Philippines.. hindi ko naman sila masisisi ee! Hindi na lang ako magagalit at ihahanda ko na ang sarili ko sa maririnig at sasabihin nila.

“Huh!?” pagmamaang-maangan pa ni papa.

“Guys I know what that look mean, my sasabihin kayo. Ok makikinig ako!” Pero sana…. Lihim kong dasal.

“Pumapayag na kame nang mama mo?!”

Napabuntong hiningan  ako sabi ko na nga ba… nakayuko ako.  “Look alam nyo…” napaisip ako at napatingin ako sa kanila. tama ba ang pagkakarinig ko pumapayag sila. “Huh!?” my pagtataka sa akin.

“Sabi namen pumapayag na kameng pumunta ka nang pilipinas.” Ulit ni mama.

“Really!?” hindi pa din ako makapaniwala.

“Yes… on one condition?!” yah! Parang gusto kong mapaungol bakit my condition pa!

“What it is!?”

“meron kameng bahay na uupahan sayo at dun ka titira my maid din kameng kukunin… ofcourse kilala namen tapos isang assistant.” Sabi ni papa.

“Wait, para san ang assistant?!” tanong ko habang nakataas ang isang kilay dahil nagtataka.

“Siya ang magrereport nang nangyayari sayo, siya ang magaasikaso sa kailangan mo siya ang kokontakin namen.” Sabi ni mama.

“Pero ma….”

Putol ni papa. “I know you’re a big man na. pero magisa ka lang dun at hindi kame papayag na walang magaasikaso sayo. And remember na nagkasakit ka kahit sabi nang doctor your all clear we want your safety first.” Tinignan niya ako nang maigi. “Anu gusto mo ba o ayaw mo?!” tanong ni papa seryosong-seryoso.

“Ok gusto ko.” Sabi ko.

Hinawakan ni mama at papa ang kamay ko. “We hope this is the best for you.”

Night  before I going in Philippines.

“Naayos mo na ba lahat?!” tanong ni mama habang nasa kwarto ko at tinutulungan akong magimpake para bukas.   

“Yes ma!” sabi ko.

“Natawagan ko na nga pala si mareng linda ang sabi niya na-enrol ka na niya sa school at sinigurado niyang classmate mo si pia.”

Napangiti ako. “Talaga ma’.”

Tumango siya. Pero mukhang malungkot kaya nilapitan ko siya.

“Ma’ what’s wrong?!” tanong niya sa akin.

“A-am just sad, that you’re going there without us.” Sabi ni mama.

Niyakap ko siya. “It’s ok ma’ I’ll be fine promise I take my medicine to make sure.”

“Ok,” pinunasan ko ang luhang tumulo sa kanya.

“What if we go with you?!” nilingon ko kung kanino galing kay papa pala na nakasandal sa hamba nang pinto.

“Papa, it’s not wise. my work ka dito si mama ay my store hindi pwedeng magumpisa ulit tayo sa pilipinas mahihirapan ka.” Sabi ko alam kong nahirapan siyang kunin ang trabaho niya ngayon at malaki ang kanyang sahod. Mahihirapan siyang magumpisa ulit sa pilipinas. Mas mabuti nang dito sila dito aang buhay nila.

“Ok I know..” tumawa ito ngunit alam kong nasasaktan din ito’. “Kung makakalusot lang.”

Binalikan ko na ang inaayos ko sa kama.

“By the way, anak.” Inabot niya sa akin ang isang papel. “Nakasulat dian ang address na bahay na tutuluyan mo at sa airport my susundo sayo.” lumapit si mama sa amin. “Mr. Rodey Woyen, yan ang magging assistan mo sa pilipinas at yan ang magging contact namen.”

“Ok I get it,” hinawakan ako sa balikat ni papa. “Thanks pa’ ma’.” Sabi ko.

“And this is your bank account.” Sabi naman ni mama inabot ang bank book sa akin.

Nagulat ako my sarili akong account. “Ma’ Pa’ thanks again.. but this is so much!” sabi ko. hindi biro ang laman nang bank account nay un!

“We love you, and we want you to be happy.” Sabi ni papa sa akin habang nakangiti.

“I promise babalik ako dito pag di maganda ang nanyari sa pilipinas, I will settle here and help you. And I promise to study hard, really hard. Para hindi magging pasakit sa inyo.”

Nag group hug kame. Am happy to having them ask a family.

 (A/n)

ehh.. ang sweet nang family.. hehe! sana magustuhan nyo yan muna ang UD ko sa susunod naman sasabay ko sa "War of blood"

i need vote-4