Kalbimden Süzülerek

Umudum

Sanırım bazen mutluluğu ararken mutsuzluğun içinde kayboluyoruz.Mutlu olmak adına her türlü yolu deniyoruz ama ayağımız taşa takılır gibi mutsuzluğa takılıyor ve düşüyoruz.Düştüğümüz gibi kalkıyoruz,var olan umutlarımıza sarılıyoruz,mutlu olmaya,gülümsemeye dair umutlar.Gün gelir deriz;bugün mutluyum ben,sonra ise o mutluluğu paylaşmak isteriz bilirsiniz mutluluk tek başına yaşanılırsa bencillik olur.Mutluluğumuzu paylaşacağımız kişiyi buluruz,her şey güzel giderken bir anda birşey olur ve güzel giden bütün şeyler tersine gider.Zamanında mutluluğumuza adadığımız o kişi  bizden gülümsemelerimizi mutluluğumuzu ve umutlarımızı alır ve gider.Günler,aylar belkide yıllar geçer acılarımızı yeni unuturuz.Uzun süre sonra bazı şeylerin farkına varırız eğer ne diye sorucak olursanız "bir daha kimseye asla kimseye güvenmemeyi"derim..