call me the joker ✱ [joker+harleyquinn]

xi ► sick, bitch, psychopath

Harley ertesi akşam işten çıkmasına yakın Cora'nın odasına akın etti. Her şey bugün bitiyordu. Bay J ondan neden böyle yapmasını istemişti, bilmiyordu ama yapacaktı. Hala biraz olsun kalbi sıkışacak gibi oluyordu. Bu herhalde az sonra yapacağı şeyler içindi. Yoksa Harley kötü olmaktan mı korkuyordu. Hayır Harleen korkuyordu. Çünkü her ne kadar Bay J, ona Harley dese de Harley daha doğmamıştı. Bu yüzden Harleen'in korkması doğaldı.

Kapıyı tereddütle tıkladı ve onay gelince içeri girdi.

"Şey uhm, Cora, seninle bir konu hakkında konuşmalıyım."

Kadın endişelendi birden. Yoksa Joker kadına bir şey mi yapmıştı. Ya da onu incitmiş miydi?

"Önemli bir şey mi oldu Harleen?" dedi Joker'ı kastederken.

"Belki," Harley'nin sesi tiz ve özgüvensiz çıkmıştı. "Ben... Ben sanırım onu seviyorum Cora."

Kadının gözleri şokla büyüdü. Ne demek onu seviyorum? Gerçekten o kadar seansta Joker'a mı tutulmuştu birden?

"Delirdin mi sen?!"

Harley kadının bağırmasıyla ürktü ve koltuğa oturarak içinde kaybolmayı denedi. Ama başaramadı.

"Ne? Hayır, ben-"

"Doktor Quinzel- Harleen- Dünyanın en tehlikeli, suça meyilli beyinlerine ev sahipliği yapan Arkam Akıl Hastanesi'nde çalışıyorsun ve kalkmış bana..."

Kadın Harley'nin beklediğinden fazla tepki göstermişti ve Harley buna sinirlenmişti. Ama şuan kadının yapacağını dinlemekten başka çaresi yoktu.

"Yanlış anlıyorsun Cora, göründüğünden daha... Daha..."

"Hah! Göründüğünden daha ne?! Psikopat mı? Manyak mı? Deli mi?" Cora bir an için başı dönmüş gibi şakaklarını tuttu ve ovaladı. Çok konuşmak -ve bağırarak konuşmak- başını döndürmüş olmalıydı. "Notların nerede?"

Harley eliyle not defterini uzattı. Kadın çekip aldı ve içinde göz gezdirdi. Ardından sanki bir şeyler anlamış gibi şiddetle başını salladı ve Harley'e döndü.

"Ekibimin yaptığı tüm araştırmalar benimdir! Bunları bir araya getirtip bir kita-"

Harley kadının ne dediğini duyunca kendini tutamadı ve hızla ayağa kalkıp kadının karşısında dikilirken elinin tersiyle kadına atabildiği en kötü tokatlardan birini attı. Kadın neye uğradığı şaşırarak yere kapaklandı. Harley'i şuan kimse tutamazdı.

"Sen! Beni gece gündüz çalıştırıp, yöntemimle alay edip, sonradan da araştırmamı mı çalışıyorsun?! Ha?" Harley, kadının yere düşerken kırdığı cam kupanın parçalarından birini yerden aldı. Elinde sıkıca tutarken şeytani bir biçimde sırıttı. Gücün ve kontrolün kendinde olması hoşuna gidiyordu. "Yardıma ihtiyacınız var doktor! Ve ihtiyacınız olan terapi burada!"

"Sakın... Harleen aklından bile geçirme!"

Harley bu sırada kapıdan gelen sesleri duydu, hemen kapının kenarına yaslandı ve görevli adamın kapıdan girdiğini gördü. Adamın üstünde dikkatini çeken tek şey belindeki silahtı. Lisedeki jimnastik hareketlerini denedi ve şaşırtıcı bir şekilde unutmadığını farketti. Önce adamın belindeki silahı aldı, ardından da adamın suratına acımasızca bir dirsek attı ve koşarak odadan çıktı. Asansöre ulaştığında burdan çıkmak için çok az bir zamanı olduğunu biliyordu. Bu yüzden hızla asansörün en alt tuşuna bastı.

Bu asansör ne kadar da yavaştı böyle? Neden daha hızlı değildi?

"Aptal asansör!"

O anda kapı bir ding sesiyle açıldı ve Harley sanki her şey normalmiş gibi nöbet tutan askere yanaştı.